Ταινίες θρίλερ, ένα είδος ταινιών που αρέσει σε νέους, αλλά και σε μεγαλύτερους. Άλλωστε πόσοι από εμάς δεν έχουμε τσιρίξει με κάποιο jump scare ή δεν έχουμε αγκαλιαστεί στην προοπτική μίας τρομακτικής σκηνής; Σε πόσες παρέες δεν υπάρχει αυτός ο θαρραλέος φίλος που παίρνουμε μαζί μόνο και μόνο για να κρατάει το χέρι των υπόλοιπων που φοβούνται; Και πόσοι τολμηροί δεν έχουν επιλέξει μία τέτοια ταινία ως πρώτο ραντεβού με απώτερο σκοπό μία αγκαλιά; Έχετε ταυτιστεί; Χαίρομαι γι’ αυτό. Πόσο θαρραλέοι είστε όμως, όταν στους τίτλους τέλους ή έναρξης εμφανίζεται η φράση «Ταινία βασισμένη σε αληθινά γεγονότα»; Γιατί κακά τα ψέματα όλοι μπορούμε να το παίξουμε ατρόμητοι όταν ξέρουμε ότι κάτι είναι απλό κίνημα της φαντασίας ενός ημίτρελου σεναριογράφου. Όταν όμως οι ταινίες «ζωντανεύουν», εκεί φαίνονται οι πραγματικά τολμηροί. Είστε λοιπόν αρκετά θαρραλέοι να δείτε κάποια από τις παρακάτω ταινίες θρίλερ που είναι βασισμένες σε αληθινά γεγονότα;
The Conjuring & Annabelle
Πηγή εικόνας: Radio times
O James Wan ξεκινώντας με το Conjuring το 2013 και συνεχίζοντας με την Annabelle κατάφερε να δημιουργήσει ένα τεράστιο franchise ταινιών με μεγάλη επιτυχία. Μήπως όμως αυτή του η επιτυχία βασίστηκε και στο γεγονός ότι μιλούσε για αληθινά γεγονότα; Το ζευγάρι ερευνητών μεταφυσικών φαινομένων Ed και Lorraine Warren υπήρξε όντως. Τηλεοπτικές εκπομπές, ντοκιμαντέρ, αλλά και βιβλία μιλούσαν για αυτούς σε όλη την Αμερική. Κλήθηκαν όντως στη φάρμα της οικογένειας Perron, με σκοπό να τους απαλλάξουν από δαιμονικές οντότητες που υπήρχαν στο σπίτι τους. Στο σπίτι του ζευγαριού, λειτουργούσε μέχρι και πριν λίγα χρόνια μουσείο με πολλά αντικείμενα από τους διάφορα μέρη που είχα επισκεφτεί με σκοπό να διώξουν τις δαιμονικές οντότητες. Φυσικά, στο μουσείο αυτό υπήρχε και η διάσημη κούκλα Annabelle, στην οποία υπήρχε και προειδοποιητική πινακίδα να μην την πλησιάζουν σε κοντινή απόσταση. Πολλοί έλεγαν ότι πλησιάζοντάς της μπορούσες να ακούσεις μουγκριτά. Εσείς άραγε θα μένατε σε σπίτι με τέτοιο μουσείο από κάτω του; (Εγώ σίγουρα όχι)
Jaws
Πηγή εικόνας: euronews.com
Και αν η φοβία σου για τους καρχαρίες και τη θάλασσα χτυπάει κόκκινο, καλύτερα να μη δεις τα γνωστά «Σαγόνια του τρόμου». Ο πιο διάσημος κινηματογραφικός καρχαρίας βασίστηκε σε έναν πραγματικό καρχαρία. Στις ακτές του Τζέρσεϊ Σορ το 1916, ένα λευκός καρχαρίας έγινε πραγματικός -και όχι μόνο κινηματογραφικός- δ0λ0φόνος. Ξεκίνησε σκ0τώνοντας έναν 25χρονο άντρα ονόματι Charles Vansant, ενώ πέντε μέρες μετά συνέχισε με έναν αχθοφόρο. Άφησε να περάσει λίγος καιρός μέχρι να βρει το επόμενο θύμα του, ένα μικρό αγόρι και τον άντρα που προσπάθησε να τον σώσει. Δεν ικανοποιήθηκε βέβαια και μόλις σε μισή ώρα προσπάθησε να σκ0τώσει και έναν νεαρό άντρα, που ως απογοήτευσή του (φανταζόμαστε) κατάφερε να επιβιώσει. Ένα μπλοκμπάστερ λοιπόν, εμπνευσμένο όντως από αιματηρές επιθέσeις στη θάλασσα.
