Έλα και φέρε το τραγούδι που γράφτηκε για μας

Όταν ξεκίνησε η ιστορία μας, δε μου άρεσες σχεδόν καθόλου. Είχα διαμορφώσει την άποψη του ότι ήσουν ένας εντελώς επιφανειακός τύπος που νοιαζόταν μονάχα για το «φαίνεσθαι» και καθόλου για το «είναι». Βλέπεις, ήσουν πολύ καλός για να είσαι αληθινός στα μάτια μου, και έψαχνα μονίμως να βρω κάποιο κουσούρι σου, κάτι που να με κάνει να καταλάβω πώς ήταν δυνατόν να αξίζω εγώ κάτι τόσο αψεγάδιαστο.

Καθώς σε γνώριζα καλύτερα, έφτανα όλο και πιο κοντά στην απόφαση ότι όλα αργά ή γρήγορα όλα θα πάνε κατά διαόλου. Είχα από μόνη μου καταδικάσει τη σχέση που είχα μαζί σου, αποφασίζοντας, μέσα στη μέθη του τρόμου μου, να μην της επιτρέψω να αρχίσει καν. Τόσο πεπεισμένη ήμουν ότι δε θα μου έβγαινε σε καλό, που συνέχεια έτρεχα μακριά σου, ενώ εσύ έμενες απτόητος, περιμένοντας να επιστρέψω, σίγουρος ότι αργά ή γρήγορα θα καταλάβαινα την αυθεντικότητά σου και θα παραδινόμουν στο όνειρο που μου προσέφερες.

Βγήκες αληθινός, μα δε στο είπα ποτέ. Σου έδωσα την ευκαιρία σου και εσύ την εκμεταλλεύτηκες στο έπακρον. Με έκανες να νιώσω μαγικά, να πετάξω στα σύννεφα, πιο ψηλά απ’ ό,τι είχα πετάξει ποτέ ξανά στη ζωή μου. Το παραμύθι μου είχε ζωγραφιστεί απ’ τα χέρια σου, και ολόκληρο το κορμί μου είχε εθιστεί στα χάδια, τα φιλιά και την παρουσία σου.

Δεν άργησε να έρθει η στιγμή που ένιωθα τον εαυτό μου να ρίχνει τα τείχη που είχε φτιάξει και ταυτόχρονα να προσπαθεί να τα κρατήσει όρθια, με τον φόβο του πόνου και της προδοσίας, που τόσο έντονα είχα βιώσει στο παρελθόν. Για άλλη μια φορά όμως, εσύ άνοιξες τα όμορφα χείλη σου και άφησες να ξεγλιστρήσουν λέξεις και υποσχέσεις που ποτέ κανείς δεν είχε τολμήσει να μου δώσει. Έκανες την πλάτη μου να ανατριχιάσει από την ευτυχία που με διαπερνούσε, με έκανες να πιστέψω πως είμαι άξια αγάπης και έρωτα, και να νιώσω ότι μπορούσε στ’ αλήθεια να μ’ έχει ερωτευτεί ένα πλάσμα αγγελικό και τέλειο, σαν εσένα.

Μα να που το ανθρώπινο μυαλό κάνει και λάθη, ειδικά όταν θέλει να προστατέψει την αγαπημένη του καρδιά. Ήξερα ότι δεν θα άντεχα να σε χάσω. Ήξερα ότι είχα αρχίσει να σε ερωτεύομαι και πως πλέον είχα μπλέξει πολύ άσχημα. Η έξοδος διαφυγής άρχισε ξαφνικά να με ελκύει παράξενα. Δεν ήθελα να τρέξω από κοντά σου, να απομακρυνθώ, μα ίσως αυτό να ήταν το μόνο πράγμα που μου έμενε να κάνω αν δεν ήθελα να πληγωθώ. Άλλωστε, εξαρχής πίστευα ότι ήσουν πολύ καλός για να είσαι αληθινός.

