Διακοπές.
Μια λέξη, που στα έξι, σου φέρνει στο μυαλό μια περίοδο χωρίς σχολείο και παιχνίδι από το πρωί ως το βράδυ.
Στα δεκαέξι σκέφτεσαι πάλι την κοπάνα από το σχολείο και εξασκείς την υποκριτική σου ικανότητα, ώστε να πείσεις τους πάντες πως εκτός από το να κάθεσαι, διάβασες και λίγο.
Μετά, φτάνεις στην ηλικία ορόσημο, αυτή που την στιγματίζεις εξ αρχής ως περίοδο ανεμελιάς και ατέλειωτης διασκέδασης, είσαι είκοσι πλέον και το μόνο που ζητάς είναι να διασκεδάσεις.
Τι σημαίνουν, λοιπόν, διακοπές στα είκοσι;
Ως γνωστόν η ηλικία αυτή δε μπορεί να σου βάλει πολλά όρια.
Δεν έχεις δουλειά ακόμη, οπότε δε σε ζαλίζει κανένας εργοδότης και δεν αγχώνεσαι με προγραμματισμένα πράγματα που τρέχουν.
Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να διαβάσεις για την εξεταστική που βρίσκεται καθόδoν.
Για ακόμη μια φορά πείθεις τον εαυτό σου και τους γύρω σου πως όντως διαβάζεις.
Δεν αγχώνεσαι όμως κι αν δεν έχεις ανοίξει βιβλίο, μιας και μια ζωή πάντα της τελευταία στιγμής άτομο ήσουν. Δεν υπάρχει, επομένως, καμία δικαιολογία για να μη διασκεδάσεις με τους φίλους, όλη μέρα, κάθε μέρα.
Ξεκινάς καφέδες, μετά καμιά μπύρα για το μεσημέρι στο στέκι σας και σβήνεις με ποτά στο αγαπημένο σας μπαρ, όπου δεν σταματάς να χορεύεις.
Η μαμά γκρινιάζει που δεν τρως το φαγητό της ή που δεν κλείνεσαι στο σπίτι να της κάνεις παρέα.
Ξυπνάς την επόμενη μέρα λίγο ζαλισμένος, αλλά με όρεξη να κάνεις πάλι τα ίδια, γιατί πόσο καιρό θα κάνεις διακοπές; Τώρα έχεις την ευκαιρία να δεις τους φίλους από τα παλιά ή την πόλη την παλιά, πριν γυρίσεις στην καθημερινότητά σου και τις σπουδές σου.
Μια από τα ίδια κάθε μέρα, ίσως σε διαφορετικά μέρη, με διαφορετική διάθεση και άλλους φίλους, αλλά πάντα ποντάρεις στην διασκέδαση.
Ποιο νόημα υπάρχει σε όλο αυτό, όμως;
Τα Χριστούγεννα μπορεί να τα έχεις ξεπεράσει σαν ιδέα από μικρός, γιατί μάλλον έχεις βαρεθεί τα οικογενειακά τραπέζια και ας μαλώνουν όλοι μεταξύ τους κι εσύ γελάς.
Την Πρωτοχρονιά πλέον, επίσης δεν την βλέπεις ως τίποτα άλλο, παρά ένα βράδυ που θα σκάσεις στο φαΐ ως τις δώδεκα, θα δώσεις δεκαπέντε φιλιά σε όλο το σόι, ίσως πάρεις και κανένα δώρο και μετά θα βγεις να τα σπάσεις για ακόμη μια φορά και πάλι στα γνωστά μέρη με τα γνωστά άτομα.
Η λέξη «απολογισμός» σου περνάει δευτερόλεπτα από το μυαλό, αλλά δεν της δίνεις πολύ σημασία. Κι όμως, θα έπρεπε να της δώσεις βάση.
Ο χρόνος άλλαξε και από το ’14 μπήκαμε στο ’15, φουριόζοι.
Ο χρόνος που πέρασε άφησε κουσούρια πάνω μας και ένα μεγάλο αριθμό εμπειριών. Μπορεί να ήταν καλός, κακός ή μέτριος.
