Υπάρχει μια αίσθηση ευθύνης που ξεπετάγεται άγρια μέσα σου χάνοντας τον πρώτο σου γονιό. Αν δε, είναι μια φιγούρα που στη ζωή σου έπαιζε ρόλο προστάτη (όπως για μένα η μητέρα μου) κάνεις σκοπό της ζωής σου να γίνεις εσύ ο φύλακας-άγγελος του άλλου σου γονιού, για να μείνει στα πόδια του. Και γιατί, υπάρχει ένα τεράστιο άγχος μέσα σου, πως είναι ο μοναδικός που έχεις πια. Μέχρι που ξαφνικά ή καθόλου ξαφνικά, στα φέρνει η ζωή έτσι και χάνεις και τον δεύτερο. Και τότε, τίποτα μα τίποτα δεν μπορεί να σε προετοιμάσει για όλα όσα με τον καιρό αντιλαμβάνεσαι, χάνοντας και τους δυο σου γονείς.
1. Η αίσθηση πως δεν έχεις ρίζες σε κυριεύει και νιώθεις πως έχουν κοπεί όλοι οι οικογενειακοί δεσμοί σου.
2. Δε θα είσαι ποτέ ξανά το μωρό τους, σε όποια ηλικία κι αν έχεις φτάσει.
3. Έχεις μεγαλώσει απότομα εν μία νυκτί και τρομάζεις στην ιδέα.
4. Δε θα καθίσεις ποτέ ξανά σε οικογενειακά τραπέζια μαζί τους.
5. Τα αδέρφια σου είναι ο μόνος σου συνδετικός κρίκος.
6. Τα παιδιά σου δε θα βιώσουν το συναίσθημα να έχουν παππού και γιαγιά.
7. Σε κυριεύει μια αδικαιολόγητη μοναξιά.
8. Δε θα χτυπήσει ποτέ ξανά το τηλέφωνό σου από τους γονείς σου.
9. Δε θα ξαναπείς ποτέ τη λέξη μαμά και μπαμπάς.
10. Πρέπει να κατανοήσεις τον ορισμό της λέξης ορφανό.
11. Παλεύεις να κρατήσεις τις μνήμες ζωντανές.
12. Φοβάσαι περισσότερο για όσα συμβαίνουν γύρω σου.
13. Απογοητεύεσαι με τον εαυτό σου, για τις φορές που δεν είχες καταφέρει να τους συναντήσεις κι έβρισκες δικαιολογίες να ακυρώσεις.
14. Ζηλεύεις χωρίς να το θέλεις τους φίλους σου που έχουν γονείς.
15. Υπάρχουν στιγμές που δυσκολεύεσαι να πιστέψεις αν υπάρχει Θεός, ή ξαφνικά αποκτάς μια αδιανόητη ανάγκη να πιστέψεις πως υπάρχει.
16. Καταλαβαίνεις πως το «όλοι θα πεθάνουμε κάποια στιγμή» δεν παρηγορεί κανέναν και για τίποτα.
17. Θυμώνεις επειδή δε σου άφησαν χρόνο και την ευκαιρία να τους φροντίσεις.
18. Συνειδητοποιείς πως είναι το μόνο κενό της ζωής σου που δε θα γεμίσει ποτέ.
19. Αρχίζει και περνάει από το μυαλό σου τι πρέπει να κάνεις με τα δικά σου παιδιά.
20. Σε πιάνει μια τρέλα να κρατήσεις όσα περισσότερα πράγματά τους μπορείς και θυμώνεις με όσους θέλουν να κάνουν ξεκαθάρισμα.
21. Ανακαλύπτεις πόσα προτερήματα είχαν οι γονείς σου τα οποία δεν είχες σκεφτεί.
22. Ξέρεις πως τίποτα δεν είναι δεδομένο και πως η αγάπη απέναντί τους δε θα πρέπει να κρύβεται.
23. Όσο χρονών και αν είσαι με το θάνατο των γονιών σου, έρχεται η πραγματική ενηλικίωση.
24. Συνεχίζεις τη ζωή σου ξέροντας πως καμία γιορτή δε θα είναι ξανά η ίδια.
25. Από εδώ και πέρα, εσύ είσαι η κορυφή της οικογενειακής σου γραμμής (και τα αδέρφια σου).
Να τους αγαπάτε τους γονείς σας. Γιατί θα ρθει κάποια μέρα που δε θα μπορούν εκείνοι να καταλάβουν την αγάπη σας, κι εσείς δε θα έχετε προλάβει να τους την έχετε δείξει.
Συντάκτης: Ταρασία Γεωργιάδου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
