Το ίδιο μοτίβο συντρόφου ξανά και ξανά

Γιατί ελκύουμε ξανά και ξανά τους ίδιους συντρόφους; Τι μπορεί να φταίει κι έχουμε συγκεκριμένο μοτίβο πλάι μας για ταίρι; Είναι λες και επιλέξαμε μια φορά ένα συγκεκριμένο πρότυπο κι από εκεί κι έπειτα όσους γνωρίζουμε έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά με τον πρώτο. Ένας σύντροφος σε πολλά αντίγραφα κι εμείς ν’ αναρωτιόμαστε τι έχει να μας διδάξει, πού κάνουμε το λάθος, ποια είναι η δική μας ευθύνη σε αυτή τη σχέση που βγάζει και πάλι στο ίδιο τέρμα;

Όταν έρχεται η στιγμή που ο καινούριος υποψήφιος σύντροφός σου σού συστήνεται, βλέπεις πως καθώς εξελίσσεται η συζήτησή σας νιώθεις μια αβίαστη οικειότητα, διακρίνεις συμπεριφορές που γνωρίζεις πολύ καλά και ψιθυρίζεις από μέσα σου «όχι πάλι…».

Κάπου εκεί διαπιστώνεις πως δεν μπορεί να είναι όλοι ίδιοι, δε γίνεται κάθε φορά που γνωρίζεις κάποιον να καταλήγει στην ίδια κουραστική ιστορία. Όμως, αν κάνεις ένα βήμα πίσω και δεις τα γεγονότα αντικειμενικά, θα παρατηρήσεις τη δική σου ευθύνη μπροστά σ’ αυτό το μοτίβο που βρίσκεις μπροστά σου τόσο συχνά. Τι κάνεις λάθος; Τι είναι αυτό που κάθε φορά με κάθε νέο σύντροφό σου επαναλαμβάνεις και προκαλείς πάλι την ίδια συμπεριφορά;

Καθώς ξεδιπλώνεις τα χαρτιά σου και κάνεις την αυτοκριτική σου, δεν μπορείς να περιμένεις διαφορετικό αποτέλεσμα βασιζόμενος στον ήδη αποτυχημένο τρόπο λύσης του προβλήματός σου. Αν κρύβεις κομμάτια του εαυτού σου πίσω από τυχόν ανασφάλειες και αδυναμίες, μειώνεις το κύρος της προσωπικότητάς σου και αδικείς την εκτίμηση του άλλου απέναντί σου. Σχεδόν του επιτρέπεις να χαλιναγωγήσει τα σημεία εκείνα που άφησες ακάλυπτα. Μάλιστα δεν το κάνει με αρνητική πρόθεση, απλώς αν έκρυψες τον αληθινό σου εαυτό τότε είναι επακόλουθο να λάβεις και μια αντίστοιχη συμπεριφορά που δε σε αντιπροσωπεύει.

Άραγε πώς πρέπει να προσεγγίσεις μια νέα γνωριμία ώστε να εξελιχθούν διαφορετικά τα πράγματα; Ποιος θα κάνει το βήμα πρώτος, εκείνος ή εσύ; Αν κάνει την πρώτη κίνηση εκείνος, πώς πρέπει να την αντιμετωπίσεις για να ξεχωρίσεις στα μάτια του και να εμπνεύσεις μια διαφορετική εξέλιξη από τη συνηθισμένη; Η πρώτη εντύπωση που θα σχηματίσει ο άλλος για σένα είναι πολύ σημαντική. Οι πρώτες αλληλεπίδρασες με κάποιον είναι μια καλή αφορμή ώστε να ξυπνήσουν ανάλογες μνήμες στη σκέψη σου και ν’ αρχίζεις να συμπεριφέρεσαι και πάλι σύμφωνα μ’ αυτές τις αναμνήσεις που ήδη έχεις χαραγμένες στο μυαλό σου σαν να μην άλλαξε τίποτα.

Ο εγκέφαλος αποθηκεύει διαρκώς καινούριες πληροφορίες συσχετιζοντάς τες με το εκάστοτε πρόσωπο που έχει απέναντί του. Αυτές οι πληροφορίες είναι πιο εύκολο να περάσουν στη μνήμη σου, ειδικά αν είναι φρέσκες και πρωτόγνωρες σε σχέση με τις πληροφορίες που θα κρατήσεις στις επόμενες συναντήσεις σας. Έτσι, αν δε θέσεις εξαρχής τα όριά σου και δεν τα υποστηρίξεις επάξια απ’ την αρχή, είναι δύσκολο στην πορεία ν’ αλλάξει η εικόνα που έχει ήδη σχηματίσει στο μυαλό του ο άλλος για σένα.

Καλύτερα να τα βρεις με τον εαυτό σου, ν’ ανεβάσεις τα στάνταρ σου, χωρίς να συμβιβάζεσαι σε καταστάσεις που βλέπεις πως δε σου προσφέρουν εξαρχής αυτό που θες. Αν ψάχνεις τη σταθερότητα, πρώτα να κοιτάξεις να τη δημιουργήσεις μέσα σου χωρίς να ψάχνεις να τη βρεις απαραίτητα πρώτα στους άλλους, γιατί η υπερβολική αναζήτηση θα σε κουράσει συναισθηματικά.

Πολλές φορές απ’ την ανάγκη μας να πάρουμε συναισθηματική κάλυψη γινόμαστε δέκτες συναισθημάτων χωρίς να είμαστε κι ιδιαίτερα επιλεκτικοί. Πιθανόν κι ένας λόγος που απογοητευόμαστε στο τέλος μιας σχέσης είναι ότι ξεκινάμε με χαμηλά στάνταρ κι όσο η σχέση προχωράει ανεβάζουμε τον πήχη των προσδοκιών. Ο σύντροφός μας δεν μπορεί να συμβαδίσει με τις ξαφνικές κι αντικειμενικά απρόβλεπτες απαιτήσεις μας, οπότε κι η σχέση αποδιοργανώνεται και αλλάζει δεδομένα.

Σίγουρα αξίζουμε την ευτυχία και τίποτα λιγότερο. Αρκεί να το συνειδητοποιήσουμε μέσα μας και τότε θα το βλέπουν κι όλοι όσοι έχουν την πρόθεση να συνδέσουν την πορεία τους με τη δική μας.