Μας συγκρίνουμε με τους νυν των πρώην

Συμβαίνει σχεδόν κάθε φορά που βγαίνουμε από μια σχέση -με την προϋπόθεση, βεβαία, ότι είχαμε νιώσει πράγματα για το πρώην ταίρι μας. Συμβαίνει σχεδόν σε όλους μας -κι ας μην το παραδέχονται πολλοί από ‘μας. Συμβαίνει και θα συμβαίνει όσο ώριμος κι αν νομίζεις πως είσαι, όσο κι αν θεωρείς ότι τα ‘χεις βρει με τον εαυτό σου. Γιατί για να μη σε επηρεάσει καθόλου θα πρέπει να ‘χεις δουλέψει πάρα πολύ με το μέσα σου.

Δεν υπάρχει άνθρωπος –κι αν υπάρχει, ανήκει στις φωτεινές εξαιρέσεις– που, έστω κι άθελά του, να μην έχει υποκύψει στη σύγκριση μεταξύ του ίδιου του του εαυτού και του προσώπου που φάνηκε να τον αντικατέστησε στη ζωή (γιατί για την καρδιά δεν ξέρουμε) του πρώην αμόρε.

Κάποιοι θα μιλήσουν για ζήλια ή ανταγωνισμό. Θα ήταν άδικο να ‘μαστε τόσο απόλυτοι, κατηγορώντας μας για μια αντίδραση σχεδόν φυσική κι οριακά αυτονόητη. Χάνεις κάτι. Είτε από δική σου απόφαση, είτε όχι, είτε ακόμα κι από κοινή επιλογή, το αποτέλεσμα εξακολουθεί να μένει ίδιο, χάνεις κάτι που ήταν δικό σου. Κι όταν χάνεις κάτι δικό σου, δε γίνεται να μη σε τσούξει ούτε στο ελάχιστο το τι θα κάνει από ‘δω και πέρα. Θα ψάξεις στα social, δήθεν από απλή περιέργεια, να δεις αν βρέθηκε ο επόμενος, αν καλύφθηκε η θέση σου, θα βρεθείς –τάχα τυχαία– στο μέρος που συχνάζει, θα θες να μάθεις νέα, ειδικά όσο ο χρόνος απ’ το φινάλε σας είναι λίγος για να συμμαχήσει υπέρ σου.

Ο εγωισμός που σε κυριεύει, αφού χωρίσεις με έναν άνθρωπο, είναι κλασικό επακόλουθο. Δεν μπορούμε πολλές φορές να διανοηθούμε και βασικά δε θέλουμε να δεχτούμε ότι το πρόσωπο που είχαμε συνηθίσει να έχουμε δίπλα μας μπορεί να προχωρήσει πλέον στη ζωή του με κάποιον άλλο να παίρνει τη θέση μας. Θες να δεις τον αντικαταστάτη σου, να παρατηρήσεις με την ησυχία σου τυχόν ατέλειες –να μαζέψεις κι υλικό για κους-κους με την παρέα–, να επιβεβαιώσεις ότι δεν πρόκειται για κάτι καλύτερο από ‘σένα και να καταλήξεις στο γνωστό άσμα «Μετά από ‘μένα το χάος».

Σε κανέναν, όμως, δε θα παραδεχτείς τις κρυφές σου σκέψεις, εκείνες που σε ρίχνουν στη ζυγαριά που στήνεις στο μυαλό σου. Ίσως να ντρέπεσαι, να φοβάσαι να δείξεις τις ανασφάλειές σου ή και να μη θες να το παραδεχτείς ούτε στον ίδιο σου τον εαυτό. Δεν μπορείς να ελέγξεις, όμως, αυτό που συμβαίνει στο μυαλό σου. Ο μέχρι πριν κάποιο καιρό έρωτάς σου παύει να ‘ναι δικός σου, πλέον ανήκει αλλού. Και κάπου εκεί αρχίζουν οι αμφιβολίες. «Έχει πιο ωραίο πρόσωπο από ‘μένα; Πιο ωραίο σώμα; Κι αν είναι πιο έξυπνος-η; Ίσως κάνουν καλύτερο σεξ. Έχει πιο λαμπερό χαμόγελο. Ας πάω για μια λεύκανση, τώρα που το είπα!»

Κάπως έτσι πέφτεις κι εσύ στην παγίδα. Δεν είναι ότι δεν μπορείς να διαχειριστείς τον χωρισμό σας. Είναι απλά ότι δεν μπορείς να δεχτείς ότι σε αντικατέστησε. Ο ανταγωνισμός βαράει κόκκινο. Πιάνεις τον εαυτό σου να κοιτιέται στον καθρέπτη και ξαφνικά να νιώθει μειονεκτικά για την εμφάνισή του, ίσως ακόμα και για τον χαρακτήρα του. Όμως το λάθος δε βρίσκεται πάνω σου. Το ότι χωρίσατε σημαίνει ότι εσείς οι δύο απλά δεν ταιριάξατε. Φταίτε κι οι δύο μαζί κι όχι ο καθένας χώρια. Δεν ήταν, όμως, κανείς λίγος. Μπορεί απλά να είχατε διαφορετικά «θέλω», άλλες προτεραιότητες. Σίγουρα, όμως, δεν ευθύνεται η εμφάνισή σου. Όσο για το μέσα σου, δες τα λάθη σου καθαρά κι αποφάσισε τι θες να βελτιώσεις. Με τον μόνο που πρέπει να σε συγκρίνεις είναι με τον προηγούμενο εαυτό σου, με κανέναν άλλο.

Κάθε άνθρωπος είναι όμορφος. Μοναδικά όμορφος. Γι’ αυτή τη μοναδικότητα, άλλωστε, ξεχωρίζεις κι εσύ. Κάτι τράβηξε αυτόν τον άνθρωπο σε εσένα και κάποτε σε επέλεξε, όπως αντίστοιχα κι εσύ κάτι είδες. Το γεγονός ότι τώρα βρίσκεται με άλλο άτομο δε σημαίνει ότι υπερτερεί σε σχέση με εσένα, απλά η ζωή συνεχίζεται, το νερό κυλάει, ο ήλιος δύει κι οι πρώην ερωτεύονται ξανά. Όπως θα ερωτευτείς κι εσύ… Κοίτα μπροστά, όχι πίσω, και χαμογέλα. Η αυτοπεποίθηση λάμπει περισσότερο από οποιονδήποτε καθρέπτη!