Είχε το βλέμμα στραμμένο στον καθρέφτη. Πρόσωπο χωρισμένο στα δύο. Κάρφωνε με όση δύναμη είχε τα μάτια που αντίκριζε. Ματιά θολή και παγωμένη. Αναμετριόταν με το είδωλο που έβλεπε. Βουτιά στο κενό. Χάσιμο σε σκέψεις, γεγονότα, λάθη και πάθη.
Πόσα θα τόλμαγε απ’ την αρχή; Πόσα θα έπαιρνε πίσω; Μια ζωή με στραβά κι ευθείες. Όλα κατακτημένα με κόπο και πόνο. Ίσως και θράσος, αλλά χωρίς θράσος τίποτα δεν κατακτάς. Απ’ τα πρώτα πράγματα που έμαθε. Κοιτούσε, αλλά γνώμη δεν άλλαζε. Δε μετανιώνει για τίποτε από ό,τι έκανε.
Ποιος ο λόγος να μετανιώνεις για πράγματα που έχεις πράξει; Τίποτε δεν αλλάζει. Τίποτε δεν έρχεται πίσω. Δικά σου ναι. Δικά σου όχι. Δικά σου ίσως και μπορεί. Άλλοτε επιλογές συνειδητές κι άλλοτε αποφάσεις αυθόρμητες. Όλες αποτέλεσμα του μυαλού σου. Κομμάτι σου.
Εάν αναπνέεις, κοιμάσαι, μιλάς, κυκλοφορείς, πάει να πει πως ζεις. Υπάρχεις. Και για όσο θα υπάρχεις, θα κάνεις λάθη. Θα κάνεις και σωστά. Δεν υπάρχει οδηγός και μπούσουλας να πατήσεις πάνω σε σωστά βήματα. Βήματα που τα έχουν κάνει τα πόδια σου, μόνο σωστά μπορεί να είναι. Είναι η δική σου πορεία στο χάρτη.
Καλή, ορθή, στραβή ή κουτσή. Καμία σημασία δεν έχει. Είναι σίγουρα διαφορετική από τις υπόλοιπες. Κανείς δε μοιάζει με κανέναν κι αυτή είναι η άτιμη η ομορφιά της ζωής. Αν το καλοσκεφτείς η ζωή είναι μία κι εάν δεν είσαι γάτα ή εάν δεν επιστρέψεις ως φακίρης ή ως ζητιάνος, τότε βάλε καλά στο μυαλό σου πως κάθε ανάσα που βγαίνει απ’ το σώμα σου είναι μοναδική. Κάθε χτύπος παρελθόν, κάθε ματιά αέρας. Μία φορά. Δεν ξανάρχονται. Δε γυρνάνε πίσω. Για όλα έχεις μία και μοναδική ευκαιρία για να τα κάνεις σωστά ή μαντάρα.
Ό,τι κι αν κάνεις, είναι το δικό σου στίγμα σε αυτόν τον κόσμο. Βιώματα που διαμορφώνουν χαρακτήρες. Άνθρωποι που έδιωξες κι άλλοι που κράτησες κοντά σου. Δουλειές για γέλια ή για κλάματα. Λόγια ψεύτικα για να χαϊδέψεις αυτιά κι ωμές αλήθειες που κόβουν σάρκες για να προστατεύσεις κάποιον δικό σου. Οι κινήσεις σου, οι συμπεριφορές σου, τα λόγια σου. Είναι κτήμα σου κι είσαι αφεντικό τους. Τα ορίζεις και τα επιλέγεις.
Ξεφτίλα, φίλε, η μετάνοια.
Το βιβλίο σου το γράφεις εσύ. Εσύ αποφασίζεις πώς θα προχωρήσει η ιστορία, ποιοι ήρωες θα αποχωρήσουν και ποιοι θα απογειωθούν. Η δική σου η πένα θα χρωματίσει τη συνέχεια. Χωρίς τα προηγούμενα κεφάλαια δε θα είχε κανένα νόημα η εξέλιξη των ηρώων σου. Η δική σου εξέλιξη.
Ό,τι έπραξες, ό,τι είπες, ό,τι έδωσες είναι σελίδες γραμμένες. Όλες λιθαράκια για να φτάσεις εδώ που είσαι. Η στιγμή που διάλεξες να πράξεις όπως έπραξες, ανήκει σε εσένα. Τα μέσα σου ξέρουν το γιατί. Είχες λόγους που ακόμη κι αν κανείς δεν καταλαβαίνει, δεν έχει καμία σημασία. Είναι φορτία που κουβαλάς και μαθήματα που πήρες.
Μην αυτοαναιρείσαι. Κι αν κάποτε σταθείς σε όλα τα άσχημα που θα μπορούσες να έχεις κάνει διαφορετικά, να νιώσεις περήφανος για τον εαυτό σου. Θέλει μαγκιά να αναγνωρίζεις τι πήγε στραβά και να αναλαμβάνεις τις ευθύνες σου.
Μόνο οι δειλοί μετανιώνουν. Εκείνοι που δεν έχουν τη δύναμη να παραδεχτούν την αδυναμία τους. Οι γενναίοι προχωρούν μπροστά και φυλάνε τα λάθη τους σαν πολύτιμο θησαυρό.
Θησαυρός το παρελθόν του καθενός. Κιτρινισμένα γραπτά στον πάτο ενός συρταριού, ποτισμένα με εμπειρίες που σε έφτασαν εδώ. Εάν ήταν γραμμένα αλλιώς, θα ήσουν κι εσύ αλλιώς. Δε θα κοιτούσες με αυτό τον τρόπο το είδωλο στον καθρέφτη σου.
Επιμέλεια Κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Κατερίνα Χήναρη
