«Ηλίθια εποχή το φθινόπωρο. Τόσο μελαγχολικό, γεμάτο αλλαγές και υγρασία», έλεγα.
«Δεν είναι τόσο άσχημο. Δες το σα μετάβαση από το καλοκαίρι στο χειμώνα» αποκρίθηκε ο συνομιλητής μου.
Λες να έχει δίκιο τελικά; Μπας και κρύβεται κάποια ομορφιά στο φθινόπωρο; κάποιο μοναδικό χάρισμα; Ω, μα αυτό το ίδιο το χάρισμά του το κάνει κάτι παραπάνω από όμορφο.
Μοιάζει με ένα μονοπάτι που σε οδηγεί στην πιο μαγευτική εποχή. Μια εποχή υποτιμημένη, που επιφυλάσσει τις μεγαλύτερες εκπλήξεις, αν την αγαπήσεις.
Υπάρχει όμως και κάτι ακόμα που χαρίζει μία σπάνια ομορφιά στο φθινόπωρο . Το κλείσιμο του καλοκαιριού με αυλαία τις πρώτες στάλες βροχής.
Μέσω της βροχής βρίσκει τρόπο ο ουρανός για να κατέβει στην γη.
Θα σου πω ένα μυστικό: Έχει και αυτή τη γοητεία της, όπως όλα τα πράγματα τα οποία απεχθάνονται οι άνθρωποι.
Γιατί υπάρχουν και κάποιοι που γκρινιάζουν συνέχεια επειδή ακύρωσε τις εξόδους τους και τις δουλειές τους, ενώ άλλοι κλείνονται στα σπίτια τους διαβάζοντας ή βλέποντας ταινίες, πίνοντας ζεστή σοκολάτα.
Άλλοι βγαίνουν για να απελευθερώσουν τα δάκρυά τους και άλλοι για να χορέψουν στην βροχή.
Υπάρχουν και αυτοί, οι περίεργοι, που αναρωτιούνται κοιτάζοντάς την.
Τι θα γινόταν αν…;
Τι θα γινόταν αν βγαίναμε έξω και αφήναμε τις σταγόνες να εισέλθουν μέσα μας, ξεπλένοντας όλον τον πόνο και τις στεναχώριες του παρελθόντος;
Πρέπει να βρούμε τρόπο να θεραπεύσουμε νωρίς τις πληγές μας, ειδάλλως δε θα ξέρουμε πως να αντιδράσουμε όταν μας δώσουν αυτό που πραγματικά αξίζουμε.
Τι θα γινόταν αν θυμόμασταν ότι μόνο εμείς μπορούμε να νιώσουμε την βροχή στο δέρμα μας;
Αν αφήναμε την γλυκιά και μελαγχολική της μελωδία να μας συνεπάρει;
Και αν, αντί να την «σιχαινόμαστε», βλέπαμε τη ζωή που προσφέρει κάνοντας ολόκληρες εκτάσεις γόνιμες και ανθίζοντας λουλούδια;
Ίσως τελικά να μας υπενθυμίζει πως πρέπει να ρισκάρουμε και να ακολουθήσουμε τα «θέλω μας» πριν γίνουν ένα «Τι θα γινόταν αν…»
Όλοι έχουν βρει τον τρόπο τους για να προσαρμόσουν τη βροχή στα μέτρα τους.
Οι συγγραφείς εστιάζουν στην μελαγχολία. Οι κινηματογραφιστές στα ρομάντζα. Οι τραγουδιστές στη βροχή που υπάρχει μέσα μας και οι ποιητές τη χρησιμοποιούν ως αλληγορία ταξιδεύοντας μέσα της.
Ανάλογα με το πώς θα την προσαρμόσεις θα σου μάθει πολλά. Τα πάντα μας διδάσκουν αν τους δώσουμε προσοχή.
Έτσι και η βροχή δοκιμάζει την υπομονή μας και ακόμα καλύτερα, μας βοηθάει να βρούμε την ευτυχία χορεύοντας μέσα της, ανεξάρτητα αν θα εμφανιστεί ή όχι στο τέλος ουράνιο τόξο.
Ο καθένας έχει το δικό του τρόπο να επιβιώνει κατά τη διάρκεια μιας βροχερής μέρας. Άλλον τρόπο βρίσκω εγώ, άλλον τρόπο βρίσκει ο φίλος σου και άλλον τρόπο βρίσκεις εσύ.
Δεν μπορώ να σε κάνω να αγαπήσεις τη βροχή. Μπορώ όμως να σου προτείνω να αφήσεις τον ήχο της να σε νανουρίσει, για να δεις όνειρα πραλίνας όταν κοιμάσαι.
Και ενώ εσύ θα ονειρεύεσαι, εγώ θα τραγουδάω στην βροχή με μια μπύρα στο χέρι «Only want to see you laughing in the purple rain»
Κι ας μη με ακούν αυτοί που θα ήθελα να με ακούσουν.
Στο συνομιλητή μου.
Συντάκτης: Αλίνα Καλέση
