Η φιλία μετατρέπεται σε ενδιαφέρον∙ βραχυκύκλωμα

Από τα πιο φυσιολογικά πράγματα στη ζωή μας, που θα ζήσουμε και θα ξαναζήσουμε, θα αλλάξουμε και θα ξανά αλλάξουμε, που κάποτε θα διαρκέσουν πολύ, κάποτε λίγο ενώ σπάνια για μια ζωή, είναι οι σχέσεις κι ο έρωτας. Κι όχι, αυτά τα δύο δεν ταυτίζονται πάντα. Καθώς υπάρχουν σχέσεις χωρίς έρωτα κι έρωτες χωρίς σχέση. Οι σχέσεις πάντως είναι πολύ πιο εύκολες από τον έρωτα. Γιατί στη σχέση δοκιμάζεις τον άλλον, τον γνωρίζεις, τον μαθαίνεις, βλέπεις τα καλά και τα κακά του. Κι αν δε σου κάνει, δίνεις ένα σουτ και προχωράς στα επόμενα.

Κι αν είναι σχέση με ένα πρόσωπο που τώρα το γνωρίζεις, τώρα το μαθαίνεις, κυλούν όλα ομαλά. Τι γίνεται, όμως, στις σχέσεις που προκύπτουν με άτομο μέσα από κοινή παρέα; Τι γίνεται όταν ξέρεις τα γούστα του ανθρώπου αυτού, τις προτιμήσεις του, τα πράγματα που τον εκνευρίζουν αλλά κι αυτά που τον ηρεμούν; Τι γίνεται όταν την πατάς με κάποιον που μοιραζόσασταν κουτσομπολιά και γελάγατε με τις βλακείες που κάνατε τα ωραία βραδιά που βρισκόταν όλη η παρέα μαζί;

Κι ενώ όλα είναι χαλαρά σε ένα παρεΐστικο κλίμα, ένας απ’ τους δυο αρχίζει να βλέπει τον άλλο διαφορετικά. Κι έτσι η φιλία μετατρέπεται σε ενδιαφέρον -ακόμα χειρότερα αν προλάβει να μετατραπεί σε έρωτα, με μια υποψία αμοιβαιότητας. Σιγά-σιγά, ξεκινάνε οι συχνότερες επαφές μεταξύ τους, καμία ώρα πριν βρεθεί όλη η παρέα μαζί, ξεκινάνε οι ματιές αυτές που δεν έχουν βλέμμα φιλικό, οι αγκαλιές καλωσορίσματος που κρύβουν μέσα τους ένα χάδι διαφορετικό απ’ το οικείο φιλικό.

Και κάπως έτσι, τελειώνει μια φιλική σχέση –όσο φιλική μπορούσε να ήταν τόσο καιρό– και ξεκινάει μια ερωτική. Μια ερωτική, όμως, με έναν άνθρωπο που κάποτε κοιμόσασταν μαζί σε σπίτια φίλων κι έκανες την πλάκα σου για τις άσχημες πιτζάμες που φοράει, που κάποτε ήρθε να σου πει να πάτε μια βόλτα για να κάνει σπάσιμο στο πρώην αμόρε που καθόταν στο απέναντι μπαράκι, που έκλαψε στον ώμο σου και ζήτησε τη γνώμη και τη συμβουλή σου για το επόμενο μήνυμα που θα στείλει στο πρόσωπο που τότε φλέρταρε.

Όλα αυτά, όμως, τα ξεχνάς, και τα ξεχνάς για να αρχίσεις κάτι όμορφο, κάτι καινούργιο, μια νέα φιλική σχέση με ερωτικό περιεχόμενο. Ένα ρίσκο, πιο απλά, γιατί είναι ρίσκο να μετατρέψεις τη φιλική σου σχέση σε ερωτική. Είναι ρίσκο να δεις έναν φίλο ερωτικά και να κινδυνέψετε αργότερα να μη λέτε ούτε γεια, αν αυτή η σχέση λήξει άδοξα.

