Η δύναμη των λέξεων είναι τόσο μεγάλη, όσο σχεδόν και η δύναμη των πράξεων. Μια λέξη μπορεί είτε να σε απογειώσει είτε να σε τσακίσει. Nα σε εξυψώσει, να σε πετάξει στο κενό, να σε πικράνει, να σε κρίνει, να σε δικάσει. Η λέξη μπορεί να γίνει είτε τρυφερό άγγιγμα, είτε χάδι, είτε δίκοπη λεπίδα, ράπισμα, ξύπνημα.
Δεν είναι τυχαίο, πως η λέξη ξετυλίγεται σε πρόταση, σε στίχο, ο στίχος σε στροφή, σε ποίηση, σε τραγούδι, σε κείμενο. Είναι η ψυχή του καλλιτέχνη που ξεγυμνώνεται. Η ουσία κι η περιουσία της ψυχής του. Για ν’ αγγίξεις τις ευαίσθητες χορδές των αναγνωστών είτε ακροατών, το μυστικό συστατικό είναι να γράφεις με πυξίδα την καρδιά χωρίς να στηρίζεσαι απόλυτα στις τυπικές νόρμες της γραφής.
Ο στίχος είναι η φαντασία που καλπάζει εκεί όπου αδυνατεί ο νους του αναγνώστη ή ακροατή να κάνει αυτήν την υπέρβαση. Ο στίχος είναι ο πόνος ο δικός μου, ο δικός σου, ο δικός του. Ένας στίχος ποτήρι πικρό για τον έρωτά μου που μ’ άφησε, για την απογοήτευσή μου, για την αδικία της κοινωνίας, για το αγαπημένο μου πρόσωπο που έχασα και βρίσκεται παρέα με τους αγγέλους. Ο στίχος είναι ο έρωτάς σου για τον μοναδικό ή μοναδική που αγαπάς, είναι ο θησαυρός σου.
Είναι το χαρτάκι που φυλάς στην τσέπη σαν κειμήλιο και βάλσαμο ψυχής για να έχεις να θυμάσαι, να παρηγοριέσαι, ν’ ακουμπάς τις δύσκολες στιγμές. Σημαίνει την αγάπη σου που δεν αντέχεις ν’ αποχωριστείς, είναι η «εξορία» στην οποία ζεις, είναι η ξενιτιά σου κι η πατρίδα σου που αδυνατείς ν’ αφήσεις πίσω.
Ο στίχος είναι το χάραγμα του έρωτά σου στο δέντρο. Σύνθημα στην προσωπική σου επανάσταση, ανακάλυψη κι αποκάλυψη του εαυτού σου. Ο στίχος είναι το δάκρυ σου για την απόρριψη, την προδοσία. Είναι η εκδήλωση της χαράς σου για τις όμορφες στιγμές της ζωής. Eίναι άλλη μια νύχτα με ξενύχτι και ποτό μες στην απόγνωση, είναι φίλος στη μοναξιά σου. Είναι ο καπνός σου και τ΄αποτσίγαρά σου στο τασάκι.
Ο στίχος ανοίγει την πόρτα στην ψυχή. Της λέει να περάσει και τη συστήνει στον κόσμο να την κεράσει, να τη φιλοξενήσει, να την ακούσει, να την κάνει φίλη, να την αγαπήσει. Με τα φτερά της φαντασίας σου ταξιδεύεις την ψυχή, παίρνεις τα ρίσκα σου μην την κοροϊδέψουν ή δεν την αποδεχτούν.
Δε δανείζεται, αλλά βιώνεται, αισθάνεται. Είναι η κραυγή όλων όσων θέλουν να εκφραστούν κι αδυνατούν. Αντιπροσωπεύει την αγάπη και τον έρωτα, τη στεναχώρια του κόσμου. Με τον ποιητή, καλλιτέχνη, στιχουργό σε ελεύθερη πτήση γινόμαστε ελεύθεροι στα συναισθήματα, παράτολμοι, εκφραστικοί. Τα μεταμορφώνουμε σε ήχους, μελωδίες, εικόνες, χορό.
Ο λαβύρινθος των σκέψεων και της ψυχής βγαίνει στο ξέφωτο της Τέχνης. Αποκωδικοποιούμε τη ζωή και την παρουσιάζουμε κωδικοποιημένη στο κοινό και στους αναγνώστες, έτσι ώστε να γίνουν μέτοχοι της υπέρβασης στην τέχνη. Στίχος σημαίνει πνοή, συγκίνηση, μέτρο, ρυθμός, δράση.
Αποτελεί έκφραση της δύναμης των συναισθημάτων σου. Είναι η εμμονή του καλλιτέχνη να παρουσιάζει τον εαυτό του γνήσιο και να τον συστήνει στο κοινό. Κάθε μέρα είναι για ‘κείνον πρεμιέρα, κάθε μέρα ανεβαίνει στη σκηνή. Στα τραγούδια του, στα ποιήματά του, κάτω απ’ τα φώτα ονειρεύεται, χαίρεται, πονά μαζί με το κοινό του, τους φίλους του, τους αγνώστους.
Άνοιξε το ραδιόφωνο στο αυτοκίνητο κι άφησε το στίχο να σου σιγοτραγουδήσει. Διάβασέ τον στο φως του κεριού. Άκουσέ τον προσεκτικά, φέρσου του ευγενικά, προσέγγισέ τον, νιώσε τον.
Μην το λιώσεις στα αποτσίγαρα, μην τον πιεις στο ποτό, μην τον καταβροχθίσεις στο φαγητό κέντρων κι εστιατορίων. Μην τον υποτιμάς, μην τον μειώνεις. Άκουσέ τον φίλε προσεκτικά για να σε ακούσει κι αυτός. Εκεί θα αγκαλιαστείτε, εκεί θα κλάψετε, εκεί θα χαρείτε. Εκεί μέσα χορεύει η ψυχή του ποιητή μαζί με τους αγγέλους. Eσύ κι αυτός θα γίνετε φίλοι.
«Η τέχνη δεν είναι ούτε για τους πολλούς, ούτε για τους λίγους. Είναι για τον καθένα ξεχωριστά.»
Σαίξπηρ
Επιμέλεια Κειμένου Νίκης Ατζέμογλου: Ελίνα Ανδρεάδου
Συντάκτης: Νίκη Ατζέμογλου
