O έρωτας κρατά από στιγμές ως και λίγα χρόνια, η αγάπη όμως; Mήπως έρωτας κι αγάπη είναι είναι μύθοι; Η διαφορά τους είναι ότι ο έρωτας είναι κεραυνοβόλος και παροδικός, ενώ η αγάπη μονιμότερη και βαθύτερη.
Ο έρωτας με τον καιρό ξεθωριάζει. Είναι κάτι εντελώς επιφανειακό. Πυροδοτεί την περιοχή της καρδιάς σε έκρηξη. H καρδιά αφήνεται, φτερουγίζει. Τις περισσότερες φορές τρέφεις τον εγωισμό του άλλου προσώπου, παρουσιάζοντάς τον ως μοναδικό και αντικατάστατο. Δεν επιλέγει ηλικίες, κοινωνικά στρώματα, ηπείρους, κατάλληλες στιγμές.
Ο πόλος έλξης προς κάποιο άτομο, δεν είναι τόσο το άψογο παρουσιαστικό του, αλλά κυρίως η προσωπικότητα που εκπέμπει, οι ιδέες που πρεσβεύει, η εγκεφαλική χημεία, αλλά και πάλι για τον καθένα τα κριτήρια ποικίλλουν. Βέβαια ο πρώτος ενθουσιασμός, συχνά καταρρίπτεται μετά από μια εξονυχιστική συζήτηση και γνωριμία με την πάροδο του χρόνου.
Η αγάπη πάλι δεν είναι ιδίας έντασης, αλλά βάθους. Πρέπει πρώτα να δοκιμάσεις το άτομο, να το ζήσεις. Το μπέρδεμα με αυτήν, όπως και με τον έρωτα, είναι πως αγαπάς και ερωτεύεσαι, τις περισσότερες φορές όλα όσα αντιπροσωπεύουν και ίσως, ταιριάζουν απόλυτα με την δική σου ιδιοσυγκρασία.
Οι μορφές της αγάπης ποικίλες και διαφορετικής σημασίας. Ρομαντική, αδερφική, προς τον συνάνθρωπο. Όλες παρακλάδια, με κοινό τους στοιχείο την προσφορά ψυχής, ανιδιοτέλειας και συμπάθειας προς το εκάστοτε άτομο, χωρίς απαίτηση ανταλλαγμάτων. Είναι άνευ όρων και ορίων. H αγάπη λύνει, την εξίσωση του «εγώ» στο «εσύ» και τα εξισώνει με το «εμείς». Μόνο η πραγματική αγάπη είναι ελεύθερης θελήσεως, απάρνησης. Αληθινή, αιώνια και παντοτινή.
Eκεί που ένας έρωτας μπορεί να σε πονοκεφαλιάσει και να σου πάρει το μυαλό. Εκεί που το πάθος δε σε αφήνει να ησυχάσεις. Εκεί που πετάς στο ροζ συννεφάκι σου και φοράς τα γυαλιά της εθελοτυφλίας. Εκεί που χάνεις τον εαυτό σου και δεν τον αναγνωρίζεις, υπάρχει πάντα και μια δεύτερη επιλογή, διόλου ευκαταφρόνητη. Σε ισορροπεί, σε φέρνει στα ίσια σου, σε φροντίζει, σε κακομαθαίνει, σου γλυκαίνει την ζωή. Θα σε πάρει από το χέρι, θα σε ζαχαρώσει εκεί που έρωτας σε πικραίνει.
Aναρωτήσου, πόσες είναι οι φορές που θα συναντήσεις στην ζωή σου τον έρωτα. Ελάχιστες, έως και ποτέ. Ενώ την αγάπη την κουβαλάνε πολλοί άνθρωποι στην καρδιά τους και μπορούν ανά πάσα στιγμή να στην προσφέρουν ως πολύτιμο δώρο που θα ζεστάνει την καρδιά σου.
Μην την υποτιμάς, πολλές φορές, είναι ισχυρότερη και από τον έρωτα, γιατί δεν είναι επιφανειακή και επιπόλαιη.
Στις μέρες μας ο έρωτας και η αγάπη έχουν χάσει τις περισσότερες φορές την ουσία τους .Όλα τροποποιήθηκαν, εκχυδαΐστηκαν, διότι όλα γυρίζουν γύρω από τα εύκολα, τα γρήγορα. Ο ρομαντισμός, γραφικός. Είδος προς εξαφάνιση.
Αν πάλι τύχει και βρεις τον τέλειο συνδυασμό, δηλαδή αγάπη και έρωτα μαζί, πρέπει να θεωρείς τον εαυτό σου τον τυχερότερο άνθρωπο επί γης.
Ας ζωστούμε όλοι, με τα εκρηκτικά της αγάπης τρομοκρατώντας τους τρομοκράτες-φόβους μας. Να της δώσουμε το χέρι και να την σφίξουμε στην αγκαλιά μας. Ας έχουμε όμως και τα μάτια μας ανοιχτά, μήπως περάσει ο έρωτας στην επόμενη γωνία.
«Aγαπώ εκείνους που αγαπούν τη ζωή και που
η λύπη τους είναι δύναμή τους.
Που κοιτάζουν με μάτια άδολα και αθώα.
Που γνωρίζουν πως δεν τα ξέρουν όλα
Γιατί δεν μαθαίνονται όλα»
Οδυσσέας Ελύτης.
«To να σε αγαπούν είναι κάτι.
Το ν΄ αγαπάς, πολύ. Το να σε αγαπούν και να αγαπάς, το παν.»
Ευδοκία Σκορδαλά Κακατσάκη
Επιμέλεια Κειμένου Νίκης Ατζέμογλου: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Νίκη Ατζέμογλου
