Εκείνος άρρωστος για αγάπη. Η κρίση του είναι χαμένη γι’ αυτή. Στα μάτια του, φαντάζει η τελειότητα.
Στη βιβλιοθήκη του, ο Πλάτωνας δεσπόζει σε τιμητική θέση στο ράφι του. Η σελίδα ανοιγμένη στον ορισμό του. Έρωτας. Μια μανία, μια τρέλα θετική.
Ένας υπερεκτιμημένος άντρας που φιγουράρει σε όλα τα βιβλία λογοτεχνίας και ποίησης και προκαλεί τάσης πανικού και καρδιακών ταχυπαλμιών. Λιποθυμικές τάσεις και πεταλούδες, που φτερουγίζουν στο στομάχι. Γράφει επιστολές και δεν εκπληρώνει ποτέ τα καθήκοντά του, ο κύριος ανεκπλήρωτος. Καλύπτει το πραγματικό του πρόσωπο και πλασάρεται εξωπραγματικός, ονειρεμένος.
H αγάπη είναι ευγενική, στοργική, συμπονετική. Είναι παιχνιδιάρα και δοτική. Μοιράζεται παντού, σε όλα τα πρόσωπα που την περιβάλλουν. Φιλοσοφεί τη ζωή. Είναι συναισθηματική κι ευσυγκίνητη. Κυριαρχείται από το πάθος της για ζωή. Αναζητά την ασφάλεια και σιγουριά. Εξελίσσεται διαρκώς, μέσα από τις εμπειρίες που της δίνουν το βάπτισμα πυρός.
Εισπράττεται, ως επιβίωση της ζωής. Με το πέρασμα του χρόνου ωριμάζει, μεταμορφώνεται, κατασταλάζει, κατανοεί αφοσιώνεται. Τα παρατσούκλια της: δραματική ανεκπλήρωτη, σταθερή, άνευ όρων, παθιασμένη με τη ζωή, αστείρευτη, υπομονετική.
Εργασιομανής, μέχρι να τελειοποιηθεί. Δημιουργική, παρούσα, αλτρουιστική, ατελής ,δεσμευτική, μοιρασμένη, ενθουσιώδης, ελεύθερη. Μετενσαρκώνεται σε καλοσύνη κι ανιδιοτέλεια. Πληγώνεται, παρά πληγώνει.
Είναι η ήσυχη δύναμη. Το σίγουρο λιμάνι. Δε χάνεται ποτέ. Στολίζει την κάθε μέρα με χαμόγελα. Η πραγματική αγάπη είναι παντού παρούσα. Ένα σπάνιο λουλούδι, που αν δεν το φροντίσεις μαραίνεται.
Αυτός που χάνεται είναι συνήθως ο έρωτας. Παθιάζεται ασύστολα, χάνει το μυαλό του και όταν καταφέρει να κατακτήσει τον στόχο, ξεκινά να στοχεύει άλλη αγκαλιά. Ως άντρας, πόσο μάλλον κυνηγός, δεν κυνηγάει ποτέ ό,τι τον κυνηγάει.
Κινείται ξαφνικά, απρόβλεπτα, μέχρι που όταν καταλήγει να γίνει προβλέψιμος και μαθευτεί, χάνει την μαγεία του.
Και ξαφνικά, εκεί που μαζί του πέταγε στα ουράνια προσγειώνεται στη γη, αφού το αερόστατο που ταξίδευε μαζί της αρχίζει να χάνει σε ύψος.
Εκείνη, πάντα μ’ ένα τόξο στον ώμο στοχεύει στόχους της ζωής. Εκείνος, πάντα ρίχνει τα βέλη του και θολώνει τον νου.
Το να συμπέσουν την ίδια χρονική στιγμή, είναι σχεδόν σπάνιο, όπως το να συνέπιπτε μια συνάντηση Ήλιου, Σελήνης.
Όταν αυτός ανατέλλει, αυτή σκοτεινιάζει. Όταν αυτός δύει, αυτή μαγεύει την νύχτα.
Τελικά, οι περισσότεροι άνθρωποι ισχυρίζονται πως το ζευγάρι αυτό, όντως είναι ανατρεπτικό και απρόβλεπτο. Η αγάπη απαιτεί περισσότερο χρόνο επώασης από τον έρωτα. Δεν αγαπάμε κεραυνοβόλα, ερωτευόμαστε όμως κεραυνοβόλα αρκετά συχνά.
Στην αγάπη, όπως και στον έρωτα η επανάπαυση αποτελεί τον θάνατό τους.
Όσοι δεν έμαθαν ν’ αγαπούν το εαυτό τους, αγαπούν επιφανειακά και ρηχά. Δεν είναι σε θέση ούτε να συγχωρούν, ούτε να υπομένουν, είναι ανεξέλεγκτοι στο θυμό τους.
Η αγάπη, είναι μια συναισθηματική κατάσταση, με την οποία έχουμε την δυνατότητα να επιλέγουμε μ΄ ελεύθερη βούληση κάθε φορά το ποιον αγαπάμε και για ποιο λόγο.
Είναι ένα ζευγάρι, που συναντάς σπάνια να συνυπάρχει στην ζωή.
Η αγάπη στην πόρτα της καρδιάς της, κρέμασε την επιγραφή: «Απαγορεύεται ο έρωτας». Εκείνος πάλι χαμογελώντας φώναξε: «Eγώ μπαίνω παντού. Είσοδος ελεύθερη». Σίπμαν Χ
Συντάκτης: Νίκη Ατζέμογλου
