Όταν επιπλέεις στην επιφάνεια, αγνοείς πάντα το βάθος. Οι άνθρωποι που χαρακτηρίζονται επιφανειακοί αγνοούν στην πραγματικότητα τον εαυτό τους. Δεν τον σέβονται κι έχουν στενή ορατότητα. Ασχολούνται πάντα με το περιτύλιγμα και ποτέ με το περιεχόμενο.
Οι άνθρωποι αυτοί δεν καταφέρνουν να κάνουν την παραμικρή αυτοκριτική. Κρίνουν με ύποπτη ευκολία τους υπόλοιπους κι είναι εξαιρετικά επιεικείς με τα δικά τους λάθη. Αποδέχονται μ’ επιπολαιότητα την κάθε παράλογη κολακεία που τους κρατάει στον αφρό της ματαιότητας, χωρίς ποτέ να εμβαθύνουν και να πλησιάσουν στον πυθμένα της ουσίας.
Οι ρηχοί άνθρωποι απέχουν από κάθε μορφή δημιουργικότητας, γιατί δεν έχουν κανένα βαθύτερο συναίσθημα και καμιά εσωτερική αναζήτηση να τους πυροδοτεί. Αρκούνται στην ενασχόληση με πρακτικά μόνο ζητήματα, που θα τους αποφέρουν κάποιο άμεσο κέρδος.
Σε μια εποχή που μετράει τους ανθρώπους με βάση το κοινωνικό τους στάτους, την οικονομική τους κατάσταση και τις σημαντικές τους γνωριμίες, είναι αναμενόμενο ν’ ανθίσει περισσότερο η πνευματική ρηχότητα. Η εξέλιξη έπαψε να θεωρείται στόχος κι εκείνοι που όντως έχουν κάτι δημιουργικό να προσφέρουν, σ’ οποιονδήποτε τομέα, μένουν στην αφάνεια, ποδοπατημένοι απ’ τις υλικές αξίες.
Με το ήθος και τις αξίες ν’ απουσιάζουν, τ’ άτομα αυτά, που αντιμετωπίζουν τη ζωή με βάση μόνο το εξώφυλλό της, γίνονται όλο και πιο ρηχά, συνεχίζοντας ν’ αγνοούν αυτό το ελάττωμά τους.
Αντίθετα, οι άνθρωποι που έχουν στόχους δε φοβούνται τα ελαττώματά τους και τα παραδέχονται, γνωρίζοντας ταυτόχρονα τα προτερήματά τους. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν πλησιάσει κατά πολύ το πραγματικό νόημα της ζωής, όσο οι επιφανειακοί συνεχίζουν ν’ αναζητούν την επιβεβαίωση των άλλων. Όταν δε σε νοιάζει η επιβεβαίωση των άλλων ή η αρνητική τους κριτική, είσαι ελεύθερος ν’ αφοσιωθείς στην ουσία της ζωής. Αναγνωρίζοντας ο καθένας τα λάθη του, γίνεται σίγουρα καλύτερος και κάνει ίσως κι ένα βήμα μακριά απ’ τη ρηχότητα.
Η ρηχότητα των ανθρώπων μπορεί να εξαλειφθεί μόνο με την παιδεία. Όταν γνωρίσεις τον εαυτό σου και τον διορθώσεις, τότε μόνο μπορείς ν’ ασχοληθείς με τους άλλους. Όσοι αγαπούν βαθιά τον εαυτό τους, θ’ αφουγκραστούν και θα σεβαστούν τις βαθύτερες ανάγκες του.
Να μην εξαρτάσαι πραγματικά από κανέναν, αλλά μόνο απ’ τον ίδιο σου τον εαυτό. Να μην τον αρνείσαι, αλλά να τον αποδέχεσαι ως φίλο. Αν δεν κρίνεις και δεν καταδικάζεις, αλλά συγχωρείς, σίγουρα θα λιώσεις τους πάγους της ρηχότητας που επιπλέουν στην επιφάνεια.
Όταν ισορροπείς, έρχεται από μόνη της η αρμονία κι η ευτυχία στη ζωή σου, δε χρειάζεται να την κυνηγήσεις. Δεν απογοητεύεσαι με την τύχη, αλλά ο ίδιος δημιουργείς και διαμορφώνεις τις κατάλληλες συνθήκες.
Όταν είσαι ευτυχισμένος απ’ τη ζωή δεν έχεις ανάγκη το περιτύλιγμα. H ευτυχία προέρχεται απ’ τα ουσιαστικά πράγματα. Ό,τι τύχει κι εφόσον τύχει να είναι όμορφο, δε χρειάζεται να το πιέσεις ή να το εξαναγκάσεις. Μην ψάχνεις τη γνώση στην επιφάνεια της θάλασσας των πληροφοριών. Θα τη βρεις μόνο βαθιά, στον πάτο, εκεί απ’ όπου ξεκινάνε όλα.
Επιμέλεια Κειμένου Νίκης Ατζέμογλου: Ιωάννα Κακούρη
Συντάκτης: Νίκη Ατζέμογλου
