O κόσμος μας όλος εικόνες μερών, χρόνων, στιγμών. Περασμένες, αλλά και μελλοντικές. Αυτή η γοητεία του παρελθόντος μας τραβά πάντα στις γλυκόπικρες αναμνήσεις και τις περισσότερες φορές ένα γελάκι ξεφεύγει από τα χείλη μας ή ένα μικρό δάκρυ κυλάει, καθώς κοιτάμε την εικόνα ή φωτογραφία που κρατάμε στα χέρια μας, για τον χρόνο που έσκαψε την παρουσία του στο πρόσωπό μας και την έκανε αισθητή.
Κτίρια αφημένα στο χρόνο, βιτρίνες ξεχασμένες, θάλασσες φουρτουνιασμένες. Πολλές εναλλασσόμενες εικόνες τόσο διαφορετικές, όμως vintage για όλους.
Φωτογραφία, εικόνα, η δύναμη που σου ασκεί η οπτική επικοινωνία. Ένα μήνυμα προς αποκωδικοποίηση. Θέλεις να καθρεφτίζεις λοιπόν, το είδωλό σου σε αυτό το ματ ή γυαλιστερό χαρτί, όπως ο Νάρκισσος που ερωτεύτηκε τον εαυτό του, ή σημαίνει κάτι πιο βαθύ και ουσιαστικό; Nα φυλακίσεις τις στιγμές της ζωής σου στο χρόνο, γιατί φοβάσαι μην τις αποχωριστείς ποτέ;
Λένε πως κάθε κλικ της μηχανής είναι ένα ακόμη φυλάκισμα της ψυχής σου από τον φωτογραφικό φακό. Η ψυχή σου κάθε φορά πεθαίνει και ξαναγεννιέται. Λοιπόν, έτσι εξηγείται πως κουβαλάω την ψυχή σου μαζί μου. Ζω με τη φωτογραφία σου.
Την έχω απέναντι στο κομοδίνο μου τώρα να μου χαμογελά και να μου ομορφαίνει την μέρα. Θυμάμαι όμορφες στιγμές που ξετρυπώνουν από μέσα της και μου θυμίζουν τις σημαντικές στιγμές που περάσαμε μαζί.
Ζω με τη φωτογραφία σου. Την έχω περάσει στο κινητό μου, για να σκέφτομαι πως κάθε στιγμή μαζί σου είναι και ένα επεισόδιο ανεπανάληπτο. Για να μου θυμίζει ένα κομμάτι του δικού μου εαυτού που ταιριάζει καρμπόν με το δικό σου. Είσαι το παιδί μέσα μου. Για να μου θυμίζει πως είμαι μητέρα και έχω τα πιο γλυκά παιδιά του κόσμου. Για να καμαρώνω για τους υπέροχους γονείς που με έφεραν στον κόσμο και μου τον έδειξαν.
Ζω με τη φωτογραφία σου. Την κουβαλάω πάντα φυλαχτό μαζί μου, όταν έχω τις μαύρες μου, και κάνω νοητό διάλογο μαζί της, σαν να είσαι κάθε στιγμή παρών. Ξεπροβάλλει κάθε στιγμή από την τσέπη του τζιν κουστουμιού μου, για να μου υπενθυμίζει πως έχω έναν φύλακα άγγελο στο πλευρό μου. Μου μιλάει για σένα χωρίς στόμα, είναι σαν να σε ξέρω όλη μου την ζωή.
Ζω με τη φωτογραφία σου, σκονισμένη μέσα στο συρτάρι κι αναπολώ τις στιγμές που χάσαμε μετά το χωρισμό. Μόνο όταν το ανοίγω κάθε φορά να δω τον χρόνο στου ρολογιού τους δείκτες, βλέπω πόσος χρόνος μου έλειψε κι έλειψες από τότε.
Γέμισε το άλμπουμ της ζωής σου με ζωή. Πέρασε του ήχο και μουσική και ζωντάνεψέ τις σε μια κινηματογραφική υπερπαραγωγή. Ποιος από εμάς δεν έχει έστω και μία ακόμη και κρυμμένη;
Aν μια εικόνα αξίζει χίλιες λέξεις τότε γιατί όλες οι φωτογραφίες έχουν λεζάντα;
Paul Levinson, επικοινωνιολόγος
Κάθε φωτογραφία είναι μια μάχη ανάμεσα στη μορφή και το περιεχόμενο.
Garry Winogrand, 1928- φωτογράφος
Εσύ την έχεις κερδίσει;
Συντάκτης: Νίκη Ατζέμογλου
