Πάντα θα υπάρχουν στην ζωή σου άτομα, που δε θα συμφωνούν μαζί σου. Από τον τρόπο που θα σηκωθείς, μέχρι τον τρόπο που θα καθίσεις, θα γελάσεις, θα στρώσεις το μαλλί. Mε το που ανοίξεις το στόμα σου, οτιδήποτε και ν’ αρθρώσεις, θα περάσει από τις ακτίνες τους.
Άνθρωποι που σου σκάβουν τον λάκκο, συνήθως είναι άτομα ανασφαλή. Άτομα απαισιόδοξα. Στο οπτικό τους πεδίο, έχουν πάντα την αρνητική πλευρά της ζωής. Άτομα που πληγώθηκαν κυρίως στην παιδική τους ηλικία και στερήθηκαν πραγματικής αγάπης, την οποία είναι ανίκανα να εκδηλώσουν.
Κρίνουν επειδή φοβούνται να κρίνουν τον ίδιο τους τον εαυτό.Τον θεωρούν αλάθητο. Έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στους ανθρώπους. Το χιούμορ, παγωμένο στα χείλη τους. Το χαμόγελο γι’ αυτούς είναι λέξη προς εξαφάνιση.
Οπλιστείτε με αγάπη. Αυτή μόνο τους χαλαρώνει και τους ξεδιπλώνει. Οπλιστείτε, προπαντός με χιούμορ και καλή διάθεση, που διώχνει τον αρνητισμό.
Το καθρέφτισμά μας, προς τους άλλους, είναι και καθρέφτης μας. Τα υποσυνείδητα μηνύματα και συναισθήματα μας επιστρέφονται. Απεγκλωβίζουμε την αρνητικότητά τους. Τα δικά τους προβλήματα, αποτελούν και εκδήλωση της αρνητικότητάς τους προς εμάς. Δίνοντας αγάπη, ακόμη και αν δε σου την δώσουν, θα λειτουργεί ως ασπίδα.
Ο άνθρωπος που αποδέχεται τον εαυτό του με τα προτερήματα και ελαττώματά του γαληνεύει, αγνοώντας κάθε εχθρικό, εξωτερικό παράγοντα.
Ν΄αγαπάς τον πλησίον σου με τα ελαττώματα και προτερήματά του, χωρίς να τον απορρίπτεις και να τον καταδικάζεις. Διαχωρισμός μεταξύ του προσώπου και πράξης.
Κατανόησε πως ο καθένας κουβαλάει τη δική του εικόνα του κόσμου.
Μπορεί ανθρώπους να τους ζεις χρόνια και να μην τους καταλαβαίνεις και άλλους να πιστεύεις πως τους ξέρεις μια ζωή. Παρόλ’ αυτά μην κινείσαι αυθόρμητα, γιατί μπορεί τελικά να οδηγηθείς σε λάθος συμπεράσματα. Ο αυθορμητισμός σου, για τον καθένα λειτουργεί και διαφορετικά.
Δεν περιμένουμε επιβράβευση των άλλων, όταν γνωρίζουμε το δικό μας εαυτό. Aς βλέπουμε τους άλλους σαν αδελφές ψυχές.
H δική μας εσωτερική μεταμόρφωση, είναι το μεγαλύτερο δώρο που μπορούμε να προσφέρουμε στους γύρω μας. Σε μερικούς ίσως να μην αρέσει αυτό το δώρο, αρχικά, γιατί είναι εγκλωβισμένοι στα διάφορα παιχνίδια που έπαιζαν μαζί μας μέχρι σήμερα. Kαθώς εξελισσόμαστε ως άτομα, σταματάμε να παίζουμε αυτά τα παιχνίδια. Οι ίδιοι μπορεί να νιώσουν φόβο, να θέλουν να αμυνθούν ή να γίνουν επιθετικοί.
Όλοι φοιτούμε στο ίδιο σχολείο της ζωής. Αν κάνουμε λάθος και μείνουμε μεταξεταστέοι, ας προσπαθήσουμε να βελτιωθούμε και να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.
Χάνουμε πολύτιμη ενέργεια με το να προσπαθούμε να βρούμε ποιος έχει δίκιο και ποιος έχει άδικο. Οι αρνητικοί άνθρωποι και εχθροί μας, τελικά αποτελούν τους καλύτερούς μας φίλους, γιατί μας μαθαίνουν να προστατευόμαστε από τον κίνδυνο.
Για κάθε δράση υπάρχει μια ίσης έντασης και αντίθετης φοράς αντίδρασης.
Εκείνοι που δεν έκαναν τίποτε, κατηγορούν τους άλλους γιατί δεν τα έκαναν όλα.
Κανένας δεν κρατάει αρχείο με τις αποφάσεις που θα μπορούσες να είχες πάρει, αλλά δεν πήρες. Όλοι όμως, κρατάνε αρχείο με τις αποφάσεις που έχεις πάρει και ήταν λάθος.
Η συγχώρεση και η επικοινωνία είναι οι λέξεις κλειδιά.
«Είναι άτυχος στη ζωή, όποιος δεν έχει εχθρούς.» Πόπλιος Σύρο
«Μη φοβάστε ποτέ να κάνετε εχθρούς. Αν δεν έχετε, σημαίνει ότι δεν κάνατε τίποτε στη ζωή σας.»
Ζορζ Κλεμανσό
Επιμέλεια Κειμένου Νίκης Ατζέμογλου: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Νίκη Ατζέμογλου
