Aυτή η απολυτότητα του ποτέ, κουβαλάει επάνω της τόσο βάρος, σαν πλάστιγγα μια γέρνει στα πρέπει της και μια στα θέλω της. Απρόσμενα στο έργο της ζωής σου, η πόρτα ανοίγει και εισβάλλει από το πουθενά, ο ένας αυτός, ο αντρικός ή ο γυναικείος.
Kαλά διαβάζεις. Τ’ όνομά του είναι έρωτας.
Εισβάλλει με ένα βλέμμα, μια χειρονομία, με λέξεις, μ’ ένα γεια. Ένας σύνδεσμος μαγικός που δεν μπορείς να τον αποσαφηνίσεις, να τον εξηγήσεις.
Μεταμορφώνεται ο ίδιος σε βλέμμα, χαμόγελο, χειρονομία, λέξη και ιδέα.
Στο ταξίδι μαζί του, μεταμορφώνεσαι, ξεγυμνώνεις την ψυχή, στέκεσαι μπροστά του χωρίς στολίδια, επάρσεις, ταπεινώνεσαι χωρίς να εκμηδενίζεσαι, γιατί σε εξυψώνει. Παθιάζεσαι με την ζωή. Την ζεις μέχρι τον τελευταίο πόρο της.
Υπολογίζεις σε μια αμοιβή. Για τον καθένα και διαφορετική. Αγάπη, σωματική επαφή, επικοινωνία, τρέλα της ζωής. Υπολογίζεις στο παραμύθι ενός μεταλλαγμένου κόσμου.
Δεν αναρωτιέσαι ποτέ το γιατί. Σου κλέβει την άμυνα της απάντησης. Σε ξετρυπώνει από κάθε κρυψώνα σου. Αποκαλύπτει το σκανδαλιστικό του πρόσωπο. Σε χτυπά με τα βέλη της καρδιάς. Και όταν ξαποστάσει σου σερβίρει το γλυκό ποτό της ζάλης και γίνεσαι εξαρτημένος πότης.
Για άλλους είναι σύμβολο του ανεκπλήρωτου. Τους αρέσει να μην τον φυλακίζουν, για να είναι πάντα κυνηγοί του ανέφικτου. Ν΄ ονειρεύονται με τα μάτια ανοιχτά. Να διηγούνται περασμένα μεγαλεία, για κάποιο τρόπαιό τους, όπως μήνυμα, εκδηλωτικότητα, αφοσίωση, δώρο.
Για άλλους ένας μύθος, για να πρωταγωνιστούν ήρωες και ισχυροί στα μάτια των υποψηφίων που ανυποψίαστα έπεσαν στα δίχτυα τους. Φοβούνται την απομυθοποίηση. Θέλουν να φαντάζουν ιδανικοί. Όσο λιγότερες εξηγήσεις και αποστασιοποιήσεις, τόσο περισσότερο πλέκεται ο ύμνος των θρύλων τους. Φοβούνται να μην δείξουν την ανεπάρκειά τους, ίσως δεν γνωρίζουν τον χειρισμό σου, γιατί σε θεωρούν αντάξιο αντίπαλο του μυαλού τους.
Δε σου δίνουν το περιθώριο της αναμέτρησης. Πώς θα ήταν αν έσερναν όλο το βίος των ελαττωμάτων τους, των καλά κρυμμένων, στο βωμό της γοητείας; Πως αν έβγαζαν την μάσκα των άλλων τους εαυτών;
Για άλλους πάλι είναι το σύμβολο αποφυλάκισης της μοναχικότητάς τους. Για άλλους το άνοιγμα ψυχής για επικοινωνία. Για άλλους η καθαρή επίδειξη της σεξουαλικότητάς τους, που εγκλωβίστηκε και θέλει επιτέλους να επιβεβαιωθεί για το πόσο in είναι και δε βρήκε την ανάλογη επιβεβαίωση από το έτερον τους ήμισυ.
Μήπως τελικά παραμυθιαζόμαστε και πέφτουμε στην επόμενη επικίνδυνη ρουφήχτρα που θα χτυπήσει τις αισθήσεις μας πνίγοντάς τις;
Ποιο είναι τελικά το πραγματικό πρόσωπο του έρωτα, αφού κυκλοφορεί με ρούχα παραλλαγής και σε ξεπουπουλιάζει.
Ποτέ μη λες ποτέ, γιατί ξαφνικά μπορεί να χτυπήσει και την δική σου πόρτα.
Βέβαια ως άριστος δικηγόρος θα σε πείσει να του ανοίξεις. Εφοδίασε το φαρμακείο σου από κούτες ασπιρίνες για παν ενδεχόμενο. Αν δε βιώνεις το απόλυτο μην αναλώνεσαι άσκοπα σε πρόσκαιρες χαρές καλύπτοντας προσωρινές τρύπες της μοναξιάς σου, απόγνωσής σου, είτε μιας βιολογικής παρόρμησης που θα μετανιώσεις λίγο αργότερα, όπου θα αισθανθείς αμηχανία, ντροπή, απογοήτευση.
Αν έχεις αμφιβολίες για τα πρέπει και γιατί, δεν είναι σίγουρα αμοιβαίος.
Μερικοί άνθρωποι ξέρουν πώς να προκαλέσουν τον έρωτα στο άλλο πρόσωπο, εραστές κατά συρροή. Γνωρίζουν τι ωθεί κάποιον να ερωτευτεί. Αλλά δεν ερωτεύονται απαραιτήτως, παίζουν τη γάτα με το ποντίκι με το θήραμά τους. Για να ερωτευτείς πρέπει να παραδεχτείς την έλλειψή σου και να αναγνωρίσεις, ότι σου λείπει. Νομίζουν πως είναι πλήρεις μόνοι τους , δεν γνωρίζουν να ερωτεύονται. Αυτό επιβεβαιώνεται συχνά και με πόνο. Χειραγωγούν, κινούν τα νήματα, αλλά για αυτόν δεν γνωρίζουν ούτε τα ρίσκα του, ούτε την ευχαρίστησή του, σύμφωνα με τον Jacques-Alain Miller, Γάλλος ψυχαναλυτή και συγγραφέα.
Αν το φάντασμά του εξακολουθεί να πλανάται καλού κακού, άσε του ένα ημερολόγιο να τσεκάρει τις απώλειες, ον τηλεφωνικό κατάλογο, και τον καφέ να βράζει σε περίπτωση εμφάνισής του. Πρόσεξε μόνο μην σου φουσκώσει και μαζί με αυτόν και το μυαλό.
Συντάκτης: Νίκη Ατζέμογλου
