«Μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά, την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια». Πόσο σοφά μπορούν να είναι τα λόγια μιας αλεπούς σε έναν μικρό πρίγκιπα; Και πόσω μάλλον, όταν είναι και κυριολεκτικά για κάποιους. Γιατί κακά τα ψέματα, οι άνθρωποι με προβλήματα όρασης βλέπουν τον κόσμο με έναν άλλον τρόπο, ίσως και με αυτόν την ψυχής, όπως περιγράφει και ο Εξιπερί στο αριστούργημά του. Ίσως αυτός και να είναι ο λόγος που ο νεαρός Τακοσάνγκμπα Πόνγκεν ενθουσίασε τόσο κόσμο παίζοντας πιάνο στο Φεστιβάλ Πιάνου Brillante. Γιατί μας έδειξε ένα κομμάτι της ψυχής του με την οποία ο ίδιος «βλέπει» τον κόσμο.
View this post on Instagram
Ο Τακοσάνγκμπα Πόνγκεν γεννήθηκε στην Ινδία και ήταν ένα υγιέστατο αγοράκι, όπως όλα τα άλλα. Τα προβλήματα όρασης έγιναν αντιληπτά όταν ο μικρός ξεκίνησε το σχολείο. Δεν μπορούσε να διακρίνει τι έγραφε ο δάσκαλος στον πίνακα ή να δει τις μικρές γυάλινες μπίλιες με τις οποίες έπαιζε με τα αδέλφια του. Μια εγχείρηση του είπαν ότι θα βελτίωνε την κατάσταση, αλλά έκανε το ακριβώς αντίθετο. Η όρασή του επιδεινώθηκε και στα 14 του χρόνια τυφλώθηκε τελείως. Πλέον, στα 27 του κι έχοντας ζήσει τη μισή σχεδόν ζωή του τυφλός, ο Τακοσάνγκμπα βρίσκει την ενέργεια και την ελπίδα που χρειάζεται στη μουσική.
View this post on Instagram
«Μερικές φορές εύχομαι να μπορούσα να δω. Αλλά μετά από όλα αυτά τα χρόνια, έχω αποδεχτεί τη μοίρα μου ως το σχέδιο του Θεού για μένα. Θέλει να με χρησιμοποιήσει ως εργαλείο για να εμπνεύσει και να παρακινήσει τους άλλους. Αν ένας τυφλός μπορεί να το κάνει, γιατί να μην μπορούν και άλλοι;», δηλώνει ο ταλαντούχος νέος. Ο Πόνγκεν παίζει πιάνο με βάση την ακοή του, ενώ είναι αυτοδίδακτος. Βοηθός του σε όλο αυτό είναι το YouTube από το οποίο ξεκίνησε να ακούει βίντεο το 2020, καθώς το να βρει ωδείο το οποίο να μπορεί να διδάξει άτομα με προβλήματα όρασης ήταν δύσκολο. Αλλά ο ίδιος δεν το έβαλε ποτέ κάτω. Η μουσική ήταν το μόνο πράγμα που τον κράτησε ζωντανό, όπως δήλωσε και ο ίδιος.
Η θέλησή του δεν περιορίστηκε μόνο στην εκμάθηση του πιάνου. Ο 27χρονος πιανίστας μαζί με την αδελφή του και το λευκό του μπαστούνι ταξίδεψε 3.000 χιλιόμετρα μέχρι το Μπάνγκαλορ, το οποίο αποτελεί την πρωτεύουσα της πολιτείας Καρνατάκα της Ινδίας. Ο λόγος ενός τόσο μεγάλου ταξιδιού ήταν η συμμετοχή του Τακοσάνγκμπα στο Φεστιβάλ πιάνου Brillante, το οποίο διοργανωνόταν για πέμπτη χρονιά. Το φεστιβάλ αυτό ξεκίνησε αρχικά από τη μικρή ορεινή πόλη Κοχίμα, ένα μέρος κοντά στην περιοχή των σπουδών του νεαρού. Οι διοργανωτές του φεστιβάλ δηλώνουν πως η μουσική έχει τη δύναμη να μεταμορφώσει και να αναπτύξει κοινωνικά. Μήνυμα που όπως φαίνεται, δεν πέρασε απαρατήρητο από τον πιανίστα.
View this post on Instagram
Φτάνοντας στο φεστιβάλ, ήρθε η ώρα των συστάσεων. Όταν ο διευθυντής του φεστιβάλ σύστησε τον νεαρό στους άλλους μουσικούς, εκείνος ένιωσε την καρδιά του να χτυπάει δυνατά. Ο ίδιος θα έπαιζε την Κυριακή 29/9 το βράδυ. Η νευρικότητά του αρκετά εμφανής όταν ήρθε η ώρα να παίξει, μία νευρικότητα που εξαφανίστηκε με μιας με το που κάθισε μπροστά από το πιάνο. Ο άνθρωπος που τον συνόδευσε μέχρι εκεί και τον έβαλε να καθίσει δεν ήταν άλλος από την αδελφή του Ιμλιμπένλα. Έπαιξε Nocturne σε σι ύφεση ελάσσονα του συνθέτη του 19ου αιώνα Φρεντερίκ Σοπέν. Λογική απόφαση, μιας και ο ίδιος έχει δηλώσει πως ο Σοπέν είναι ο αγαπημένος του κλασικός συνθέτης. Η ερμηνεία του έκανε όσους τον άκουσαν απλά να μαγευτούν.
Και ίσως δεν ήταν μόνο η μουσική που ήταν μαγική. Η θέληση του νεαρού πιανίστα, η δύναμη που δείχνει και η επιθυμία του να μην το βάλει κάτω με τίποτα συνθέτουν από μόνα του μια μαγική εικόνα. Και σε συνδυασμό με την εξαιρετική μουσική, δημιουργούν κάτι το μοναδικό. Κάτι που την επόμενη φορά που θα πείτε «δεν μπορώ», θα σας κάνει να μπορέσετε.
Συντάκτης: Χριστίνα Γκούτη
