«Πάλι γυρνάς στο μυαλό μου σε βλέπω μες στο ποτό μου.» Το τραγουδήσαμε, το φωνάξαμε, το στείλαμε σε μήνυμα. Πίσω από αυτόν το στίχο κρύβονται πολλές δύσκολες νύχτες. Όλοι έχουμε περάσει δύσκολες νύχτες και μάλιστα από αυτές τις βασανιστικές που δεν παλεύονται. Ή μήπως παλεύονται;
Υπάρχουν και δύσκολες μέρες, αλλά είναι αλλιώς τη νύχτα γιατί τη μέρα θα απασχολήσεις τον εαυτό σου, θα ξεχαστείς στη δουλειά, στο καφέ, στα μαγαζιά. Tη νύχτα όλα κάπως αλλάζουν. Αν η νύχτα σε βρει σπίτι και μάλιστα χωρίς παρέα τότε μόνο ένα μπουκάλι Jack και κάνα δυο πακέτα Marlboro θα σε σώσουν ή θα σε διαλύσουν.
Το σπίτι πολύ μεγάλο για ένα άνθρωπο, αλλά και πολύ μικρό για να ανασάνεις. Δεν πειράζει, μια χαρά θα την παλέψεις και αυτό το βράδυ. Το δωμάτιο γέμισε καπνό μέχρι το ταβάνι και θολούρα στα μάτια. Σβήσε το τσιγάρο και σήκω από τον καναπέ που έχει πάρει το σχήμα του κορμιού σου όλο το βράδυ. Δε θες να βγεις; Δεκτό. Σήκω όμως και βάλε κάτι πιο εύθυμο να παίζει. Πόση Μποφίλιου αντέχεις ρε παιδί μου σε μια νύχτα σε σπίτι με αιχμηρά αντικείμενα; Πόσες δραματικές ταινίες θα δεις πάλι απόψε και πόσες σκέψεις θα σου γαμήσουν τον εγκέφαλο πάλι; Δραματική είναι η φάση που βρίσκεσαι τώρα και νομίζω έχεις βαρεθεί πια να τη βλέπεις ξανά και ξανά.
Έχεις ακούσει να λένε πως δεν υπάρχει σωτηρία τέτοιες νύχτες, άλλοι λένε πως με ένα καλό τσιγάρο όλα φτιάχνουν και κάποιοι προτιμούν να μην κάνουν καν προσπάθεια για να παλέψουν αυτά τα βράδια.
Από την άλλη, το να κλείνεσαι σπίτι ποτέ δε βοήθησε κανέναν να παλέψει τις δύσκολες νύχτες. Πού να πας όμως όταν όλη η πόλη, όλα τα μέρη, όλοι οι δρόμοι, όλα τα πρόσωπα σου θυμίζουν αυτό που σε χαλάει;
Να αλλάξεις πόλη, να αλλάξεις διαδρομές φτάνει να κάνει κάτι διαφορετικό αυτή τη φορά. Μπαράκι, clubακι, ποτάκι χαλαρά φτάνει να μην είσαι σπίτι. Και βγαίνεις και ξεχνιέσαι και όσο απρόσμενο και να είναι περνάς καλά. Περνάς καλά γιατί είσαι σ’ ένα εύθυμο περιβάλλον με τους φίλους που σε αγαπάνε και σε νιώθουν και κυρίως θέλουν να σε βλέπουν καλά. Έλα όμως που ο dj μας βγήκε σαδιστής και παίζει το τραγούδι που δεν έπρεπε με τίποτα να ακούσεις. Είναι η φάση που γυρίζεις στο φίλο σου και λες «Ρε, δεν την παλεύω».
Κι εδώ είναι η στιγμή που πρέπει να βρεις ένα λόγο, ένα μόνο για να πατήσεις στα πόδια σου και να συνεχίσεις να παλεύεις. Γιατί ας μη γελιόμαστε, όλα αυτά τα περνάς για τον άνθρωπο που λέγαμε πριν. Κι ας είσαι αδύναμος χαρακτήρας, και ας μην βρίσκεις λόγο να συνεχίσεις και ας πιστεύεις ότι η τύχη δεν είναι με το μέρος σου, λίγο πείσμα να βάλεις τη στιγμή που η νύχτα σου δίνει μια γερή γροθιά στο πρόσωπο, μια φορά να πεις «φτάνει» τότε θα τα καταφέρεις. Το θέμα είναι να μπορέσεις μια στις δέκα να το κάνεις. Η δύναμη που θα σου δώσει αυτή η μια φορά, θα σε κάνει να πατήσεις πόδι την επόμενη.
Και κάπως έτσι όταν θα ακούς εκείνο το τραγούδι αντί να σου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι θα ανεβαίνεις στα τραπέζια, όταν βγαίνεις στο γνωστό μπαράκι δε θα θυμάσαι το πρώτο ραντεβού αλλά το μεθύσι που κάνατε εκείνη τη νύχτα με την παρέα. Οι δύσκολες νύχτες είναι δηλητήριο, αλλά τώρα πια μας αρέσει η βότκα.
Επιμέλεια Κειμένου Πηνελόπης Παυλίδη: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Πηνελόπη Παυλίδη