Wolf Creek
Πηγή εικόνας: Empire Magazine
Λιγότερο γνωστή από τις προηγούμενες ταινίες; Ίσως. Εξίσου τρομακτική; Ναι. Η ταινία αυτή μιλάει για τρεις backpackers που έκαναν ωτοστόπ σε λάθος άνθρωπο, σε έναν σaδιστή δ0λ0φόνο. Και όσο και αν σας ακούγεται κλισέ, όντως είναι από αληθινά κλισέ της ζωής. Στη δεκατία του ’90, μία σειρά από αληθινούς φόν0uς συνέβη στο δάσος της Μπελάνγκο στην Αυστραλία. Ο ένοχος βρέθηκε και καταδικάστηκε για τη δ0λ0φονία τουλάχιστον επτά ανθρώπων, με τον ίδιο να το αρνείται μέχρι και την ημέρα που πέθaνε.
A Nightmare On Elm Street
Πηγή εικόνας: Rolling Stone
Ποιος δε γνωρίζει τον παραμορφωμένο άνδρα με το όνομα Φρέντι Κρούγκερ; Ένας «ήρωας» θρύλος πλέον τις σειράς ταινιών με τίτλο «Ο Εφιάλτης στο δρόμο με τις λεύκες». Και όχι το αληθινό σε αυτή την ιστορία δεν είναι ότι ένας τύπος με περίεργα χέρια και εμφάνιση σκότwνε όποιον κοιμηθεί. Ο σεναριογράφος και σκηνοθέτης Wes Craven αποκάλυψε το 2014 σε μία συνέντευξη, ότι εμπνεύστηκε την όλη ταινία από ένα άρθρο που διάβασε κάπου τη δεκαετία του ’80. Μια οικογένεια που επέζησε από τα Killing Fields στην Καμπότζη κατάφερε να διαφύγει στην Αμερική. Ο μικρότερος γιος της οικογένειας όμως δε γλίτωσε ποτέ από την Καμπότζη. Εφιάλτες επί εφιαλτών, τον έκαναν να φοβάται να κοιμηθεί και να αποφεύγει τον ύπνο όπως ο διάβ0λος το λιβάνι. Η κούραση όμως νίκησε και το παιδί αποκοιμήθηκε, με τους γονείς του να ηρεμούν και να πιστεύουν πως όλα ήταν καλά. Στη μέση όμως της νύχτας, κραυγές από το δωμάτιο του μικρού παιδιού του έκαναν να πεταχτούν. Μπαίνοντας στο δωμάτιο, είδαν το παιδί του νεkρό. Πέθaνε από ανακοπή καρδιάς στη μέση ενός εφιάλτη.
Veronica
Πηγή εικόνας: oneman.gr
Ένα πολύ καλό θρίλερ που ίσως πέρασε λίγο στην αφάνεια. Και πως ξεκινάνε συνήθως όλα τα θρίλερ με νεαρούς; Με ένα oujia board. Αλλά τι γίνεται όταν όντως αυτό έχει συμβεί; Το 1990 σε μια μικρή πόλη της Ισπανίας, η 18χρονη Estefania Gutierrez Lazaro θέλησε να επικοινωνήσει με έναν νεκρό φίλο της μέσω του oujia board. Μετά από αυτό το παιχνίδι εμφάνισε σημάδια αλλοπρόσαλλης συμπεριφοράς, τα οποία περιλάμβαναν μεταξύ άλλων παραισθήσεις, βiαια ξεσπάσματα, λιποθυμικά επεισόδια, γρύλισμα σαν άγριο ζώο. Όλα αυτά κράτησαν μήνες, με τους γιατρούς να μην μπορούν να βοηθήσουν τη νεαρή κοπέλα. Η Lazaro βρέθηκε νεkρή στο κρεβάτι της με τα αίτια του θaνάτ0υ της να παραμένουν μέχρι σήμερα άγνωστα. Αν λοιπόν σκέφτεται κι εσείς να αγοράσετε το πολυσυζητημένο παιχνίδι, εγώ σας προτείνω να το ξανασκεφτείτε.
