Αν δεν την πείτε «σχέση», είναι σχέση;

Γνωρίζεις κάποιον για τον οποίο ενδιαφέρεσαι αρκετά και φαίνεται να υπάρχει αμοιβαιότητα. Ακόμα κι αν δε μιλάμε για έρωτα, αλλά για έναν άνθρωπο με τον οποίο μπορείς να συνεννοηθείς –πράγμα γενικά δύσκολο με τα σημερινά δεδομένα ακόμα κι αν φύγουμε από τον τομέα των ερωτικών, άρα congratulations ακόμα και για αυτό–, έχετε κάποιες βασικές κοινές αρχές, σέβεστε ο ένας τον άλλον, έχετε χημεία, εναρμονίζεστε εκπληκτικά στο κρεβάτι κτλ., πάντα θα υπάρξει αυτό το σημείο που η συνειδητοποίηση της αμφιβολίας για το πού βαδίζετε και προς τα πού κατευθύνεστε, κάνει την εμφάνισή της.

Το πρώτο ραντεβού είναι της γνωριμίας, άρα πες δε μετράει στην καταμέτρηση, αλλά πέραν αυτού πόσα ραντεβού χρειάζονται για να θεωρείται σχέση; Ποιος παράγοντας καθορίζει αυτόν τον αριθμό, αν τελικά αυτός υπάρχει και είναι συγκεκριμένος; Πόσο βολικό θα ήταν αν είχαμε εκείνο το γυμνασιακό «θες να τα φτιάξουμε;», που δεν αφήνει αμφιβολία ή ερωτηματικά. Ξέρεις ότι έχεις ή ότι δεν έχεις σχέση άρα προσαρμόζεις τη συμπεριφορά σου ανάλογα. Απλά στην ενήλικη ζωή τα πράγματα είναι πιο δύσκολα γιατί υπάρχει αυτός ο φόβος της δέσμευσης και βλέπεις τον εκάστοτε άνθρωπο που θες να βάλεις στη ζωή σου τη δεδομένη χρονική περίοδο, σαν –ενδεχομένως– τρομαγμένη αντιλόπη. Οπότε κάνεις κινήσεις αργές και ευλαβικές μην και τρομάξει.

Άντε όμως να βρεις πλάγιους τρόπους να ρωτήσεις θέτοντας με εναλλακτικά λόγια τη γυμνασιακή αυτή φρασούλα προσαρμοσμένη στην ενήλικη πραγματικότητα που δεν είναι άλλη από αυτή της «αρπαχτής» και της ελεύθερης σχέσης. Η σχέση είναι κλουβί και όλοι είναι φιλελεύθερα πουλιά που αρνούνται κατηγορηματικά να εισέλθουν και να κάνουν εκεί μια κοινή φωλιά. Δε θέλουν να μοιράζονται και δε θέλουν να νιώθουν πως ασφυκτιούν. Προηγούμενα τραύματα στον τομέα, ιστορίες φίλων, οι γρήγοροι ρυθμοί της καθημερινότητας μας εκτροχιάζουν επανειλημμένα από τις γραμμές που οδηγούν στη συντροφικότητα. Έτσι καθίσταται πολύ δύσκολο το να μπεις στη σχέση. Πράγμα πρωτάκουστο! Αντί να ανησυχούμε για το αν θα κρατήσει ή πώς θα λειτουργεί βέλτιστα δεν προλαβαίνουμε καν να φτάσουμε εκεί.

Πολύ κακό για το τίποτα. Έχει γίνει τόσο πολυζήτητο θέμα, τόσο δύσκολα κατακτήσιμο που όταν τελικά μπαίνεις όντως σε αυτό τον δρόμο φυτρώνουν και σκέψεις αμφιβολίας. Και δεν μπορείς να ρωτήσεις «ξέρεις είμαστε μαζί εμείς τώρα;» ακούγεται χαριτωμένο αν ο άνθρωπος στον οποίο απευθύνεσαι σκέφτεται το ίδιο. Αλλά οι πιθανότητες παρόλο που κυκλοφορείτε σε κοινή θέα μαζί, να μη βλέπει προοπτικές και απλά να ασχολείται γιατί θέλει όσα συνεπάγονται της σχέσης χωρίς την ταμπέλα, είναι εκπληκτικά πολλές.

Ένα κοινό των ανθρώπων είναι πως δε δέχονται την πιθανότητα να πληγωθούν κι έτσι αποφεύγουν τη δέσμευση όπως ο διάολος το λιβάνι, και σκορπάνε αμφιβολία σε αυτούς που μπαίνουν για μικρό χρονικό διάστημα στη ζωή τους, την οποία και εμφανίζουν στους μεταγενέστερους.

Μάθε να είσαι ανοιχτός και να συζητάς. Ρώτα τη γυμνασιακή φράση, γίνε ευρηματικός. Μάθε να διεκδικείς, καλοδεχούμενη και η απόρριψη. Μόνο μη μένεις αδρανής και περιμένεις από τον άλλον να φανταστεί τι θες εσύ. Εσύ φροντίζεις για τον εαυτό σου πρώτα.

«Θέλω να είμαστε μαζί, πως νιώθεις με αυτό;», start!