Μεγάλωσες ακούγοντας για την καλή συντροφιά. Ότι πρέπει να την αναζητήσεις, να τη βρεις, να την κρατήσεις. Ότι θα είναι εκείνη που θα σου λύσει μόλις έρθει όλα σου τα προβλήματα ή ότι λύση, αποτελεί απλά και το να έχεις κάποιον να τα μοιραστείς μαζί του.
Στο κυνήγι αυτό της τέλειας σχέσης, πέρασες πολλά. Ενθουσιάστηκες, φλέρταρες, ερωτεύτηκες και τελικά ενέδωσες. Το έζησες! Το έζησες όλες εκείνες τις φορές που ένιωσες βέβαιος πως αυτό που έψαχνες, επιτέλους βρέθηκε. Κι είχε πρόσωπο, όνομα και μια καρδιά, που θαρρείς πως χτυπούσε στον ίδιο ρυθμό με τη δική σου.
Κι ο πιο κυνικός άνθρωπος του κόσμου, το έχει περάσει αυτό. Ήτανε πολλές οι ρομαντικές στιγμές πριν αποφασίσει να φορέσει τη μάσκα του ανθρώπου που αφορίζει εκείνο που τον πόνεσε πιο πολύ απ’ οτιδήποτε άλλο, τον έρωτα!
Τον έρωτα που στην αρχή έμοιαζε διαφορετικός απ’ όλους τους άλλους. Που έκανε όποιον βρέθηκε δίπλα σου να μοιάζει με μαλάκα και τώρα που τέλειωσε κι αυτός κι είδες λίγο πιο καθαρά, κατάλαβες πως «σαν τον δικό μου μαλάκα, κανένας!».
Αυτό ακριβώς ήταν το σημείο που κουράστηκες. Κουράστηκες να βαπτίζεις όμορφο το άσχημο, σημαντικό το ασήμαντο και ξεχωριστό το τόσο προβλέψιμο. Τα ‘χει ανάγκη η ψυχή τα βαφτίσια. Για να συνεχίζει. Για να προσδοκά. Για να ελπίζει…
Κάπου εκεί κλείδωσες την αισιοδοξία όλο και πιο βαθιά μέσα σου και ζήτησες απ’ τη δυσπιστία αυτή τη φορά, να πάρει το αίμα και τον χαμένο σου χρόνο πίσω. Κι αν δεν τα καταφέρει, να σου εξασφαλίσει τουλάχιστον πως δε θα σπαταληθεί περισσότερος χρόνος στο ανούσιο.
Τόσα σου συνέβησαν κι εκείνη την ιστορία που από μικρός πίστεψες για την τέλεια σχέση, δε πρόκειται να την ξεχάσεις. Συνεχίζεις να την ψάχνεις, κρυφά αυτή τη φορά, αφού έχεις τη δυσπιστία να σε κρατά γερά πίσω. Σ’ έχει γεμίσει με αμφιβολίες για το αν υπάρχει, αλλά ελπίζεις να διαψευστείς, έστω κι αργά. Μόνο που τώρα, έχεις κανόνες. Δε θ’ αναλωθείς άλλο. «Τώρα θα επιλέξω σωστά» λες κι εξετάζεις κάθε νέα γνωριμία, τόσο ανιχνευτικά κι εξονυχιστικά που θα σε ζήλευε κι ο Σέρλοκ.
Απορρίπτεις ανθρώπους απ’ την «καλημέρα», από τo πώς εξέφρασαν το ενδιαφέρον τους, από το ποια πιστεύεις εσύ ο ίδιος πως είναι η πρόθεσή τους για να μπουν στη ζωή σου και δεν τους δίνεις την ευκαιρία να επιβεβαιώσουν ή να διαψεύσουν τα σενάριά σου. Θα μείνεις χωρίς σχέση μέχρι να έρθει η ιδανική κι όταν τη συναντήσεις θα την καταλάβεις. Πώς; Όπως κατάλαβες κι όλες τις προηγούμενες που βγήκαν σκάρτες;
Σαν κι εμένα κι εσύ! Μας κλαίω. Λιγοστέψαμε τις ευκαιρίες να μας πλησιάσουν, για να λιγοστέψουμε τον πόνο. Διατυμπανίζουμε πως ξαφνικά γίναμε επιλεκτικοί και πως την ιδανική σχέση πια, μπορούμε να την ξεχωρίσουμε από χιλιόμετρα. Εμείς! Εμείς που δε μπορούμε ν’ αντιληφθούμε πως απ’ τη στιγμή που αποδείχθηκε λάθος, αυτός, που πιστέψαμε πως ήταν ο ιδανικός, γιατί να μη συμβαίνει και το αντίθετο; Ένας άνθρωπος που φαντάζει άκυρος στα μάτια μας, να καταφέρει τελικά να κατακτήσει την καρδιά μας.
Το πολύ γίνεται λίγο, το λίγο γίνεται πολύ, αλλά το καθόλου, καθόλου θα παραμένει μια ζωή. Μηδέν εις το πηλίκον. Δε θα ζήσεις ποτέ καμιά ιδανική σχέση στο σημείο μηδέν. Κι αν το αντέχεις, μπράβο σου. Χρόνια ψάχνω κάποιον που ό,τι λέει να το εννοεί και να το υποστηρίζει. Το να δίνεις ευκαιρίες, μπορεί να κρύβει τον κίνδυνο του να τρως τα μούτρα σου ξανά και ξανά, αλλά ίσως μια μέρα φέρει και την καλή σχέση που όλοι κρυφά ελπίζουμε.
Μην κρίνεις αυστηρά τον κάθε άνθρωπο που μπαίνει στη ζωή σου και θέλει να σου προσφέρει ό,τι θα ‘θελε κι εκείνος να πάρει. Ακόμη κι αν έκανε λάθη από εκείνα που μαρτυρούν πως δεν είναι αυτός που σ’ ενδιαφέρει, πώς ξέρεις πως στην πορεία δε θα πάλευε με νύχια και με δόντια να το αλλάξει αυτό και θα το έκανε με τέτοιον τρόπο που θα μπορούσες να τον είχες ερωτευτεί; Δεν το ξέρεις! Όπως δεν το ξέρω κι εγώ…
Ξέρουμε όμως κι οι δύο πώς είναι να είσαι ερωτευμένος και πως οι περισσότερες λάθος συμπεριφορές γίνανε από αγάπη κι ενδιαφέρον. Κάπως έτσι κι εμείς δε χάσαμε τους μεγάλους μας έρωτες; Επειδή δεν έβλεπαν σ’ εμάς την ιδανική αγάπη που είχαμε μέσα μας για εκείνους. Είχαμε τον λάθος τρόπο να τη δείχνουμε, αλλά με λίγο περισσότερο χρόνο, ίσως να την έβλεπαν. Ίσως κι όχι…
Αλλά θα είχαμε τουλάχιστον την ευκαιρία. Να επιβεβαιώσουμε, να διαψεύσουμε, ν’ αποδείξουμε…
Επιμέλεια Κειμένου Μαριάμ Πολυγένη: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Μαριάμ Πολυγένη
