Οι τρελοί θείοι που τα ανίψια θα μας θέλουν για παρέα!

Θέλουμε να ‘μαστε οι τρελοί θείοι που τα ανίψια μας θα θέλουν να κάνουν παρέα μαζί μας. Όσο κι αν επιθυμούμε να μας βλέπουν σαν φίλους, το ξέρουμε πως η σχέση αυτή δεν μπορεί να ‘ναι καθαρά φιλική, όπως ούτε και τυπικοαυστηρή όπως ίσως να ‘ναι, ως ένα βαθμό τουλάχιστον, με τους γονείς τους. Δεν είμαστε, εντελώς, φίλοι τους, λοιπόν, και γονείς τους δεν μπορούμε να γίνουμε. Θέλουμε, όμως, να ‘χουμε μια ιδιαίτερη θέση στη ζωή αυτού του πλάσματος που κρατήσαμε πρώτη φορά στην αγκαλιά μας σε ένα μαιευτήριο και νιώσαμε την καρδιά μας να λιώνει. Πριν από αυτό δεν ξέραμε ότι κρύβουμε μέσα μας τόση αγάπη και στοργικότητα για κάποιον άνθρωπο.

Δενόμαστε απ’ την πρώτη στιγμή με αυτό το μωρό και το βλέπουμε μέρα με τη μέρα να μεγαλώνει και να αλλάζει. Να γίνεται ένα μικρό ανθρωπάκι. Μέχρι χθες δεν μπορούσαμε καν να επικοινωνήσουμε μαζί του και να που σήμερα παίζουμε και κάνουμε ολόκληρες συζητήσεις μαζί του. Κι αυτό είναι υπέροχο, πρωτόγνωρο, τρυφερό και συναρπαστικό μαζί.

Η βάση στην οποία θα στηριχτεί η σχέση μας με τα ανίψια μας ξεκάθαρα εξαρτάται απ’ τη φάση στην οποία βρισκόμαστε όταν το παιδί αυτό έρχεται στον κόσμο μας. Μπορεί να γίνει όλη μας η ζωή ή απλά να μας περάσει αδιάφορο. Κακά τα ψέματα, τα μεγαλύτερα αδέρφια τα οποία έχουν προλάβει να κάνουν ήδη οικογένεια, το πιο πιθανό είναι να μη δεθούν ποτέ με τα ανίψια τους κι οι σχέσεις τους να ‘ναι από τυπικές –επικοινωνία σε γιορτές και γενέθλια– έως κι ανύπαρκτες. Κι αυτό δεν είναι καθόλου μεμπτό, καθώς όταν κάποιος έχει τη δική του οικογένεια, υποχρεώσεις και παιδιά, είναι λογικό να μην έχει χρόνο και χώρο στη ζωή και την καρδιά του για κάποιον άλλο, καθώς το δικό του παιδί διεκδικεί, δικαιούται και τελικά κερδίζει όλη του την αγάπη και προσοχή, χωρίς καν να προσπαθήσει.

Όταν, όμως, οι νέοι θείοι τυχαίνουν να ‘ναι τα μικρότερα αδέρφια, τα οποία δεν έχουν δημιουργήσει ακόμη τη δική τους οικογένεια, τότε, ναι, μια σχέση λατρείας δημιουργείται, κι αυτή μπορεί να διαρκέσει για μια ολόκληρη ζωή. Ακόμη κι όταν κάνουν δικά τους παιδιά, τα ανίψια τους θα ‘χουν γι’ αυτούς μοναδική θέση στην καρδιά τους. Για κάποιους, ίσως είναι πρόβα, ένα στάδιο προετοιμασίας πριν γίνουν κι οι ίδιοι γονείς. Θείοι κι ανίψια παίζουν, πάνε μαζί όμορφες εκδρομές τις Κυριακές, δένονται. Δεν είναι λίγες οι φορές που ακούς θείους να λένε πως δεν τους νοιάζει να κάνουν δικά τους παιδιά, αφού έχουν ανίψια που τους γεμίζουν απόλυτα.

Υπάρχουν κι εκείνοι που απολαμβάνουν να κακομαθαίνουν τα ανίψια τους, γεμίζοντάς τα δώρα, με εκείνα πλέον να ξέρουν πως κάθε φορά, σε κάθε επίσκεψη, θα ‘χουν κάτι να περιμένουν από τους θείους τους. Κι αυτή η προσμονή είναι η πιο γλυκιά.

Ακόμα κι όταν η παιδική ηλικία περάσει και τα ανιψάκια δε ζητούν πλέον απ’ τους θείους παιχνίδια και παγωτά αλλά ρούχα και gadgets, εκείνοι βρίσκουν τον τρόπο να παραμείνουν στη ζωή τους. Συζητούν μαζί τους τα προβλήματα της εφηβείας, γίνονται οι πιο έμπιστοι σύμβουλοί τους στα ερωτικά τους θέματα και τα στηρίζουν σε κάθε βήμα της μετέπειτα ενήλικης ζωής τους.

Οι κουλ και λίγο τρελοί θείοι θα πάνε και μπαρότσαρκα με τα ανίψια τους. Έτσι, για να τους μάθουν τα στέκια. Θα περάσουν καλά μαζί τους, θα γελάσουν, θα τσαλακωθούν, χωρίς όμως να χαλάσουν στο ελάχιστο την εικόνα που έχουν τα ανίψια τους για ‘κείνους. Καμαρώνουν και θέλουν να είναι το πρότυπό τους, ακόμη κι αν γνωρίζουν πως οι ίδιοι δεν είναι τέλειοι, με τα ψεγάδια, τις ανασφάλειες και τα λάθη τους.

Κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού τους, όσο κοντά και να ‘ναι μαζί τους, γνωρίζουν πως κουβαλούν μεγάλη ευθύνη. Θα έκαναν τα πάντα για να τα προστατεύσουν κι έχουν την ανάγκη να γνωρίζουν πως τα ανίψια είναι καλά, δε θα κακοπέσουν και κανείς δε θα τα πληγώσει.

Το πόσο δυνατή μπορεί να ‘ναι η σχέση θείων κι ανιψιών φαίνεται κι αργότερα. Όταν τα ανίψια σηκώσουν το τηλέφωνο για να καλέσουν τους θείους τους από γνήσιο ενδιαφέρον, όταν κι εκείνα πια έχουν μεγαλώσει κι έχουν αυξημένες υποχρεώσεις. Αν με το πέρασμα του χρόνου η ιδιαίτερη αυτή σχέση διατηρηθεί και δυναμώσει, τότε οι θείοι μπορούν να φέρνουν τα ανίψια τους στο μυαλό τους και να χαμογελούν, γνωρίζοντας πως, τόσα χρόνια, κάτι έκαναν σωστά. Και τα ανίψια με τη σειρά τους θα  ξέρουν πως, ό,τι κι αν γίνει, πάντα θα έχουν στη ζωή τους κάποιον που ‘ναι κάτι σαν κηδεμόνας και φίλος μαζί. Είναι θείος/α!