Τα λάθη υποδηλώνουν ένα γνήσιο κι αληθινό εαυτό. Όσο περισσότερο προσπαθείς να παρουσιάζεσαι τελειομανής, τόσο πιο προσποιητός και στημένος δείχνεις. Αυτό φυσικά σε καμία περίπτωση δε σημαίνει πως πρέπει να μην προσπαθούμε για τη βελτίωση της πνευματικής και ψυχικής εξέλιξής μας.
Σπάνια συναντάς έναν άνθρωπο άμεμπτο. Οι περισσότεροι κρύβουν τα ελαττώματά τους πίσω από μια καλά κρυμμένη μάσκα. Είναι αυτοί που προσπαθούν να προβάλλουν τον «τέλειο εαυτό» τους και να κρυφτούν πίσω από τα λάθη άλλων, για να μην αποκαλύψουν τον πραγματικό τους εαυτό. Καταδικάζουν και κρίνουν για να ξεχνάνε τα δικά τους αδύνατα σημεία. Παρουσιάζονται συνεχώς τελειομανείς και δεν παίρνουν ρίσκα, για να μη χρεώσουν την αποτυχία στον εαυτό τους.
Είναι ανθρώπινο κάθε φορά να παραδεχόμαστε τα λάθη μας και να προσπαθούμε να μάθουμε μέσα απ’ αυτά νέους δρόμους αυτοβελτίωσης. Δεν καταφέραμε να είμαστε αποδοτικοί όσο θα ‘πρεπε στη δουλειά; Την επόμενη φορά θ’ αποδώσουμε καλύτερα. Δεν καταφέραμε να λύσουμε κάποια προβλήματα που μας απασχολούν; Την επόμενη φορά θα ‘μαστε πιο κοντά σε μια λύση. Την κάθε φορά χαιρόμαστε να μαθαίνουμε μέσα από τα ποικίλα μας λάθη. Γινόμαστε δυνατότεροι και σοφότεροι μέσα από το πρίσμα τους.
Στην ουσία ο καθένας είναι μοναδικός γιατί ξεχωρίζει απ’ τα λάθη του, που τον κάνουν ιδιαίτερο σε σχέση με τους άλλους. H εμμονή της τελειομανίας μας εγκλωβίζει στη δυστυχία του να μην είμαστε ποτέ ικανοποιημένοι, παρά φυλακισμένοι, μακριά απ’ τη δική μας πραγματικότητα.
Ένα απόλυτα τακτοποιημένο γραφείο ή σπίτι μας εγγυάται μια οργάνωση, όπου μας βοηθάει στην ευελιξία της δουλειάς μας, αλλά σε καμία περίπτωση δε μας εγγυάται και την απόλυτη ευτυχία. To δέσιμο με τ΄αντικείμενα και την τάξη, με το καθένα στην ακριβή του θέση, μας κάνει δεμένους με την ύλη. Η προσπάθειά μας δεν πρέπει να επικεντρώνεται στην ύλη, αλλά στους ανθρώπους που την περιβάλλουν, καθώς και στην απώτερη επικοινωνία μαζί τους.
Τον εαυτό μας να προσπαθούμε να τον αποδεχόμαστε με τα μικρά ή μεγάλα του ελαττώματα, εσωτερικά ή εξωτερικά. Έτσι καταφέρνουμε να είμαστε πιο γήινοι κι αυθεντικοί, αλλά και να μας αποδέχονται και να μας αγκαλιάζουν κι οι άλλοι με κατανόηση, ακόμη και γι’ αυτές μας τις παρατυπίες.
Νικάμε τον αλαζονικό και ναρκισσιστικό μας εαυτό. Η εξωτερική μας εμφάνιση, δεν πρέπει απαραιτήτως, να παραπέμπει σε κάποιο χαρακτηριστικό μοντέλο, αλλά στη χαρά της διαφορετικότητας κι ατομικότητας.
Δεν πρέπει να εξαρτόμαστε απ’ την αψεγάδιαστη όψη μας στον καθρέφτη, αλλά να δίνουμε βάση περισσότερο στα εσωτερικά μας χαρίσματα κάθε φορά. Τα εξωτερικά είναι φθαρτά, ενώ τα εσωτερικά μένουν συνήθως αναλλοίωτα στο χρόνο. Μπορεί απ’ τη μία να ισχύει πως η νεανικότητα μπορεί να προσδίδει γοητεία και χάρη, αλλά η ηλικία προσωπικότητα κι αυτοπεποίθηση, καθώς και μεγαλύτερη άνεση στο χειρισμό υποθέσεων που απαιτούν πείρα και σοφία.
Tα ελαττώματά μας είναι κι αυτά τα οποία μας χτίζουν σε πιο ολοκληρωμένες προσωπικότητες. Αυτές μας οι μικρές αδυναμίες μας κάνουν πιο προσιτούς και καταδεκτικούς με τους άλλους, πιο ανθρώπινους.
Έκανα λάθος; E και, είμαι ο εαυτός μου, αληθινός χωρίς την επιτήδευση εσωτερικών κι εξωτερικών στοιχείων που με πλάθουν σε κάτι που δεν είμαι. Εγώ θέλω να φαίνομαι γαλουχημένος απ’ τις αδυναμίες μου.
Επιμέλεια Κειμένου Νίκης Ατζέμογλου: Ιωάννα Κακούρη
Συντάκτης: Νίκη Ατζέμογλου
