Πόσο πιο εύκολα θα ήταν όλα αν θέλαμε όποιον μας ήθελε! Σε θέλω, με θέλεις, γιατί δεν παντρευόμαστε; Και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα. Έλα όμως που αυτά γίνονται μόνο στα παραμύθια και τις ταινίες. Στην αληθινή ζωή δεν υπάρχουν ούτε προγράμματα, ούτε κουμπιά, ούτε τίποτα που να ορίζει τα συναισθήματά μας. Αν έχεις την τύχη, θα βρεις την ανταπόκριση εκεί που την ψάχνεις. Άλλα η τύχη δεν είναι πάντα με το μέρος μας. Τότε αρχίζουν τα προβλήματα.
Οι περισσότεροι, για να μην πω όλοι, αισθανόμαστε πληγωμένοι από άτομα που τους δώσαμε και δεν πήραμε. Ακούμε ένα καψουροτράγουδο και σεκλετιζόμαστε, βλέπουμε μια εικόνα κι αναπολούμε, νιώθουμε αδικημένοι ή και προδομένοι. Αλλά όπως εμείς αισθανόμαστε έτσι, κάποιοι άλλοι αισθάνονται ακριβώς το ίδιο για εμάς.
Δεν πληγωθήκαμε μόνο, πληγώσαμε κιόλας. Αυτό συχνά το ξεχνάμε γιατί δε μας αγγίζει τόσο. Κι εμείς φερθήκαμε άσχημα, άδικα, παίξαμε, ή απλά δεν ανταποκριθήκαμε σε κάποιους άλλους ανθρώπους που –γιατί όχι– μας έβλεπαν σοβαρά. Κι άντε, όταν απλά δεν ενδώσαμε κι ήμασταν ειλικρινείς και ξεκάθαροι, έχει καλώς, τίμια πράγματα. Όταν όμως, ενώ δεν πολυθέλαμε, διαιωνίσαμε μια κατάσταση που δε βλέπαμε προοπτική, τότε μάλλον ήμασταν λάθος.
Θα μου πεις, δεν μπορείς πάντα να ξέρεις από την αρχή πού θα καταλήξει μια κατάσταση. Υπάρχουν περιπτώσεις που από χλιαρά ξεκινήματα, προέκυψαν δυνατοί έρωτες. Από την άλλη, υπάρχουν κι οι περιπτώσεις που δεν οδήγησαν πουθενά. Λογικό κι ανθρώπινο. Είναι όμως κι άλλες φορές που κάναμε τους άλλους να περάσουν σαράντα κύματα.
Το χειρότερο που μπορούμε να κάνουμε σε κάποιον είναι να μην είμαστε ξεκάθαροι. Κάποιες φορές, από ευγένεια και γιατί όσο ευθύς και να ‘σαι σαν χαρακτήρας, είναι δύσκολο να πεις στον άλλον στα μούτρα «δε σε γουστάρω», τον αφήνεις να νομίζει ότι, ναι μεν δεν τρελαίνεσαι, αλλά ούτε ότι δε θέλεις. Κι όταν ο άλλος ενδιαφέρεται, θα συνεχίσει να προσπαθεί.
Άλλοτε, επειδή δεν είμαστε σίγουροι κι επειδή, ως γνωστόν τους περισσότερους μας τρώει κι η ανασφάλεια μη μείνουμε μόνοι, «κρατάμε» ανθρώπους που δεν πολυενδιαφερόμαστε, απλά για να ‘χουμε κάτι ν’ ασχολούμαστε. Σκοτσέζικα ντουζ, μια κρύο, μια ζέστη, ανάλογα με τη διάθεσή μας, κάνουν τους άλλους ν’ αναρωτιούνται τι επιτέλους θέλουμε. Αν το ξέραμε κι εμείς οι ίδιοι, καλά θα ήταν!
Άλλες φορές, είτε σε σχέση είτε ανθρώπους που όντως θέλαμε, τους κάναμε καψόνια. Έτσι, γιατί είναι στο χαρακτήρα κάποιων, γιατί θέλουμε να «δοκιμάσουμε» τους άλλους, να δούμε τα όριά τους, μέχρι πόσο θα μας αντέξουν γιατί η κυκλοθυμία είναι άτιμο πράγμα, γιατί τα παιχνίδια αρέσουν σε όλους κι ένα σωρό άλλα γιατί.
Τυραννήσαμε, παιδέψαμε, φτάσαμε στα πρόθυρα ή να μας σκοτώσουν ή ν’ αυτοκτονήσουν. Όσοι άντεξαν, μπράβο τους, προφανώς μας θέλανε πολύ. Οι υπόλοιποι όμως δεν είναι υποχρεωμένοι ν’ ανέχονται κάθε παραξενιά μας.
Δεν μπορούμε να βάλουμε ταμπέλες «σωστό» και «λάθος» σε τέτοιες περιπτώσεις. Κάθε σχέση διαφέρει κι οι λόγοι που φερόμαστε έτσι είναι κάθε φορά διαφορετικοί. Μπορούμε ίσως να πούμε ότι είναι άδικο, τουλάχιστον για τους περισσότερους ανθρώπους, να μην τους φερόμαστε με ειλικρίνεια και ευθύτητα. Άδικο αλλά ανθρώπινο. Η τελειότητα δε χαρακτηρίζει κανένα πλάσμα σ’ αυτή τη Γη.
Όσο καλός άνθρωπος και να είσαι κι όση καλή διάθεση κι αν έχεις να συμπεριφέρεσαι σε όλους σωστά, είναι αδύνατον να το κάνεις πάντα. Γι’ αυτό, την επόμενη φορά που θα μιζεριάσεις και θα νιώσεις ότι το σύμπαν είναι εναντίον σου επειδή κάποιος που θες σου βγάζει την ψυχή, σκέψου ότι κι εσύ έχεις κάνει το ίδιο σε κάποιον άλλον. Δέξου το και προχώρα.
Επιμέλεια Κειμένου Στέλλας Φρασιόλα: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Στέλλα Φρασιόλα
