Ελεύθερα είναι τα πνεύματα εκείνα που αγαπούν τον εαυτό τους με τις ατέλειές τους. Γνωρίζουν καλά τις αδυναμίες, αλλά και τις ιδιαιτερότητές τους, τα ταλέντα τους. Δε στηρίζονται στις γνώμες των άλλων, αλλά κρατούν το τιμόνι της ζωής καλά στα δικά τους μόνο χέρια.
Είναι οι άνθρωποι που εισβάλλουν στον κόσμο σου με το φως της αλήθειας τους. Το βλέμμα τους είναι δυνατό ώστε να κοντραριστεί με το δικό σου, χωρίς να ξεφεύγουν με υπεκφυγές. Άνθρωποι γνήσιοι, σίγουροι για το εαυτό τους.
Είναι οι άνθρωποι που απολαμβάνουν την κάθε μέρα σαν γιορτή, σαν να ‘ναι η τελευταία τους. Χαίρονται με πράγματα απλά, που οι άλλοι δεν τους δίνουν καμία απολύτως σημασία. Άνθρωποι που αφήνουν ελεύθερα τα συναισθήματά τους. Δεν προσποιούνται έναν άλλον εαυτό. Δεν είναι άνθρωποι του περιτυλίγματος και της επιφάνειας, αλλά της ουσίας. Γελούν με την ψυχή τους, κλαίνε χωρίς να ντρέπονται. Αυτοσαρκάζονται, χωρίς δισταγμούς. Η έκφραση είναι γι’ αυτούς τρόπος ζωής. Εκφράζονται χωρίς φραγμούς, με οδηγό την ψυχή τους.
Είναι εκείνοι που θα λατρέψουν τις ιδέες και τα όνειρα. Δε θα φράξουν τα σχέδιά σου. Θα δίνουν ανάσα στα όρια των δυνατοτήτων σου κι όχι μόνο θα σε παροτρύνουν να συνεχίσεις, αλλά θα δώσουν σάρκα κι οστά σ΄αυτά. Θα είναι πρόθυμοι να σε πιάσουν απ’ το χέρι και να κάνουν μαζί σου το πιο τρελό ταξίδι στη ζωή σου, να το γεμίσουν με χρώματα κι εικόνες, φωτογραφίζοντας με τα μάτια τους και μόνο κάθε στιγμιότυπο της ζωής σου. Μαζί τους κάθε νέος σταθμός θ’ αποτελεί κι ανακάλυψη. Θα φιλτράρουν τα πάντα, μέσα από δυο μεγάλα παιδικά μάτια. Η αγάπη τους θα ‘ναι πιο δυνατή απ’ το εγώ τους.
Ελεύθερα είναι τα πνεύματα εκείνα που ανακάλυψαν τον εσωτερικό τους εαυτό και το σκοπό της ζωής τους. Εκείνα που εξακολουθούν να ερευνούν, να ψάχνουν, να συλλέγουν πληροφορίες της ζωής, γιατί γνωρίζουν πως αν δε θέτουν συνεχώς νέους στόχους, θα ‘χουν πεθάνει.
Αν και παθιάζονται με τη ζωή και τους ανθρώπους της, δεν εξαντλούν τις πηγές ενέργειάς τους για καθετί ανούσιο. Παίρνουν βαθιές ανάσες ζωής και βουτούν βαθιά σε νέες εμπειρίες.
Περιπλανώμενοι στους λαβύρινθους της ζωής, γνωρίζουν πως κάθε δρόμος τους οδηγεί και σε μια ακόμη σημαντική διαπίστωση για την προσωπική τους εξέλιξη. Πλουτίζουν με τη σοφία των γνώσεων που αποκόμισαν γι’ αυτήν και τους ανθρώπους της. Νιώθουν ευτυχισμένοι και τυχεροί που η ελευθερία τους είναι πηγή δημιουργικότητας κι έμπνευσης.
Έχουν μάτια για το μέλλον και την ελπίδα. Τα λάθη, τα πάθη κι οι παραπλανήσεις αποτελούν το σταθερό βήμα τους για μελλοντικά σίγουρα πατήματα.
Η απελευθέρωση της ατομικότητας σήμαινε για τον Γ. Θεοτοκά στα «Ελεύθερα Πνεύματα» πνεύματα ελεύθερα κι ευλύγιστα, χωρίς προκαταλήψεις ή φανατισμούς. Επίσης τονίζει πως και στο λογοτεχνικό χώρο, ένας ρεαλιστής λογοτέχνης αγνοεί την κρυμμένη ψυχή, ενώ ο πραγματικός ποιητής γίνεται μάγος, ξαναπλάθει την πραγματικότητα, για να εξάγει το βαθύτερο νόημά της. Η ψυχολογία του δημιουργού, του μυθιστοριογράφου, είναι η δημιουργία ζωντανών ανθρώπων. Ο συγγραφέας που δεν κατορθώνει να εμφυσήσει στα πρόσωπά του την πνοή της ιδιαίτερης ζωής, τον παλμό της ιδιαίτερης ατομικότητας, δεν κατορθώνει τίποτα.
Επιμέλεια Κειμένου Νίκης Ατζέμογλου: Ιωάννα Κακούρη
Συντάκτης: Νίκη Ατζέμογλου
