Kάπου διάβασα πως τα λόγια είναι άχρηστα, όταν μιλούν οι πράξεις. Εγώ όμως σήμερα έρχομαι να σας πω πως τα λόγια, τα αληθινά και τα ειλικρινή, είναι απαραίτητα στην ζωή μας ακόμη και αν στις πράξεις γκρεμίζονται τοίχοι και διασχίζονται γέφυρες.
Μιλάω για τα λόγια που έρχονται απο τα άδυτα της ψυχής μας . Όχι εκείνα που ξεφεύγουν για να σου χαϊδέψουν τα αυτιά. Μα όσα σκαρφαλώνουν και απελεθερώνονται για να παίζουν μελωδίες με τις χορδες της ψυχης σου.
Τα λόγια μπορούν να γίνουν διεγερτικά ή μπορούν να κρατήσουν την φλόγα αναμμενη τις στιγμές που η φλόγα πάει να σιγοσβήσει. Κυρίως όταν το ζευγάρι ρουτινιάσει, τα λόγια μπορούν να κρατήσουν τον ενθουσιασμό σε ψηλά επίπεδα ή ακόμη και να φτιάξουν την μέρα μας.
Για παράδειγμα έστω ένα μήνυμα «μου λείπεις» όσο βρίσκεσαι στο γραφείο σε κάνει να ανυπομονείς για τα ζεστά φιλιά το βράδυ. Γιατί δηλαδή τα λόγια να μπορούν να καταστρέψουν ολόκληρες σχέσεις και φιλίες σε δευτερόλεπτα αλλά να μην μπορούν να τις χτίσουν;
Αν σκεφτείτε, τα λόγια είναι εκείνα που κρατάνε τις σχέσεις εξ αποστάσως ζωντανές, που επιτρέπουν στις καρδιές να χτυπάνε δυνατά, που κάνουν την αναμονή εύκολη υπόθεση.
Γενικώς αηδιάζουμε με τα χουχουλιάρικα σ’αγαπω 100 φορές τη μέρα. Ίσως επειδή στην πραγματικότητα δεν προέρχονται από τρελό έρωτα, αλλά από τρελή ανασφάλεια που ψάχνει άμεση επιβεβαίωση. Σε μια υγιή σχέση πρέπει απλώς να ξέρεις ότι θα ακούς πράγματα όταν πρέπει και όχι όταν τα ζητας. Ωστόσο το ίδιο λειτουργεί και αντίθετα, δηλαδή όταν το ταίρι σου δεν εκφράζεται ποτέ καταντάς να το σκαλίζεις συνεχώς στην αναζήτηση αγάπης και επιβεβαίωσης. Θα τολμησω να το ονομάσω αναπηρία στην επικοινωνία δύο ανθρώπων, όταν δεν καταφέρνουν να καλύψουν την ανάγκη για έκφραση.
Μπορεί οι πράξεις να μιλούν πιό δυνατά, ωστόσο πολλές φορές η απουσία τον λέξεων είναι πιο αισθητή.
Mία αγκαλιά μπορεί να σημαίνει αγάπη, συμπόνια, κατανόηση και θαλπωρή. Ένα φιλί μπορεί να εκφράσει πάθος, φλόγα, ένταση, στοργή, έρωτα. Τα λόγια ωστόσο, θα έρθουν να λύσουν το μυστήριο. Θα χορέψουν στα αυτιά σου και τα θα νιώσεις τα βήματά τους στο πετσί σου. Εκείνα, είναι που πρέπει να γεμίζουν τις στιγμές μας, για να αντιλαμβανόμαστε και συνειδητά ότι ζήσαμε, και νιώσαμε και οι δύο το ίδιο έστω για λίγο.
Εάν όλοι μας μάθουμε να ζούμε το κάθε δευτερόλεπτο των έντονων μας στιγμών, τα λόγια θα καθρεφτίζουν το συναίσθημα εκείνης της μοναδικής στιγμής και θα την ολοκληρώνουν.
«Αν πάγωνα τώρα το χρόνο θα ‘θελα να ‘μαι μαζί σου εδώ για πάντα» Αυτό. Τόλμησέ το.
Να θυμάσαι την επόμενη έντονη στιγμή που θα ζήσεις συνόδεψέ την με όσα νιώθεις και σκιαγράφησε τις αναμνήσεις σου, ολοκληρωμένες όπως τους πρέπει.
Συντάκτης: Χαρά Αναξαγόρα
