Τίποτα παρεξηγήσιμο ανάμεσα στους φίλους που κοιμούνται αγκαλιά

Από μικρός που άκουγα αυτή τη λέξη, νόμιζα πως θα παίζαμε μέχρι αργά το βράδυ το γνωστό επιτραπέζιο παιχνίδι. Μεγαλώνοντας, άρχισα να την ακούω να μπαίνει και σ’ άλλες φράσεις. Άρχισε να σχετίζεται με κοινωνικά, ψυχολογικά και σεξουαλικά θέματα. Πρόσφατα έμαθα ότι η λέξη «ταμπού» εκφράζει κάτι που είναι απαγορευμένο, μη επιτρεπτό. Κάτι που είναι μη αποδεκτό, δηλαδή, απ’ τους υπόλοιπους, σήμερα το λέμε «ταμπού». Αμαρτία εν ολίγοις κι όπου να ‘ναι θα κάνουμε εξομολόγηση. Γιατί φιλία κι ύπνος δεν πάνε μαζί! Ή μήπως όχι;

Κι αν είστε φίλοι από μικροί; Έχετε περάσει τόσα πολλά μαζί και συνέχεια γελάτε ο ένας με τα καμώματα του άλλου; Αναπολείτε τις φάρσες που κάνατε σαν υπήρξατε άτακτοι ή τις σχολικές εκδρομές που πήγατε παρέα; Θυμάστε τα αξέχαστα πάρτι γενεθλίων σας και τις σούπερ εξόδους σας στις πλατείες της γειτονιάς σας; Αν θυμάστε ακόμα και τη φάση λίγο πριν να δώσετε εισαγωγικές για τη σχολή των ονείρων σας και την ημέρα της ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων; Μπορεί να κλαίτε παρέα γιατί η φοιτητική ζωή τελείωσε κι όλα αυτά να ανήκουν στο παρελθόν, αλλά δεν κάνει να αγκαλιαστείτε, να πείτε «σ’ αγαπώ», ή να κοιμηθείτε μαζί, γιατί κάποιος μπορεί να το θεωρήσει πονηρό και παρεξηγήσιμο; Σοβαρά τώρα;

Ευτυχώς οι φίλοι δε σκέφτονται έτσι, δε σκέφτονται καν, κάνουν αυτό που νιώθουν. Κάποιος –εκείνος που εκφράζει γενικά πιο εύκολα τα συναισθήματά του– κάνει την αρχή για να πάρει κι ο άλλος τη σκυτάλη. Κι έτσι ακομπλεξάριστα απολαμβάνετε κάθε πτυχή της καθημερινότητάς σας παρέα, χωρίς να ανησυχείτε για το τι θα πουν και πώς θα σας χαρακτηρίσουν. Γιατί κάποιοι φίλοι παλεύουν μαζί τα όνειρα, τους εφιάλτες και τα «εγώ» τους, κάποτε και κάτω απ’ τα ίδια σκεπάσματα.

Είναι αυτοί που τα βράδια λένε τον πόνο τους μέσα σ’ ένα αμάξι ή στέλνουν μηνύματα την ώρα της δουλειάς για να κοιμηθούν παρέα το βράδυ μετά την ταινία, όταν δεν αντέχουν να μείνουν μόνοι με τον εαυτό τους και χρειάζονται έναν άνθρωπό τους δίπλα τους. Κι αν δεν πιστεύεις ακόμα ότι υπάρχει φιλία μεταξύ δυο ανθρώπων που θέλουν να κοιμούνται αγκαλιά, είσαι λίγο πίσω.

Αν μπεις ανάμεσα στο κρεβάτι τους θα βαρεθείς απ’ το πρώτο λεπτό κι αν, τελικά, το βρεις ενδιαφέρον μπορείτε να κανονίσετε κι άλλα πιτζάμα πάρτι. Θα κουτσομπολεύσουν κάθε νέα σχέση της περιφέρειας, θα αναλύσουν κάθε πρόσφατο χωρισμό, θα μιλήσουν για φόβους και πάθη, για όλα αυτά που μπορεί να τους εκθέσουν, γιατί ανάμεσά τους δεν υπάρχουν ταμπού και λογοκρισίες. Εκεί είναι κάτι μεταξύ μεσημεριανής εκπομπής και reality show. Θάψιμο όσο ξεψαχνίζουν τα social media, shοpping therapy σε γνωστά site ρούχων, γέλια, φωνές και κόντρες μέχρι τα ξημερώματα, μέχρι να κλείσουν πια τα μάτια και να αποκοιμηθούν.

Είναι οι φίλοι που μάλλον δε μοιάζουν και πολλοί. Συνήθως, ένας απ’ τους δύο έχει σχέση κι ο άλλος είναι πιο open-minded. Ο ένας ονειρεύεται οικογένειες, σκυλιά, παιδιά κι ένα weekend τον μήνα στους γονείς κι ο άλλος βάζει τα ραντεβού του για σεξ με μισή ώρα διάλειμμα για να ξεκουραστεί. Ο ένας κάνει πλάνα με το ταίρι του κι ο άλλος έχει κλείσει ήδη ταξίδι για τον επόμενο χρόνο με μια άγνωστη παρέα. Ο ένας είναι μέρα κι ο άλλος είναι νύχτα. Αυτό, όμως, που τους ενώνει είναι η μεταξύ τους άνεση, η αλήθεια που δε χωρά ωραιοποιήσεις, η αυθεντικότητά τους. Ο ένας μπροστά στον άλλον είναι ο εαυτός του.

Κι αν κάποιοι παρεξηγούν την οικειότητά τους, αν κάποιοι σοκάρονται απ’ τις αγκαλιές τους ή απ’ το γεγονός πως το βράδυ θα κοιμηθούν αγκαλιά, τους είναι αδιάφορο κι ίσως λίγο να τους λυπούνται όλους εκείνους πως δεν επέτρεψαν ποτέ στους εαυτούς τους να ζήσουν το μεγαλείο της αληθινής φιλίας, που έχει κάτι απ’ την ελευθερία της παιδικότητας και το δέσιμο της οικογένειας, που δεν έχει κανόνες και δεν υπακούει στα «καθώς πρέπει».