Ζούμε την δεκαετία της ανεμελιάς και του αυθορμητισμού, αυτής των είκοσι, οπότε δεν κοιτάμε συχνά πίσω.
Γκρινιάζουμε αν μας τύχουν άσχημες καταστάσεις, αλλά δεν αλλάζουμε κάτι.
Άμα μπορώ να υποστηρίξω κάτι ως τα μπούνια είναι πως όλα περνάν από το χέρι μας.
Ήρθε το ’15, αλλά δεν μπορείς να περιμένεις από τον παράγοντα τύχη να αλλάξει ξαφνικά την ζωή σου.
Το πιο πιθανό είναι να μην σου κάτσει το λαχείο και να θεωρήσεις πως έλυσες όλα σου τα προβλήματα.
Οι χρόνοι έρχονται, μένουν ένα δωδεκάμηνο και φεύγουν.
Εσύ μένεις. Το θέμα είναι τι κάνεις εσύ.
Έχεις μάθει να εξελίσσεσαι; Έχεις μάθει να παίρνεις μαθήματα από τα λάθη σου ή πάλι στα ίδια πέφτεις; Και αν πέσεις έχεις μάθει να σηκώνεσαι και να κοιτάς μπροστά;
Το ζήτημα με την ζωή είναι πως αυτή μπορεί να προχωρήσει και ‘συ να τρέχεις να την φθάσεις.
Πολλές φορές οι καταστάσεις σε ξεπερνάνε και δεν μπορείς να διαχειριστείς τα πάντα. Η ηλικία της αχαλίνωτης διασκέδασης, είναι και η ηλικία που αρχίζεις να ωριμάζεις.
Ξεκινάς να ανακαλύπτεις τον εαυτό σου, βλέπεις τι σου ταιριάζει, σε ποια πράγματα είσαι καλός και τι θες να κάνεις με την ζωή σου.
Κάποιες φορές πρέπει να βάζουμε τον εαυτό μας απέναντι και να τον κάνουμε ψυχολόγο.
Να τον κοιτάμε στον καθρέπτη και να επαναλαμβάνουμε τα προβλήματα και τα λάθη μας για να τα μάθουμε και να μην τα ξανακάνουμε.
«Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού», όπως είπε ο Μένανδρος και το εμπεδώσαμε τόσα χρόνια στα σχολεία για τα μαθησιακά μας λάθη. Καιρός να εμπεδώσουμε την φράση αυτή και στην ζωή μας.
Οι καταστάσεις που δημιουργούνται καθημερινά, είναι κατά κόρoν αποτέλεσμα της δικής μας συμπεριφοράς.
Τα λάθη είναι ανθρώπινα, αλλά κάποιες φορές γίνονται και θανατηφόρα.
Μας καίνε, μας τρελαίνουν και δεν μπορούμε να τα βγάλουμε από το μυαλό μας. Αρχίζουν να μας τρώνε από μέσα προς τα έξω, γιατί τώρα ‘γίναν τοξικά.
Τα αφήσαμε να μεγαλώσουν μέσα μας και όχι εν αγνοία μας. Ξέραμε γι’ αυτά, αλλά δεν τους δώσαμε όση σημασία χρειάζονταν ώστε να τα αποβάλλουμε.
Έτσι, λοιπόν, για φέτος, κάθισε το μεσημέρι μετά το φαγητό με έναν καφέ στο χέρι και ένα τσιγάρο από το άλλο, κάπου ανάμεσα στο τζάκι και το χριστουγεννιάτικο δέντρο.
Κάτσε και βάλε τις σκέψεις σου κάτω.
Δες λίγο πιο αντικειμενικά τον εαυτό σου, τις πράξεις σου, τις χαρές σου και τις λύπες σου.
Ψάξε να βρεις τις περιπτώσεις που έπραξες σωστά κι αυτές που πήρες λάθος μονοπάτι.
Άντε και μετά πες στον εαυτό σου καλή χρονιά ξέροντας πως το εννοείς.
Συντάκτης: Δανάη Νάκου