Κι ενώ αυτή η ερωτική σχέση έχει ξεκινήσει, το πρώτο πρόβλημα είναι η ανακοίνωση στην υπόλοιπη παρέα. Κι αν το θέλετε κι οι δυο αυτό, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Λίγα πειράγματα, χαμόγελα κι ευχές από όλους. Τι γίνεται, όμως, αν ένας από τους δυο είναι μυστικοπαθής ή ντροπαλός, αν θέλει να αναβάλλει έστω την καζούρα των άλλων ή προτιμά τα κρυφά από τα φανερά και τον ιντριγκάρει να κρύβεται από τους άλλους, γιατί ίσως έτσι νομίζει πως θα πετύχει τη διασφάλιση της σχέσης;

Εδώ ξεκινάει το πρόβλημα. Όχι τόσο πρόβλημα της σχέσης, όσο πρόβλημα για την παρέα. Είναι δύσκολο να συγκρατηθείτε όταν είστε όλοι μαζί, να περνάτε ώρες δίπλα-δίπλα και να μην μπορείτε να δώσετε ένα φιλί, είναι δύσκολο να προσποιείστε όταν συζητάτε τα γκομενικά σας ότι δεν τρέχει τίποτα σε κανένα από τους δυο κι ότι είστε κι οι δυο ελεύθεροι κι ωραίοι. Είναι δύσκολο να κρατήσετε κρυφές από την παρέα τις συναντήσεις σας. Κι αν σας πάρει κανένα μάτι;

Κι ενώ περνάει ο καιρός και δυσκολεύεστε, αποφασίζετε να το απαλύνεται, και να κάνετε καμία αγκαλιά μπροστά στους άλλους, να κάνετε φανερό το ότι έρχεστε και φεύγετε μαζί από το μαγαζί που βρεθήκατε όλοι. Δείχνετε εντονότερο ενδιαφέρον προς εκείνο το πρόσωπο, για παράδειγμα, στα γενέθλια κρατάς εσύ την τούρτα -ποσό σημαντικό να κρατάει κάποιος την τούρτα στα γενέθλιά σου. Κι όλα αυτά γιατί αν κρατήσει αυτή σχέση καιρό, κάποια στιγμή θα πρέπει να το ανακοινώσετε, και για να το κατανοήσουν οι υπόλοιποι θα πρέπει να δείξετε νωρίτερα κάποιο ενδιαφέρουν.

Και καθώς περνάει ο καιρός προσπαθείτε να μην αποκαλύψετε το μεταξύ σας κι όλα κυλούν ωραία, η σχέση συνεχίζεται, η φιλία συνεχίζεται, η παρέα συνεχίζει να βγαίνει κι εσείς συνεχίζετε να προσποιείστε. Και κανείς από την παρέα δεν έχει καταλάβει τίποτα.

Δυστυχώς, όμως, οι σχέσεις αντιμετωπίζουν και προβλήματα. Και τι γίνεται όταν το πρόβλημα δε λύνεται και σας φτάνει στον χωρισμό; Τελικά, αυτή η φάση είναι η πιο δύσκολη απέναντι στην παρέα, κι όχι η αρχή της σχέσης.

Εκεί που σας έβλεπαν να ‘στε συνέχεια μαζί, να κάνετε αγκαλίτσες τάχα φιλικές, να βγαίνετε μαζί, να γυρνάτε μαζί (εντελώς τυχαία υποτίθεται), εσείς τώρα προσπαθείτε να μη βρίσκεστε με τον άλλον καθόλου, να μην έχετε κάποια επικοινωνία, στις ομαδικές συνομιλίες της παρέας δε δίνετε σημασία ο ένας στα λεγόμενα του άλλου και κάνετε γενικά σαν να μην υπάρχει. Στις μαζώξεις σας πλέον κάποιος απ’ τους δυο συνήθως θα λείπει. Στον καφέ που θα πάτε μετά τη σχολή κάποιος από τους δυο θα βρει μια δικαιολογία για να μην έρθει. Η μόνη σας κοινή συνάντηση πλέον είναι τυχαία, άντε και σε τίποτα γενέθλια κάποιου κοινού φίλου.

Κάποιος από τους δυο, συνήθως, απομακρύνεται σιγά-σιγά από την παρέα, ίσως να κάνει μήνες να φανεί. Έτσι χάνεται η επαφή και με τους άλλους, σταματά και να μαθαίνει τα νέα τους, κι όταν τους συναντήσει, μετά από καιρό, θα πουν ένα κρύο «Γεια, τι κάνετε;». Και κάπως έτσι καταλαβαίνεις ότι έχεις χάσει κάποιους ανθρώπους που πέρασες πολλά μαζί, που ήξεραν πολλά για εσένα, που ήξερες πολλά για αυτούς, και τώρα δεν ξέρεις ούτε πού συχνάζουν.

Λοιπόν, αξίζει να χαλάσεις μια ολόκληρη παρέα, αξίζει να χαλάσεις τη φιλική σου σχέση με δυο, τρία, πέντε άτομα, μόνο και μόνο επειδή με ένα άτομο από την παρέα το φιλικό το έκανες ερωτικό;

Τις σχέσεις αυτές εγώ τις ονομάζω βραχυκύκλωμα.

Δύσκολο να συνδέσεις τα καλώδια της φιλίας με τα καλώδια του έρωτα.