Χαμογέλα. Nαι, σε σένα μιλάω. Σε σένα που τρέχεις. Τρέχεις για να προλάβεις το μετρό, για να προλάβεις το λεωφορείο. Τρέχεις στη δουλειά, στη σχολή, τρέχεις να προλάβεις την παρέα γιατί πάλι άργησες. Ακόμη τρέχεις για να προλάβεις εκείνον τον έρωτα. Είστε δεν είστε μαζί, εσύ πάντα δίνεις κι έδινες περισσότερα. Πάντα εσύ σώζεις την κατάσταση για να μην έρθει το τέλος κι όταν έρχεται, εσύ ρίχνεις τον εγωισμό σου για να το διώξεις. Ναι, για το τέλος σου μιλάω. Έχεις μάθει να το αγαπάς ή έχεις μάθει να το φοβάσαι; Τα παράτησες όταν έπρεπε ή σκέφτηκες τι θα πει ο κόσμος; Χώρισες όταν έμαθες πως ο σύντροφος σου έχει παράλληλη σχέση ή φοβήθηκες πως η μοναξιά θα γίνει ο νέος σου σύντροφος κι επαναπαύτηκες;
Γιατί φοβάσαι; Τι έχεις να φοβάσαι ; Είσαι δυνατός άνθρωπος. Πέρασες τόσα και στέκεσαι ακόμη στα πόδια σου. Τον εαυτό σου φοβάσαι, γνωρίζεις πολύ καλά πως εσύ δεν είσαι σαν τους άλλους. Είσαι κυνικός, ρεαλιστής μα παράλληλα ευαίσθητος, ρομαντικός και θα ήθελες όσο τίποτα να υπήρχε ακόμη εκείνη η παιδική σου αγνότητα. Σε άνοιξαν. Σχέσεις, φίλοι, καταστάσεις. Όλοι σε άνοιξαν και σαν αχόρταγοι την κατασπάραξαν. Η αθώα σου πλευρά είναι κρυμμένη και αυτό πονάει. Εσένα. Εσένα που η άμυνα σου είναι το να δείχνεις σκληρός. Εσένα που οι άλλοι δεν μπορούσαν να σε αντιμετωπίσουν και σου εφηύραν ελαττώματα. Και σου δημιούργησαν τύψεις κι ενοχές, σ’ έκαναν να πιστέψεις πως είσαι κακός άνθρωπος. Ποιόν; Εσένα! Μήπως ήρθε η ώρα να αγαπήσεις τις ιδιαιτερότητες σου, να τις εκτιμήσεις και να μάθεις να ζείς με αυτές;
Πάψε να το κάνεις πια αυτό στον εαυτό σου. Βγάλε στην επιφάνεια την ευαισθησία σου, την καλοσύνη σου, το ρομαντισμό σου. Να γίνεις ο άνθρωπος που θα ήθελες να συναντήσεις, δε λένε; Τι περιμένεις λοιπόν; Δείξε τι πραγματικά είσαι. Άσε τις κατσουφιές γι’ αυτούς που δε νιώθουν. Χαμογέλα το πρωί που θα δεις την αχώνευτη γειτόνισσά σου, χαμογέλα στο αφεντικό σου, στην πρώην σου, σε όλο τον κόσμο. Δείξε και πίστεψε πως είσαι καλά. Μίλησέ τους χωρίς λέξεις, μοναχά δείχνοντας με το χαμόγελο σου τι πραγματικά είσαι. Θα μπορούσα να σου γράφω ατέλειωτες αράδες για τα οφέλη ενός χαμόγελου, μα δε θα το κάνω. Γιατί το πρόβλημα είναι πιο βαθύ.
Με το να κλείνεσαι στον εαυτό σου δεν κερδίζεις τίποτα. Με το να πιστεύεις πως έχεις του κόσμου τα προβλήματα και να είσαι συνέχεια πεσμένος, λυπάμαι που στο λέω αλλά, ο δρόμος που πήρες σε βγάζει σε αδιέξοδο. Σκέψου πως τα προβλήματα σου είναι η θάλασσα και το χαμόγελο σου ένα σφουγγάρι κι εσύ το πιέζεις να πάει στον πυθμένα μα αυτό ξεπροβάλλει ξανά και ξανά στην επιφάνεια. Ό,τι και αν σε προβληματίζει αντιμετώπισε το χαμογελώντας, γιατί δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς. Μάθε να κολυμπάς. Όταν θα αρχίσεις να το κάνεις, θα το δεις μόνος σου. Όλα θα πηγαίνουν αλλιώς.
Δε βαρέθηκες να νιώθεις δίπλα σου σαπίλα; Λυπάμαι που στο λέω αλλά δε βγαίνει μόνο από τους άλλους. Βγαίνει κι από μέσα σου και ήρθε η ώρα να της δώσεις τη βαλίτσα στο χέρι. Χαμογέλα και όλες οι πόρτες θα ανοίξουν. Γιατί απλούστατα οι άνθρωποι γύρω σου πεθαίνουν για δόσεις αισιοδοξίας, θετικής ενέργειας και χαράς, άσχετα που ακόμη δεν το έχουν καταλάβει. Χαμογέλα γιατί εσύ είσαι εδώ και ζεις και περπατάς και μιλάς και αναπνέεις. Κάποιος άλλος όμως έφυγε νωρίς. Εκτίμησε το δώρο που λέγεται ζωή με πολλά, πολλά χαμόγελα. Σκέψου όσα πέρασες, τον πόνο που ένιωσες, το κλάμα που έριξες, χαμογελώντας. Σαν να μοιάζουν λίγο αστεία τώρα, ε;
Επιμέλεια κειμένου Μαρίας Καλλιοντζή: Ελευθερία Παπασάββα
Συντάκτης: Μάρω Καλλιοντζή
