Ούτε «έλα» ούτε «μη φύγεις», «μείνε στη σχέση»

Κι έρχεται η μέρα που γίνεται μια μεγάλη επαγγελματική πρόταση στον σύντροφό σου. Μια πρόταση που τον στέλνει μακριά, είτε σε άλλη πόλη είτε ακόμα και σε άλλη χώρα. Δεν προλαβαίνεις να χαρείς για την επιτυχία του και πελαγώνεις. Αρχίζουν να σε περιζώνουν τα φίδια και σε κατατρώει η απορία για τη στάση που πρέπει να κρατήσεις. Να φερθείς θετικά κι υποστηρικτικά ή να πεις εκείνο το απεγνωσμένο «μείνε», που με πόνο και συνείδηση ψυχής θες να ξεστομίσεις;

Μία μόλις λέξη, από αυτήν θα κριθεί η συνέχεια μεταξύ σας. Ένα «μείνε» ή αντίστοιχα ένα «έλα». Εξίσου βαριά και τα δύο, σχεδόν εκβιαστικά. Γιατί ίσως κάτι απ’ αυτά πιάσει τόπο κι αλλάξει τον ρου της ιστορίας, αλλά κυρίως γιατί μπορεί να αλλάξει τον τρόπο που σε βλέπει ο άνθρωπός σου κι αντίστοιχα τον βλέπεις κι εσύ -δυστυχώς όχι, απαραίτητα, με τη θετική έννοια.

Αν δε θες ή δεν μπορείς (λόγω δουλειάς κι υποχρεώσεων) να πας, θα πρέπει να καταλάβει. Κι αν δε θέλει να μείνει και τον πείσεις να το κάνει, υπάρχει το ενδεχόμενο να στο χτυπάει για καιρό κι αργά ή γρήγορα να γίνει κι η αιτία για το οριστικό «αντίο». Απ’ την άλλη, αν παρά την παράκλησή σου, το ταίρι σου αποφασίσει να κυνηγήσει το όνειρο και να φύγει, υπάρχει το σενάριο και μόνο το ότι του ζήτησες να κάνει την υποχώρηση και πήγες, κατά κάποιον τρόπο, να σταθείς εμπόδιο, στο μέλλον να επηρεάσει τη στάση του απέναντί σου.

Εδώ που τα λέμε, και με το δίκιο του. Είναι ήδη δύσκολο για τον ίδιο και με το να του ζητήσεις να απαρνηθεί την επαγγελματική του εξέλιξη, του το καθιστάς πιο δύσκολο να σκεφτεί καθαρά κι ανεπηρέαστα από εξωτερικούς παράγοντες. Στο μυαλό του φέρεσαι απλώς εγωιστικά, αλλά αυτό που δε δύναται να ξέρει είναι το θάρρος που απαιτείται για να καταφέρεις να ζητήσεις κάτι τέτοιο. Εξάλλου, και για να ‘μαστε ειλικρινείς, ο έρωτας ήταν ανέκαθεν εγωιστής.

Ας ξεχάσουμε εκείνο το αποπνικτικό «έλα μαζί μου», ας αλλάξουμε τώρα και τη σημασία της λέξης «μείνε» κι ας πάρουμε τη μεταφορική της έννοια. «Μείνε στη σχέση μας», λοιπόν. Πόσο πιο όμορφο ακούγεται; Να μη σας νοιάζει η χιλιομετρική απόσταση που πρόκειται να σας χωρίζει. Να ζητήσεις απ’ τον άνθρωπό σου να μείνει σε αυτό που έχετε και να παλέψει για εσάς. Να σου ζητήσει να καταλάβεις, να τον στηρίξεις, να προσπαθήσετε από κοινού, με βιντεοκλήσεις και μηνύματα, με πήγαιν’ έλα κι υπομονή. Αυτό το «μείνε» όχι μόνο είναι εύκολο, καθώς βγαίνει αβίαστα, αλλά ίσως και να επιβάλλεται να ειπωθεί. Δε θα συγχωρούσατε ίσως τους εαυτούς σας αν δεν το λέγατε, αν οδηγούσασταν αμαχητί στο φινάλε.

Όταν ξέρεις ότι εν τέλει ο άλλος είναι σίγουρο ότι θα φύγει και φτάσεις στο σημείο που το αποδέχεσαι και δεν του στέκεσαι εμπόδιο, τον αγκαλιάζεις και του δίνεις θάρρος, παύοντας να σκέφτεσαι εγωιστικά. Με τη σκέψη ότι προσθέτοντας στη σχέση σας χιλιόμετρα θα ‘ρθουν τα χειρότερα, γιατί μπαίνουν επιπρόσθετα εμπόδια στα ήδη υπάρχοντα, η αγάπη σου χάνει την ανιδιοτέλειά της. Εκεί ακριβώς θα φανεί αν αξίζει να το κρατήσετε, γιατί δε θα ‘χετε την πολυτέλεια να μην είστε ο αυθεντικός εαυτός σας. Έναν άνθρωπο –ακόμα κι αν μιλάμε για τον άνθρωπό σου τον οποίο, θεωρητικά, γνωρίζεις αρκετά– μπορείς να πεις ότι τον ξέρεις πραγματικά μονάχα αν τον δεις πληγωμένο ή σε δύσκολη συναισθηματική κατάσταση. Σε όλη τη διάρκεια της σχέσης σας σίγουρα θα ‘χουν υπάρξει κι άλλες τέτοιες ευάλωτες στιγμές, αυτή όμως είναι η πιο εξέχουσα όλων των προγενέστερων.

Εκεί, λοιπόν, αφού θα έχει βγει ο άξονας σύμφωνα με τον οποίο θα πορευτείτε, σας μένει να αναλογιστείτε κι οι δύο το πόσο σημαντικοί είστε ο ένας για τον άλλο και να σταματήσετε να δυσκολεύετε ο ένας τον άλλον στο να σκεφτεί καθαρά.