Όσο και αν περπατάμε σε δρόμους πολυδαίδαλους ή μπερδευόμαστε σε στενά σοκάκια, δε χανόμαστε σε καμία περίπτωση. Υπάρχει πάντα κάποιος άνθρωπος που είναι ακούραστος φύλακάς μας κάθε μέρα. Προσέχει το κάθε βήμα μας, χωρίς εμείς να το γνωρίζουμε. Μας καθοδηγεί, ώστε να εξερευνήσουμε τη ζωή και να δοκιμάσουμε τα όρια και τις αντοχές μας.
Ένας προσωπικός οδηγός που παρακολουθεί από απόσταση ασφαλείας το περπάτημα και πέσιμό μας με τα άγρυπνά του μάτια. Μπορεί να είναι ένας άγνωστος που μόλις γνωρίσαμε, ένας νέος φίλος, άνθρωποι που δε θα φανταζόσουν. Δεν είναι εύκολο να τους διακρίνεις και δε χρειάζεται κιόλας.
Αυτοί βρίσκονται διακριτικά απομακρυσμένοι. Τους φανταζόμαστε θεϊκούς αγγελιοφόρους που μεταφέρουν πληροφορίες και μηνύματα, ώστε να συμβάλλουν μέσα από κάποια γεγονότα ασήμαντα, μερικές φορές και κωμικά, ν’ αλλάξουν θετικά τη ζωή μας. Στην ουσία δεν έχουν καμιά μαγική ιδιότητα, εκτός απ’ το ν’ αγαπούν ανιδιοτελώς.
Βοηθούν από απόσταση. Κι εμείς δεμένοι με το αόρατο νήμα επικοινωνίας μαζί τους νιώθουμε όλα αυτά τα ωραία που μας σηματοδοτούν, όσο μακριά και να βρίσκονται. Ως φυλακτό τους κουβαλάμε πάντα μέσα στην ψυχή μας, για να μας προστατεύουν από κακοτοπιές και λανθασμένες πράξεις.
Όποτε τους χρειαστούμε είναι εκεί βοηθώντας έμμεσα ή άμεσα. Δε βάζουν τα συμφέροντά τους πάνω από εμάς και δε μας ζητήσουν κάτι σε αντάλλαγμα. Τους φτάνει μόνο να είμαστε καλά.
Ναι, υπάρχουν άνθρωποι όπως κι εμείς καθημερινοί, τρωτοί, αδύναμοι, αλλά η αύρα τους συμπορεύεται με τη δική μας. Η αγάπη τους είναι μια τεράστια ομπρέλα που μας σκεπάζει και βοηθά να κάνουμε πράγματα για τον εαυτό μας. Αυτή η καλοσύνη τους, τους μεταμορφώνει σε δυνάμεις του καλού.
Ο καθένας τους συμμετέχει ανάλογα με τις δυνατότητές του και προσφέρει ακόμη ένα ακόμη χαμόγελο στην μέρα μας. Ένας εφοδιάζει τη μέρα μας με μουσική, άλλος με σημαντική κουβέντα, άλλος με τη φιλική του παρέα. Μ’ όποιον τρόπο κι αν βοηθά κανείς, το σίγουρο είναι ένα. Δεν αντιμετωπίζουμε μόνοι τις εκάστοτε δυσκολίες και τα διάφορα προβλήματα. Έχουμε δίπλα μας ανθρώπους που μας νοιάζονται.
O άνθρωπος που κουβαλάμε μέσα μας, με ευαισθησίες και αγνή καρδιά, πάντα προχωρά με τα βήματα της ψυχής του και δεν ξεχνά να ευχαριστεί από καρδιάς όλους τους ανθρώπους που ήταν το πέρασμα για να πραγματοποιήσει τα βήματα αυτά. Όλους αυτούς που του στάθηκαν, που τον βοήθησαν, που τον στήριξαν όταν το χρειάστηκε.
Το χειροκρότημα αξίζει σε όλους τους, με όλα τα όμορφα ή άσχημα που ο καθένας πρόσφερε με τον ερχομό του στην ζωή μας.
Συντάκτης: Νίκη Ατζέμογλου
