Μην υποτιμάς ένα δείπνο για δύο

Μέσα στη ρουτίνα της καθημερινότητας, τα νεύρα, το άγχος και την κούραση, η καλύτερη επιλογή για να αναστηλωθεί η διάθεσή μας είναι ένα ρομαντικό δείπνο στο σπίτι με τον άνθρωπό μας. Πολλοί από εμάς το θεωρούν κι αυτό σαν ένα κοινό κομμάτι της καθημερινότητας, αλλά για σκεφτείτε μια γυναίκα ντυμένη με το πιο καλό της φόρεμα, έναν άντρα εξίσου περιποιημένο και φανερά γοητευμένο απ’ την παρουσία της, ένα τραπέζι με το αγαπημένο τους φαγητό, συνοδευόμενο από κρασί, και στη συνέχεια συζητήσεις εκ βαθέων με τα χέρια κρατούμενα σφιχτά και τα πόδια να χαϊδεύονται κάτω απ’ το τραπέζι!

Τα πιο απλά πράγματα στη ζωή, αν βάλεις φαντασία και πάθος, γίνονται αυτόματα τα πιο έντονα. Αυτά που σε κρατάνε ζωντανό. Ποσό απλό και καθημερινό ηχεί στα αφτιά μας ένα δείπνο στο σπίτι και πόσο ξεχωριστό μπορεί να γίνει, αν παίξεις λίγο με τις καταστάσεις;

Η τελετουργία αυτή γίνεται ακόμα πιο ενδιαφέρουσα, όταν προετοιμάζεται κι απ’ τους δύο. Χαμηλός φωτισμός, ισπανική αισθαντική μουσική να σιγοπαίζει, ματιές που υπόσχονται πολλά και παθιασμένα φιλιά καθ’ όλη τη διάρκεια. Φτιάχνουν μαζί το φαγητό, βάζοντας με την προσωπική τους πινελιά κι ανταλλάσσοντας αγγίγματα που προϊδεάζουν τι έπεται αργότερα.

Ένα τραπέζι με λίγα αναμμένα κεριά, το μοναδικό φωτεινό σημείο του χώρου, σερβίρουν τα πιάτα τους, ανοίγουν ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί, κάθονται ο ένας απέναντι απ’ τον άλλον, έτοιμοι να απολαύσουν αυτό που δημιούργησαν μαζί, κι έτσι ξεκινάει αυτό το δείπνο για δύο.

Αυτόματα μεταφέρονται εγκεφαλικά στο πιο ακριβό εστιατόριο της πόλης, λες κι είναι οι μοναδικοί πελάτες. Δεν υπάρχει κανείς άλλος, έμειναν οι δυο τους. Το μόνο που υπάρχει είναι τα μάτια της και τα μάτια του. Το άγγιγμα κι η φλόγα τους.

Όσο περνάει η ώρα παρατηρούν στοιχεία που δεν είχαν προσέξει μέχρι τώρα ο ένας στον άλλον. Αυτός χαζεύει το βλέμμα της που είναι τόσο καθηλωτικό, πονηρό και συγχρόνως ασυγκράτητο. Αυτή ταράζεται κάθε φορά που αυτός δαγκώνει τα χείλη του με έναν τρόπο τόσο ερεθιστικό. Καθώς πίνει το κρασί της, αυτός παρατηρεί το ποτήρι ανάμεσα στα χείλη της και διψάει για το φιλί της. Αυτή κοιτάζει τα χέρια του την ώρα που σερβίρει το κρασί και τα φαντάζεται πάνω της. Κάθε φορά που τα πόδια τους συναντιούνται κάτω απ’ το τραπέζι, ανατριχιάζουν. Η μουσική, το ημίφως, όλη η ατμόσφαιρα ξεχειλίζει από ανάγκη για έρωτα.

Φαντασιώνονται την εξέλιξη της βραδιάς. Κρατάνε το χέρι ο ένας του άλλου, αλλά δεν μπορούν να έρθουν πιο κοντά, όχι ακόμα. Πρέπει να απολαύσουν κάθε δευτερόλεπτο αυτής της στιγμής. Η αναμονή τούς πνίγει, όμως είναι τόσο γλυκός αυτός ο πνιγμός. Ερωτεύονται απ’ την αρχή σαν να γνωρίζονται για πρώτη φορά.

Είναι μια στιγμή που όλες οι ανησυχίες της ζωής τους περνούν σε δεύτερη μοίρα για λίγες ώρες και το μόνο υπάρχον είναι η απόλαυση της γεύσης σε συνδυασμό με την ερωτική έλξη. Είναι η ιδιαίτερη στιγμή τους, τόσο αναγκαία για τη σχέση τους. Κι ας είναι σε ένα απλό σπίτι, σε ένα χώρο που έχουν βαρεθεί να βρίσκονται καθημερινά, τον μεταμορφώνουν με τα μάτια, τον πόθο και τον έρωτά τους.

Το φαγητό τους τελειώνει αλλά όχι η βραδιά. Πίνουν την τελευταία γουλιά κρασί χαμογελώντας ο ένας στον άλλον. Αυτός επιτέλους γεύεται τη γεύση των χειλιών της. Αυτή λιώνει σαν το κερί που έχει μπροστά της.  Έφτασε η στιγμή να κάνουν πράξη ό,τι είχαν φανταστεί τις προηγούμενες ώρες, όσο στεκόντουσαν αντικριστά ο ένας από τον άλλον σε ένα δείπνο για δύο….