Ας ξενοκοιτάει -αρκεί να σταματά εκεί!

Η μεγαλύτερη σανίδα σωτηρίας ενός ανθρώπου είναι μία αληθινή σχέση -είτε φιλική, είτε ερωτική, είτε οικογενειακή. Βέβαια, αυτή που μπορεί να μας επηρεάζει ως ενήλικες περισσότερο και συχνότερα είναι η ερωτική μας σχέση με κάποιον, γιατί ο έρωτας είναι η πηγή εκκίνησης ποικίλλων συναισθημάτων και κατ’ επέκταση πολλών προβλημάτων.

Έτσι, λοιπόν, ο έρωτας βρίσκεται παντού∙  στις ζωές μας, στα βιβλία, στις οθόνες μας. Κι ενώ οι περισσότερες ταινίες τελειώνουν σε αυτή τη φάση της απόλυτης αρμονίας επί κινηματογραφικής οθόνης, πλέον ξέρουμε πόσο πιθανό είναι όλα να λήξουν με ένα δυνατό χωρισμό. Μια σχέση, όμως, δεν μπορεί να ‘ναι μονίμως ούτε μαύρη ούτε άσπρη, καθώς όπως υπάρχουν διάφορες αποχρώσεις χρωμάτων στην τέχνη, έτσι υπάρχουν διάφορες παραλλαγές στιγμιότυπων ενός «μαζί».

Απ’ τις πιο γνωστές εκδοχές μιας μακροπρόθεσμης δέσμευσης είναι εκείνη της συνήθειας, Τι κάνουν ή έστω επιδιώκουν να κάνουν συχνά οι εγκλωβισμένοι σύντροφοι; Να ξενοκοιτάνε. Η αιτία του προβλήματος είναι παράλληλα κι αυτό που τους κρατά μαζί, ο χρόνος, που από κάποια στιγμή και μετά συνδράμει στη συναισθηματική αδράνεια της έως τότε εξελισσόμενης σχέσης κι αφαιρεί ύπουλα κι αργά την προσμονή και τον έρωτα ανάμεσα στους συντρόφους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχουν πάψει να αγαπιούνται.

Αυτό που ψάχνουν δεν είναι ένα νέο ταίρι αλλά την επιβεβαίωση ότι ακόμη περνάει η μπογιά τους. Κι ίσως αυτό, τελικά, να μην είναι κάτι τραγικό, αφού η ανασφάλεια κι η τάση για αποδοχή συχνά κατευθύνει τους ανθρώπους, πόσο μάλλον όταν εκείνοι επιδιώκουν μονάχα τη ματιά κάποιου άλλου κι όχι μια ενδεχόμενη απιστία.

Τη στιγμή που ο εγκλωβισμένος σύντροφος λάβει αυτή τη ματιά, φορτίζει ξανά την αυτοπεποίθησή του, την οποία ίσως του έχει στερήσει η σταθμευμένη στη συνήθεια σχέση του κι αυτομάτως νιώθει ανανεωμένος, ενέργεια που θα διοχετεύσει πιθανότατα στη σχέση του. Με λίγα λόγια, καλό είναι το αλατοπίπερο σε μία μακροχρόνια σχέση για να υπάρξει ξανά η πυροδότηση των συναισθημάτων που βρίσκονταν σε καταστολή.

Αν πάλι το ξενοκοίταγμά μας δεν ανταποδοθεί, το γεγονός αυτό επιβεβαιώνει ότι καλώς πράξαμε κι έχουμε επιλέξει όποιον έχουμε επιλέξει ως σύντροφο, αφού για εκείνον είμαστε όντως κάποιος σπουδαίος κι όχι απλά κάποιος αδιάφορος άγνωστος στο μπαρ, κι ίσως να αισθανθούμε και τυχεροί που έχουμε βρει κάποιον που μας ξεχώρισε ανάμεσα στους πολλούς.

Σημαντικό, βέβαια, είναι να ξεκαθαρίσουμε ποιος είναι ο σκοπός μας όταν κοιτάμε άλλους και κάνουμε παιχνίδι με τα μάτια. Αν στοχεύουμε στο να βρούμε κάποιον για να αρχίσουμε ένα ερωτικό ειδύλλιο μαζί του, συντηρώντας παράλληλα τη σχέση μας, δεν τιμάμε ούτε τον σύντροφό μας, ούτε το νέο φλερτ μας, ούτε εμάς και θα ‘ταν σαφώς προτιμότερο να ‘χαμε πρώτα λήξει την αδιέξοδη, κατά πώς φαίνεται, σχέση μας.

Αντίθετα, αν ρίχνουμε το βλέμμα μας σε τρίτους μονάχα για να διαπιστώσουμε αν υπάρχει η πιθανότητα να ‘μαστε ποθητοί και για άλλους πέραν του συντρόφου μας, καθώς ψάχνουμε τρόπους να ξεφύγουμε για λίγο απ’ τη συνήθεια της τωρινής μας σχέσης, που ίσως κάποτε να μας κάνει να αισθανόμαστε δεδομένοι, δίχως να επιδιώκουμε συνέχεια, πόσο μάλλον να απατήσουμε τον σύντροφό μας ή να βρούμε μία πειστική αφορμή για χωρισμό, τότε η συμπεριφορά αυτή είναι απόλυτα φυσιολογική, αφού όλοι μηδενός εξαιρουμένου έχουμε ανάγκη να θεωρηθούμε για άλλους όμορφοι και ποθητοί.

Ουσιαστικά, είναι ο τελικός σκοπός που καθιστά το γεγονός να τσεκάρουμε κι άλλους, αθώο και θεμιτό ή όχι. Δηλαδή, δεν αποτελεί κάτι το ανήθικο το να θαυμάσεις το ωραίο και να αισθανθείς την ανάγκη να δεχτείς κι εσύ τέτοια βλέμματα, αν στο μυαλό και στην καρδιά υπάρχει μονάχα ο άνθρωπός σου.