Τα αστεία πειράγματα στη σχέση που λίγο μας τη σπάνε και λίγο τα λατρεύουμε

«Μη με κοροϊδεύεις»· η φράση που θα πεις στο σύντροφό σου αλλά δε θα εννοείς ποτέ ευθέως, μα πάντα με το αντεστραμμένο νόημα: «συνέχισε να με πειράζεις». Κάνεις πως τάχα θύμωσες, τα μάγουλά σου κοκκινίζουν και περιμένεις έτσι κόκκινος με τα χέρια σταυρωμένα κάτω από τις μασχάλες μέχρι να έρθει να σε αγκαλιάσει και να σου πει «δε σε κοροϊδεύω, σε πειράζω». Και να το φιλί στο κόκκινο μάγουλο, να και το χαμόγελο που σκας.

Ανεξαρτήτως φύλου κι ηλικίας, αν τα μέλια της σχέσης σας δεν έχουν φύγει έχετε έναν απόλυτο συνδυασμό γλυκύτητας στον τρόπο που συμπεριφέρεστε. Με την τριβή του χρόνου η σχέση σας ζυμώνεται με την καθημερινότητα και πράξεις που τον πρώτο καιρό σας έκαναν να νιώθετε τις περιβόητες πεταλούδες, σας αφήνουν ανεπηρέαστους. Αυτό δε συμβαίνει γιατί έφυγε ο έρωτας ή γιατί ο άλλος σας είναι πλέον αδιάφορος, παρά γιατί συνηθίσατε την ανταλλαγή γλυκόλογων όπως ένας άνθρωπος που μένει δίπλα σε σιδηροδρομικό σταθμό παύει πλέον να ακούει το τρένο συνειδητά.

Για κάποιον περίεργο λόγο και μ’ ένα μαγικό τρόπο σ’ αυτήν τη φράση ακόμα κι ο πιο σοβαρός άνθρωπος χαμογελά όταν προφέρεται από τον άνθρωπό του. Μας αρέσει να πειράζουμε το σύντροφό μας, με μια φυσικότητα κι εντελώς ασυνείδητα τον βγάζουμε από την απάθεια της συνήθειας και του προκαλούμε ένα ευχάριστο ερέθισμα βγάζοντας στην επιφάνεια όλη του την τσαχπινιά. Είναι σαν γαργαλητό μεταξύ των υπάρξεών σας. Σ’ αρέσει να το κάνεις αφού έτσι προκαλείς το πιο πηγαίο γέλιο του άλλου, μαζί του έρχεται και το «σταμάτα» μέσα από κακαρίσματα και ψευτοκραυγές έκκλησης βοήθειας.

Ποτέ δεν είναι απόλυτα ειλικρινές αυτό το σταμάτα. Ποιος απεχθάνεται τόσο πολύ το να γαργαλιέται άλλωστε; Οι υπάρξεις γαργαλιούνται με πράξεις φανέρωσης της λατρείας του άλλου γι’ αυτές ή με πράξεις υπέρμετρης αγάπης, όπου εκδηλώνονται ψυχοσωματικά προκαλώντας μούδιασμα και τις προαναφερθείσες πεταλούδες στο στομάχι. Πολλοί δεν ξέρουν καν ότι «γαργαλιούνται πνευματικά» επειδή ποτέ κανένας δεν είχε ενδιαφερθεί στο παρελθόν να δοκιμάσει να τους το προκαλέσουν.

Φταίει που δεν τσαλακωνόμαστε; Φταίει που μπλέκουμε με ανθρώπους που δεν μας κουμπώνουν κι έτσι δε μας αγαπάνε όπως ο οργανισμός κι η ψυχή μας χρειάζεται; Σίγουρα πάντως όταν έρθει αυτός ο άνθρωπος που θα ενδιαφερθεί να σε πικάρει έχει ταλέντο να ψυχανεμίζεται τις ανάγκες σου. Ένα πράγμα σαν να ξέρει ακριβώς τι πρέπει να πει-ή να κάνει- για να σε φέρει στην οξύμωρη κατάσταση του να ντρέπεσαι με ευχαρίστηση ικανοποίησης. Μια ντροπή πρωτόγνωρη που ιδιοποιείς και λατρεύεις κάθε φορά όλο και περισσότερο, μα κρατώντας την ίδια αντίδραση με την πρώτη φορά.

Δήθεν αντιστέκεσαι, τάχα μου δε θέλεις το πείραγμα και το παίζεις θιγμένος -τραβάτε με κι ας κλαίω- που λένε. Κάτι τέτοιες χαζομαρίτσες είναι που κάνουν τις σχέσεις να επιβιώνουν μέσα στην αναπόφευκτη ρουτίνα που έρχεται όσο γράφει χιλιόμετρα το κοινό σας κοντέρ. Ν’ ανταποδίδεις το πείραγμα. Οι άνθρωποι εκφράζουμε την αγάπη όπως θα θέλαμε να τη λαμβάνουμε. Είναι σαν να σου δίνουν στοιχείο σε φωτεινή επιγραφή με κεφαλαία γράμματα.

Ο άνθρωπος αυτός σ’αγαπάει πιο βαθιά γιατί χρειάζεστε το ίδιο είδος αγάπης.  Ξέρει τι χρειάζεται ο ίδιος κι η αγάπη του για σένα είναι τόσο φυσική όπως το να αναπνέει. Αν ξέρει ν’ αγαπάει τον εαυτό του εκφράζοντάς σου την αγάπη του σου παραθέτει έμμεσα τον τρόπο να τον αγαπάς όπως του ταιριάζει.