Πολλές φορές οι άνθρωποι, όταν θέλουν να πουν κάτι σημαντικό, κάτι βαθιά ειλικρινές ή συναισθηματικό, ή ίσως να κάνουν κάποια μεγάλη αποκάλυψη, παθαίνουν κάτι σαν εγκεφαλικό κι οι λέξεις δε βγαίνουν με τίποτα απ’ τα χείλη. Κι αν εν τέλει καταφέρουν και βγουν, θα είναι μια ποικιλία σκόρπιων προτάσεων που ούτε στο ελάχιστο δεν καταφέρνουν να εκφράσουν αυτό που πραγματικά σκέφτονται.
Κάπου εκεί ήρθε και γεννήθηκε η μουσική με στίχους, για να μπορέσει να μεταφέρει μέσα της, όλα τα κρυμμένα νοήματα του κόσμου. Κάθε «σ’αγαπάω» που ίσως έχανε λίγο απ’ την αίγλη του, χώθηκε μέσα σε κάποιο στίχο και από αθεράπευτα μονόπλευρο, έγινε ένα ηρωικό ξέσπασμα συναισθημάτων. Το έχουν αυτό οι λέξεις, όσο δυνατό κι αν είναι το νόημά τους, κάπου χάνεται στην τόση προφορικότητα. Γίνονται καθημερινές και δεν είναι τόσο εύκολο ν’ αναγνωρίσεις την αλήθεια τους.
Μα αν είναι να αναγνωρίσουμε ένα μόνο πράγμα απ’ τη δύναμη ενός τραγουδιού είναι ότι καταφέρνει να κάνει κάτι σύνθετο, απλό και διαπεραστικό. Ίσως είναι ότι δεν υπάρχει άνθρωπος στον πλανήτη που να μην επηρεάζεται απ’ τη μουσική, που να μην έχει γελάσει, να μην έχει κλάψει, να μην έχει νιώσει μέχρι το κόκκαλο κάποιο στίχο, που έλεγε αυτά ακριβώς που ένιωθε κι ήθελε να πει.
Έχουν κάτι από ψυχοθεραπεία τα τραγούδια, κάνουν τον πόνο καλλιτεχνικό δημιούργημα και την αγάπη, απόρροια έμπνευσης. Πάρε για παράδειγμα ένα ποίημα. Ίσως κάποιο λίγο παραπάνω μελό απ’ όσο χρειάζεται, ίσως λίγο χιλιοειπωμένο. Βαλ’ του μουσική και θα μεταμορφωθεί. Θα γίνει πιο οικείο στα αυτιά σου, θα νιώσεις ότι μπορείς να το μοιραστείς με τον καλλιτέχνη σαν να το γράψατε παρέα. Θα το τραγουδήσεις, θα ταυτιστείς, θα ενθουσιαστείς που κάποιος κάποτε μπόρεσε και κατέγραψε με τόση ακρίβεια αυτά που τώρα εσύ νιώθεις.
Κι είναι κι αυτό που τα τραγούδια περνάνε ανάμεσα στα χρόνια ανεξίτηλα, δεν παλιώνουν, ούτε χάνονται αν είναι αληθινά. Κάπως έτσι και το «σ’ αγαπώ» σου ή ακόμη κι ένα μεγαλοπρεπές «δε θέλω να σε ξαναδώ», θ’ αποτυπωθεί στο τραγούδι που θα επιλέξεις, για να σου θυμίζει κάθε φορά που το ακούς, τον άνθρωπο εκείνον που το προορίζεις.
Δεν είναι λίγες οι φορές που συνδέσαμε ολόκληρες δισκογραφίες ή ερμηνευτές μ’ ένα και μόνο άτομο που μας σημάδεψε τόσο. Που έκανε αυτά τα τραγούδια απόλυτα αγαπημένα μας ή χαντακομένα στον κάδο του youtube, αφού δεν μπορέσαμε να τα ξανακούσουμε.
Μα πάντα, ακόμη κι αυτά που αποφασίζουμε να μην ξανακούσουμε, τα τραγούδια δίνουν στο νόημα των λέξεων μια άλλη δυναμική, τις κάνουν πιο αποδεκτές κι είναι πιο εύκολο να καταλάβεις τι θέλει να σου πει αυτός που σου αφιερώνει το τραγούδι. Ίσως να τον βοηθήσει κιόλας, να του δώσει ερεθίσματα να δηλώσει κι άλλα, πολλά περισσότερα και πιο ξεκάθαρα απ’ ότι θα μπορούσε μόνος του.
Γι’ αυτό σου λέω, αν δεν μπορείς να το πεις, πες το μ’ ένα τραγούδι. Κι αν όλα πάνε στραβά και δεν πετύχει, ρίξ’ τα στον τραγουδιστή. Θα σου δώσει μια αφορμή να πίνεις κάθε φορά που θ’ ακούς εκείνο το τραγούδι. Ή ίσως, το αγαπήσεις που σε συγκινεί βαθιά, γιατί σε βοήθησε να πεις όσα νιώθεις.
Πού ξέρεις, μπορεί μέσα στα επόμενα πέντε λεπτά, να παίξει στο ραδιόφωνο κάτι που δεν ήξερες πως μπορεί να σου αλλάξει τόσο τη ζωή. Άνοιξέ το κι άκου.
Επιμέλεια κειμένου Γιοβάννας Κοντονικολάου: Νάννου Αναστασία.
Συντάκτης: Γιοβάννα Κοντονικολάου
