Λέει πως σου πάει αυτό που φοράς και δεν το βγάζεις ποτέ!

«Αχ, μωρό μου πολύ σου πάει αυτό!», βρείτε μου έναν άνθρωπο που να μη λυγίζει σε αυτή τη φράση.

Είτε είστε σε σχέση, είτε απλά «αρέζεστε», είτε είσαι κρυφά ερωτευμένος θα σε πιάνει το χτυποκάρδι κάθε φορά που θα σου κάνει κομπλιμέντο για κάτι καινούριο, για αυτόν, πάνω σου. Κι εσύ σαν σχολειαρόπαιδο θα χοροπηδάς μέσα σου από τη χαρά σου κι ας το παίζεις χαλαρός στον άλλον.  

Γενικά, είναι γνωστό ότι ο άνθρωπος θέλει να αρέσει, άρα η ίδια η φύση μάς το δικαιολογεί αυτό. Θέλουμε να αποτελούμε το άφταστο, το ζηλευτό και το αξιοθαύμαστο και δεν έχουμε περιορισμούς σε αυτό• μόνο συγκεκριμένο άνθρωπο-στόχο, δέκτη της γοητείας μας. Ναι μεν μας νοιάζει να προκαλούμε τα βλέμματα όσων ανθρώπων βρίσκονται στο διάβα μας, αλλά αν δεν έχουμε την προσοχή ενός συγκεκριμένου ζεύγους ματιών –έστω στο μυαλό μας– χάνουμε λίγη από τη λάμψη μας.

Από την άλλη τώρα, όταν όχι μόνο τραβήξουμε την προσοχή του, αλλά λάβουμε και κομπλιμέντο ακτινοβολούμε. Η επιρροή του άλλου πάνω μας είναι τόσο έντονη που αυτομάτως η επόμενη σκέψη μετά το «Oh my God!» είναι το «Με τι άλλο μπορώ να το συνδυάσω αυτό άραγε;». Όσες φορές και να μας έχουν κάνει παρόμοιο σχόλιο γνωστοί, φίλοι, συγγενείς δε μετράει αν δε συμφωνήσει μαζί τους και το «crush». Όταν αυτό γίνει φροντίζουμε να το «προμοτάρουμε» με κάθε αφορμή.

Στην περίπτωση βέβαια που δε μιλάμε για τον ακραίο ενθουσιασμό του μονόπλευρα ερωτευμένου, αλλά για το άτομο που είναι δίπλα μας οι τελικές μας κινήσεις θα είναι οι ίδιες «το φοράω μέχρι να λιώσει πάνω μου» απλά η αντίδρασή μας στα λόγια του θα είναι πιο ήπια• ένα ελαφρύ κοκκίνισμα στα μάγουλα, ένα καθάριο, ενθουσιώδες χαμόγελο, ακόμα κι ένα δειλό «Αλήθεια μωρό μου σ’ αρέσει;». Αυτός που είναι δίπλα μας δε χάνει το ενδιαφέρον μας, απλά επειδή πλέον τον έχουμε κατακτήσει, αλλά συνεχίζουμε να θέλουμε να κερδίζουμε ξανά και ξανά την προσοχή του. Και γνωρίζοντας από πρώτο χέρι τα γούστα του χτυπάμε ακριβώς σε αυτά -sorry, not sorry.

Μετράει άλλωστε η γνώμη αυτού που έχουμε δίπλα μας. Γιατί σε τελική ανάλυση, ούτως ή άλλως υποσυνείδητα αλλά και με πλήρη επίγνωση όλα για αυτόν τα κάνουμε. Είναι δύσκολο να καταφέρεις να κρατήσεις το πάθος αλώβητο στα πυρά του χρόνου, και το κομπλιμέντο είναι ένας υγιής μηχανισμός να αναζωπυρώνεται ο έρωτας. Βαριόμαστε εύκολα και για αυτό ίσως να έχουμε αναπτύξει αυτόματους τρόπους αντίδρασης στα θετικά σχόλια για την εμφάνισή μας. Γιατί αν μας άφηναν ανεπηρέαστους ίσως και να μην υπήρχε άλλος άμεσος και αναίμακτος τρόπος να προκαλούμε και να μας προκαλείται το ενδιαφέρον.

Έτσι τελικά θα γυρνούσαμε στο να προσπαθούμε να κάνουμε τον άλλον να ζηλέψει, να γινόμαστε μυστικοπαθείς απλά και μόνο για να φυτέψουμε το μυστήριο στη θέση της πλήξης που πλανάται στη μεταξύ μας ατμόσφαιρα, τους καιρούς της αδιαφορίας εξαιτίας της συνήθειας ή όταν περνάμε απαρατήρητοι στην περίπτωση της καψούρας.

Είναι χαριτωμένο το πόσο νοιαζόμαστε για τον άλλον. Ίσως αυτή να είναι και η τελευταία σταγόνα αθωότητας που επιβιώνει στη θάλασσα της ενήλικης σοβαροφάνειας και προστυχιάς μας.