Αυτά τα πράγματα είναι από εκείνα που βλέπεις εξαρχής πού πηγαίνει το θέμα, απ’ αυτά που ξέρεις ήδη τι είναι, τι ζητάει ο άλλος από σένα. Το καταλαβαίνεις απ’ το βλέμμα του, απ’ τον τρόπο του, απ’ τις κουβέντες που θα επιλέξει να σου πει.
Οι σωστές ξεπέτες είναι της μίας βραδιάς. Και το ότι ξέρει τ’ όνομά σου, δε σημαίνει τίποτα παραπάνω. Η σωστή ξεπέτα είναι η αναίμακτη. Από ‘κείνες που πιθανόν να μετανιώσεις το πρωί ή κι όχι απαραίτητα.
Μπορεί να είναι από ‘κείνες που ντύνεσαι βιαστικά, χωρίς να σε ακούσει ο άλλος και διακριτικά εξαφανίζεσαι, χωρίς ν’ αφήσεις πίσω σου κανένα ίχνος. Ή μπορεί να είναι απ’ αυτές που περάσατε τέλεια κι οι δύο, ξυπνήσατε, συζητήσατε και παίρνει ο καθένας το δρόμο του. Κι αφήνει πίσω του το μυστήριο για να σ’ εξιτάρει.
Δεν είναι αναγκαίο βέβαια να μη θέλεις ν’ αντικρίσεις ξανά αυτόν τον άνθρωπο στα μάτια σου, αλλά το πραγματικό one night stand δε συμβαδίζει με την επανάληψη. «Άρον το βρακάκι σου και περιπάτει, καλέ μου! Και κλείσε την πόρτα ξωπίσω σου, γιατί μπάζει». Κι από κει, σπιτάκι σου.
Αν πράγματι αυτό που θέλεις είναι μία ξεκάθαρη ξεπέτα, ο νούμερο ένα κανόνας είναι ότι η φάση δεν επαναλαμβάνεται ποτέ με το ίδιο άτομο. Εκεί είναι που τα πράγματα μπορεί να γίνουν περίπλοκα, να δημιουργηθούν προσδοκίες και διόλου απίθανο, αισθήματα.
Την έχουμε αυτήν την τάση άλλωστε, να μπερδεύουμε λιγάκι τις καταστάσεις προς τα εκεί που θέλουμε, προς τα εκεί που μας βολεύει. Είτε να βλέπουμε πράγματα που κανονικά δεν υπάρχουν, είτε να ερμηνεύουμε ένα αμφιλεγόμενο στοιχείο, που μας πετάει ο άλλος, με τρόπο που να πλάθονται μέσα μας ολόκληρα σενάρια.
Αυτό ακριβώς είναι που θέλει ν’ αποφύγει όποιος επιλέγει την ξεπέτα. Όλη τη βαβούρα των σχέσεων. Καλός κι ο έρωτας, καλό και το να βρεις το άλλο σου μισό, αλλά τι γίνεται και με την απλή σαρκική ικανοποίηση; Δεν υποχρεούσαι να υπογράψεις κανένα συμβόλαιο για να εκτονωθείτε μαζί στο σεξ.
Και στην τελική, όταν δεν υπάρχει κάποιου είδους δέσμευση, αν δεν ταιριάζετε στον ερωτικό τομέα κάτι που θα είναι σαφές και στους δυο σας, χωρίς πολλά-πολλά και με ελαφρά την καρδία, αποδίδεις τον απαραίτητο σεβασμό και τις προβλεπόμενες ευχαριστίες, και προχωράς παρακάτω. Το μυστικό είναι ότι δεν έχεις επενδύσει τίποτα, ούτε καν χρόνο.
Κι επειδή η λέξη ξεπέτα έχει μία αρνητική νότα, αφού δηλαδή ξεπετάς κάτι και δεν είναι όμορφο το ρήμα ξεπετάω-ώ να συνδέεται με ανθρώπους, είναι προτιμότερο ν’ αντικατασταθεί η ωμότητά της με την έκφραση «κρεβάτι της μιας βραδιάς».
Αν μπορούσαμε όλοι μας να πηγαίνουμε κάθε βράδυ με άλλον άνθρωπο, ιδεατά διατηρώντας τη δυνατότητα να επιστρέφουμε ξανά σ’ αυτούς που αγαπάμε, χωρίς παράλληλα να πληγώνονται, θα το κάναμε.
Αυτό το αίσθημα που υποκρύπτεται πίσω απ’ ό,τι συνεπάγεται το «της μίας βραδιάς» μας ιντριγκάρει, όσο δεν πάει. Το ατίθασο, το ανυπάκουο, οι players, οι womanizers, που κάθε μέρα ρίχνουν κι άλλη στο κρεβάτι τους, οι γυναίκες-αράχνες που αλλάζουν τους άντρες σαν τα πουκάμισα, η κακή πλευρά εν γένει.
Διαφορετικά πέρα απ’ τη λεξιλογική προσέγγιση, δε θα έπρεπε κάτι τέτοιο να είναι κατακριτέο, αρκεί εξαρχής να είσαι ξεκάθαρος προς τον άλλον. Το ότι δε θέλεις να επενδύσεις συναισθηματικά σε κάποιον την εκάστοτε στιγμή, δε σε κάνει αναίσθητο ή πηδήκουλα.
Μερικές φορές σε έχει φθείρει τόσο πολύ το «πήγαινε-έλα» των σχέσεων, το γεγονός ότι όλοι φεύγουν, που θέλεις να είσαι εσύ αυτός που επιτέλους θα επιλέξει ποιος θα φύγει και ποιος θα μείνει.
Να το ξέρεις απ’ την αρχή ότι θα φύγει, χωρίς να σου δημιουργείται καμία επιθυμία να τον κρατήσεις. Χωρίς σκηνές, δραματικότητες και πολύ χειρότερα τις σκέψεις που έρχονται μετά. Αυτές που δε σε αφήνουν να ηρεμήσεις, που σε ρίχνουν στα πατώματα και σε κάνουν να πιστεύεις, ότι για μία ακόμη φορά δε θα τη βγάλεις καθαρή.
Όσο μεγαλώνεις, συνειδητοποιείς ότι είναι επικίνδυνα πράγματα αυτά. Δεν πρέπει να βιώνονται άσκοπα κι επιπόλαια με τον κάθε άνθρωπο που συναντάς. Μόνο με λίγους και καλούς. Αυτούς που θα σου αποδείξουν, όχι μόνο ότι αξίζουν, γιατί στην τελική να το βράσω κι αυτό, αλλά αυτούς που θα σου δείξουν ότι θέλουν να είναι μαζί σου και ξεβολεύονται, όσο δεν πάει γι’ αυτόν το σκοπό.
Οι υπόλοιποι αξίζουν μόνο μία βραδιά σου. Όχι όλη σου τη ζωή. Αξίζουν να πάρουν από σένα μία εμπειρία, την ίδια δηλαδή που παίρνεις κι εσύ απ’ αυτούς. Τα καλά σου τα κρεβάτια όμως και τις πολύτιμες στιγμές σου, που αντί να ξυπνήσεις και να φύγεις βιαστικά, θα σταθείς και θα χαζεύεις πώς κοιμάται, αυτές που με λίγα λόγια οι τοίχοι θα έχουν πέσει πια, αυτές πρέπει να τις χαίρονται ελάχιστοι.
Επιμέλεια κειμένου Σοφίας Γαρμπή: Νάννου Αναστασία.
Συντάκτης: Σοφία Γαρμπή