Psycho & The Texas Chainsaw Massacre & The Silence of the Lambs
Πηγή εικόνας: CBR
Όχι μία, όχι δύο, αλλά τρεις ταινίες εμπνεύστηκαν από τον ίδιο ακριβώς άνθρωπο. Ο «χασάπης του Ουισκόνσιν» γνωστός με το όνομα Ed Gein καταδικάστηκε για μόλις δύο φόνους. Αυτό όμως ήταν αρκετό για να αποτελέσει «έμπνευση» για τρεις από τους διασημότερους κινηματογραφικούς δολοφόνους. Είχε εμμονή με τη μητέρα του και όταν εκείνη πέθaνε, αποφάσισε να κρατήσει το πτώμa της (!) στο αγροτόσπιτο στη φάρμα. Αλλά αυτό δεν του ήταν αρκετό. Η εμμονή του αυτή κατέληγε σε μίσος, με αποτέλεσμα όποια κοπέλα έμοιαζε έστω και λίγο στη μάνα του, να την απαγάγει και να τη σκοτώνει. Στη φάρμα του βρέθηκαν διάφορες κατασκευές (πορτατίφ, μπολ, καρέκλες) οι οποίες ήταν εξ’ ολοκλήρου φτιαγμένες από ανθρώπινα μέλη. Όπως πιστεύεται, κάποια από αυτά τα μέλη ίσως ανήκαν σε άσχετα πτώματα, μιας και ο Ed ήταν νεkρόφιλ0ς, σaδιστής, κτην0βάτης, σπλaχν0λάγνος – και μεταξύ μας δεν άφησε και καμία διαστρ0φή και για κανέναν άλλον.
Open Water
Πηγή εικόνας: Imdb
Σκέφτεστε να κάνετε καταδύσεις αυτό το καλοκαίρι; Εγώ σας προτείνω να το σκεφτείτε ξανά. Ή τουλάχιστον να φροντίσετε να μη σας εγκαταλείψει η σχολή. Tom και Eileen Lonergan, Coral Sea Αυστραλίας, 25 Ιανουαρίου του 1998. Το ζευγάρι αποφασίζει να δοκιμάσει καταδύσεις με ένα γκρουπ, το οποίο όμως δεν τους περίμενε ποτέ να επιστρέψουν στο σκάφος. Και σαν να μην έφτανε αυτό, πήρε στο προσωπικό δύο ολόκληρες ημέρες για να καταλάβουν ότι τα πράγματα που βρήκαν «ξεχασμένα» στο σκάφος, ανήκαν στο ζευγάρι. Η αναζήτηση για τον Tom και την Eileen ξεκίνησε, αλλά δυστυχώς δε βρέθηκαν ποτέ. Το μόνο εύρημα; Μία πινακίδα που έγραφε: «Μας έχουν εγκαταλείψει στο A[gin]court Reef οι MV Outer Edge. Είναι 25 Ιανουαρίου ’98 ώρα 3μμ. Σας παρακαλώ σώστε μας πριν πεθάνουμε. Βοήθεια!».
Αν λοιπόν είστε ακόμη από εκείνους τους θαρραλέους και θέλετε να δείτε κάποια από τις παραπάνω ταινίες, ξέρετε τι να κάνετε. Ποπ κορν, αναψυκτικό, τηλεκοντρόλ και καλή απόλαυση. Αν πάλι μου μοιάζετε λίγο πιο πολύ και νιώθετε ότι διαβάσατε αρκετά τρομακτικά για σήμερα, σας έχω την εξής συμβουλή για χαλάρωση. Χαλαρώστε (όσο μπορείτε) στο καναπέ, βάλτε κανένα κινούμενο σχέδιο και κλειδώστε καλά την πόρτα. Κρατήστε βέβαια κάπου κοντά τα κλειδιά σας, μήπως και χρειαστεί να τρέξετε έξω από το σπίτι. Ποτέ δεν ξέρετε αν κάτι είναι ήδη μέσα…
Συντάκτης: Χριστίνα Γκούτη
Επιμέλεια κειμένου: Αγγελική Θεοχαρίδη
Επιμέλεια κειμένου: Αγγελική Θεοχαρίδη
