Στον κύκλο της ζωής περνάμε από ένα παρελθόν, μέσα από πλούσιες εμπειρίες που μας έχουν σημαδέψει ,είτε τις έχουμε αγαπήσει. Περάσαμε, όμορφες και άσχημες στιγμές που μας χαροποίησαν, είτε μας στεναχώρησαν, αλλά ταυτόχρονα μας δίδαξαν σημαντικά. Ίσως θα μπορούσαμε να τα πράξουμε καλύτερα. Αν είχαμε μια δεύτερη ευκαιρία, τώρα θα είχαν διαφορετική ροή, ίσως πάλι ν’ ακολουθούσαμε την ίδια διαδρομή.
Όσο πιο μικρή η ηλικία μας ήταν, τόσο πιο μεγάλα τα όνειρά μας. Τα χρωματίζαμε και πετάγαμε μ’ αυτά στο ροζ μας συννεφάκι. Με την πάροδο του χρόνου, αλλάζουν οι προτεραιότητές μας μαζί τους και τα σχέσια μας και πολλές φορές και οι άνθρωποι που κάθε φορά τα πλαισιώνουν. Δεν παύουμε να πετάμε, αλλά ίσως τώρα όχι με ανεμόπτερο και τα χτυποκάρδια που μας έκοβαν την ανάσα, αλλά την ασφάλεια και πολυτέλεια ενός αεροπλάνου, που νανουρίζει την συνείδησή μας. Βλέπουμε πάλι τον κόσμο από ψηλά, αλλά από διαφορετική οπτική γωνία.
Πολλές φορές, ίσως φαντάστηκες το εαυτό σου επιβάτη ταξιδιού μιας άλλης ζωής. Ήταν φορές που έκανες λάθη ή τα έκαναν άλλοι. Σε αδίκησαν. Δεν κατάλαβες, δεν κατάλαβαν. Προσπέρασαν, τους άφησες. Διχάστηκες. Πλήρωσες. Έμαθες.
Το παρελθόν είναι ένα μεταβατικό στάδιο για να συμφιλιωθούμε με τον εαυτό μας. Το παρελθόν είναι κάποιοι άνθρωποι που έπρεπε να μας εξελίξουν με τις πράξεις τους στην τωρινή μας μορφή. Ας γίνει λοιπόν μια όμορφη ανάμνηση, είτε μια διδακτική κι ας επικεντρωθούμε στο τώρα. Ας αφεθούμε στα χέρια της ζωής, αυτή ξέρει κάθε φορά τι μας επιφυλάσσει και ποιους ανθρώπους.
Το παρελθόν και το μέλλον, είναι πραγματικότητες, η μια περασμένη και η άλλη επερχόμενη. Δύο αντανακλάσεις της πραγματικότητας του αιωνίου παρόντος. Η πραγματικότητά τους είναι δάνειο του τώρα.
Πρέπει να απαλλαγούμε από το χρόνο, να ελευθερωθούμε και να ζήσουμε όλες μας τις στιγμές στο σήμερα.
Γιατί να ανησυχούμε κάθε φορά για το μέλλον; Πώς θα είναι ο κόσμος μας, είτε κόσμος των παιδιών μας; Kαι αν αποδειχτεί ίσως χειρότερος από αυτό που ζούμε τώρα; Πολλές φορές και η σκέψη μόνο, αποτελεί πολυτέλεια με τις δυσκολίες της καθημερινότητας που όλοι μας βιώνουμε. Από την άλλη συγκριτικά με παλιά μπορούμε να νιώθουμε κάποια ανακούφιση όταν μέσα σ΄ όλα πλανιόταν και η δίνη του πολέμου, είτε η μάστιγα περισσοτέρων ανίατων ασθενειών.
Οι στιγμές της ζωής μας, είναι πολύτιμες και πολλές φορές τις σπαταλούμε, είτε με ανούσιες σκέψεις, είτε πράξεις, είτε δεν τις εκτιμούμε πραγματικά όσο θα έπρεπε. Κάθε στιγμή όμως που μεγαλώνουμε κατά μια μέρα, κατά έναν χρόνο περισσότερο, καταλαβαίνουμε, πως μη γνωρίζοντας ο καθένας το δικό του μέλλον, πρέπει να γεύεται κάθε στιγμή της ζωής ακόμη και μ΄ αυτές τις τόσες δυσκολίες και αναποδιές της.
Πρέπει να είμαστε σε διαρκή δράση και δημιουργία του δικού μας μέλλοντος, στη ζωή που μας χαρίστηκε από τον Θεό. Ο χρόνος είναι το μοναδικό μας εμπόδιο στον φως.
Η αναπόληση του παρελθόντος, η ονειροπόληση του μέλλοντος και το αποκοίμισμα του παρόντος, αυτό είναι το μυστικό της επιτυχίας – Ράου Γιοχάνες
Τη ζωή μπορείς να την κατανοήσεις μόνο από το παρελθόν, αλλά πρέπει να τη ζεις για το μέλλον – Κιρκεγκααρντ Σορεν
Eπιμέλεια Κειμένου Νίκης Ατζέμογλου: Κατερίνα Κεχαγιά.
Συντάκτης: Νίκη Ατζέμογλου
