Ποιος δεν έχει δει την πασίγνωστη σειρά «Εγκλήματα»; Πόσοι από εμάς δεν τρέχαμε τα μεσημέρια στην τηλεόραση για να δούμε τα σχέδια της «κακιάς» Σωσώς και πώς το παράνομο και αγαπημένο ζευγάρι Αλέκου – Φλώρας θα ξεφύγει από τα σχέδιά της; Ε, λοιπόν, μία από τις αξέχαστες σειρές των παιδικών και νεανικών μας χρόνων αποκτά άλλο νόημα αν την ξαναδούμε μετά την ενηλικίωσή μας. Αν τη δούμε μέσα από μια όχι και τόσο εφηβική ματιά, ίσως η κακιά αυτής της σειράς δεν είναι και τόσο κακιά. Ίσως να ήταν τελικά απλά μια κερατωμένη, πληγωμένη και προδομένη γυναίκα.
Για να μην παρεξηγηθώ, δε λέω ότι πρέπει να σκοτώνουμε όποιον μας απατάει κι ασφαλώς μια τέτοια πράξη δε δικαιολογείται. Αν όμως πάρουμε καθαρά τον χαρακτήρα της Σωσώς και αφήσουμε στην άκρη την υπερβολή της μαύρης κωμωδίας, θεωρώντας ότι ορισμένα στοιχεία είχαν συμβολικό χαρακτήρα -αφού το να κανονικοποιεί κανείς την ενδοοικογενειακή βία και το έγκλημα είναι αδικαιολόγητο- θα βρούμε πολλά στοιχεία στην ιδιοσυγκρασία της που τελικά, έβγαζαν ξεκάθαρο νόημα και που τελικά, την έκαναν τη γυναίκα που όλοι ξέρουμε κι αγαπάμε μέχρι και σήμερα.
Ο Αλέκος όταν συνάντησε ξανά τη Φλώρα, ένιωσε ότι μπορούσε να ζήσει τον νεανικό του έρωτα ξανά. Και φυσικά το έκανε. Και φυσικά δε χώρισε ποτέ τη Σωσώ. Από την άλλη, και η Φλώρα δεν ήθελε να ξεβολευτεί από τον γάμο της με τον Αχιλλέα. Γιατί, κακά τα ψέματα, και οι δύο είχαν βρει τη βολή τους. Ο Αλέκος, αφεντικό σε ένα μαγαζί που πρακτικά ανήκε στη Σωσώ (αφού, όπως βλέπουμε και σε flashback, ήταν του πατέρα της), αν χώριζε την αγαπημένη μας «κακιά», θα κατέληγε στους δρόμους. Ναι, τον ήξερε όλη η κρεαταγορά, όπως έλεγε και ξανά έλεγε. Αλλά θα έπρεπε να ρίξει τα μούτρα του και να γίνει παραγιός σε κάποιον ήδη γνωστό του κρεοπώλη. Επιπλέον, με την ασφάλεια μιας γυναίκας που ήταν στο σπίτι και του είχε τα πάντα στο χέρι, είχε κι ερωμένη και «δούλα και κυρά». Οπότε για τον Αλέκο, η ασφαλής επιλογή ήταν να παραμείνει παντρεμένος και να κρατήσει βέβαια και την παράνομη σχέση του.
Από την άλλη, η Φλώρα δούλευε κι αυτή στη δουλειά του άντρα της. Οπότε, όπως και ο Αλέκος, έτσι κι αυτή θα έμενε χωρίς δουλειά, αν χώριζε. Επιπλέον, δεν ήταν η αποκλειστική νοικοκυρά του σπιτιού κι αυτό δε θα βόλευε ιδιαίτερα τον καλομαθημένο Αλέκο. Έτσι, όπως είδαμε και στα λίγα επεισόδια που οι δυο τους έμειναν μαζί, αυτή η συγκατοίκηση μόνο προβληματική ήταν. Ακόμη κι όταν μπόρεσαν να «ξεφύγουν» από τους γάμους που τους έπνιγαν, παριστάνοντας τους νεκρούς, ο Αλέκος επέλεξε να εγκαταλείψει τη Φλώρα και να γυρίσει στη βολή του, που δεν ήταν άλλη από τη Σωσώ και τον γάμο.
Σε ό,τι αφορά τη Σωσώ, θα μου πείτε ότι θα μπορούσε άνετα να ζητήσει διαζύγιο. Αλλά τότε δε θα είχαμε σειρά και επομένως δε θα είχα θέμα για το άρθρο μου. Αν σκεφτούμε, όσο λογικά μπορούμε και πέρα από την υπερβολή της κωμωδίας όπως είπαμε, η Σωσώ ήταν μια γυναίκα που παρείχε τα πάντα στον Αλέκο: δουλειά, σπίτι, φασίνα, φαγητό, ασφάλεια, σταθερότητα, επιβεβαίωση, γλυκύτητα (αν δεις τα πρώτα επεισόδια). Κι εκείνος, όχι μόνο να έχει εξωσυζυγική σχέση χωρίς να την απελευθερώσει, αλλά να αφήσει και την ερωμένη του έγκυο.
Το επίπεδο της εκμετάλλευσης που υπέστη η Σωσώ είναι ξεκάθαρο. Κέρατο, μυστικά και παιδί με άλλη γυναίκα. Υποτίμηση της αξιοπρέπειάς της, απομόνωση, κοροϊδία. Η Σωσώ, ήταν μια γυναίκα που της στέρησαν τη ρομαντική ιδέα που είχε για τη ζωή, που πέρασε στη σκοτεινή πλευρά επειδή δεν αγαπήθηκε όπως αγάπησε. Κι αν, ανοίγοντας ξανά την τηλεόραση και βάζοντας να δεις τα αγαπημένα σου Εγκλήματα, πεις ένα «α ρε καημένη Σωσώ, τι περνάς!», θα ξέρεις ότι μάλλον μεγάλωσες πια. Καλωσόρισες στην γκρι ζώνη.
Συντάκτης: Χριστίνα Γκούτη