Έτσι, έτρεξα. Πέταξα ένα ψέμα που κανένας από τους δυο μας δεν πίστεψε και εξαφανίστηκα. Φρόντισα, μάλιστα, πριν το κάνω να σου πω αυτό το ψέμα ξανά και ξανά μέχρι να φαντάζει αληθινό, μέχρι να πείσω τον εαυτό μου ότι έτσι έχουν τα πράγματα. Στον έρωτά σου έφτασα να απαντάω με την άρνηση του δικού μου. Και αυτό ήταν το μεγαλύτερο λάθος μου.

Κάθε άνθρωπος έχει κάποιου είδους υπερηφάνεια. Κάθε άνθρωπος έχει κάποιου είδους εγωισμό. Δεν είναι κακό, δε θα το κατακρίνω. Προστάτεψες τον εαυτό σου και το σέβομαι, ειδικά αφού εγώ ήμουν αυτή που τόλμησε να του επιτεθεί χωρίς λόγο και αιτία. Σε γρατζούνισα, λοιπόν, χωρίς να το καταλάβω, σε μία προσπάθεια, όχι μόνο να μην πληγωθώ, αλλά και να πετύχω ακριβώς το αντίθετο από αυτό που ήθελα εν τέλει. Πίστευα, βλέπεις, ότι δεν ήθελες να σε έχω ερωτευτεί. Ότι ό,τι μου έλεγες ήταν ψέματα για να δεις πώς νιώθω και, σε περίπτωση που είχα αισθήματα, να με διώξεις μακριά. Μα εσύ το μόνο που έβλεπες ήταν μία κοπέλα που άξιζε, και εγώ φρόντισα να σου αποδείξω ότι ήμουν κάτι άλλο. Φρόντισα να σε κάνω να πιστέψεις στο ψέμα.

Έχουν δίκιο, τελικά, όσοι λένε ότι εκτιμάς κάτι μόνο όταν το χάνεις. Έπρεπε να σε χάσω για να παραδεχτώ το καλό που μου έκανες, το πόσο ανάγκη σε είχα. Μα ήταν ήδη πολύ αργά όταν ξύπνησα. Είχα φτάσει πολύ μακριά όταν αποφάσισα να αρχίσω να τρέχω προς την αντίθετη κατεύθυνση, προς τα σένα.

Κι ακόμα τρέχω, να τo ξέρεις. Ακόμα ψάχνω στο κεφάλι μου τρόπους για να σε κάνω να με δεχτείς και πάλι. Ξενέρωσες, και είχες κάθε δίκιο να το κάνεις. Μα εγώ είμαι από εκείνους τους ανθρώπους που αναγνωρίζουν τα λάθη τους και τα διορθώνουν με κάθε ευκαιρία. Ίσως να είμαι και εγωίστρια στην προκειμένη περίπτωση, δεν ξέρω. Ίσως να φταίει ότι αρνούμαι να στερήσω από τον εαυτό μου το καλύτερο πράγμα που μου συνέβη ποτέ, αυτό στο οποίο φέρθηκα με αχαριστία. Μα ξέρω καλά πως αν μου έδινες άλλη μια ευκαιρία, θα σου έδειχνα το αληθινό μου πρόσωπο, θα σου έδινα την ψυχή μου.

Είναι πολύ όμορφο να δείχνεις σε κάποιον τον έρωτά σου. Να του δηλώνεις με μπέσα και ειλικρίνεια ότι είναι όλα όσα έψαχνες, ότι είσαι έτοιμος να του δώσεις τα πάντα, ότι καίγεσαι για την πάρτη του και ότι στην καρδιά σου είναι πλέον χαραγμένο το όνομά του. Έτσι, λοιπόν, κι εγώ δεν ντρέπομαι να σου πω ό,τι σκέφτομαι. Δεν ντρέπομαι να ρίξω μια για πάντα τα τείχη που με κράταγαν προστατευμένη από την πολιορκία σου και να σου παραδοθώ άνευ όρων.  Ξέρω τι έχεις να μου προσφέρεις, πια, και ξέρω τι έχω να σου προσφέρω κι εγώ. Και εύχομαι με κάθε κύτταρο του κορμιού μου να μπορέσουμε, επιτέλους, να τραγουδήσουμε εκείνο το τραγούδι του έρωτα που γράφτηκε για μας.