Τέτοιοι είμαστε. Κάνουμε τις προβίτσες μας με τα μαξιλαράκια μας και μετά μη τον είδατε τον πουπουλένιο Brat Pitt , κατ’επέκταση Γιώργο, Γιάννη, Θρασύβουλα, Στέλλα, Παναγιώτα, Σουλτάνα.
Και μη μου πείτε ότι κάποιος από εσας δεν πήρε ποτέ αγκαλίτσα την κεφαλοκλινοστρωμνή του για να της ψιθυρίσει γλυκόλογα ή να χορέψει το «Take my breath away» γιατί θα σηκώσω πανό υπέρ της ελευθερίας κάθε είδους προσκέφαλου!
Και μετά τι γίνεται εκεί έξω, όταν στα blues με τους Γιώργο, Γιάννη, Θρασύβουλα, Στέλλα, Παναγιώτα, Σουλτάνα κωλυόμαστε να αρθρώσουμε λέξη και τελικά καταλήγουμε είτε να λέμε τα αντίθετα, είτε να βόσκουμε στη βουβαμάρα.
Δύσκολοι καιροί για blues θα μου πεις.
Τώρα με το μεγάλο μήλο άντε να δαγκώσεις λαιμουδάκι.
Μηνύματα, whatsΑpp, viber, φέϊσμπουκικά φιλιά και καρδούλες.
Προβλέπω ότι σύντομα θα καταργηθεί και το pillow rehearsal και θα βγεί application –μη σας πω και ολογράμματα εντός της πενταετίας– που θα σε προετοιμάζει για τον τέλειο εραστή και την πεντάστερη ερωμένη.
Αφήστε τα κινητά, τα λαπτοπάκια, τα καφέ με τα wi–fi παίδες και πιάστε τη κουβέντα!
Πιάστε κανά χέρι, κανά λουλουδικό, κανα πασατέμπο και επιστροφή στα πάρκα και στις παραλίες γιατί τη κόβω τη δουλειά, σε λίγο θα επισυνάπτουμε και 4D καρδιοχτύπια για να δηλώνουμε ερωτευμένοι.
Το άλλο που το πας; Θύμωσες με το φίλο σου;
Αποστολή μηνυμάτων με «….» και τα υπόλοιπα σημεία στίξης συνοδευόμενα με όλα τα smiley faces του διαδικτύου.
Πριν δέκα-δεκαπέντε χρόνια ξέραμε το τηλεφωνικό κατάλογο των φίλων, αγαπητικών μας σαν την τριτοδεσμίτικη Ιστορία.
Για να σε ρωτήσει κανείς τώρα ποιο είναι το νούμερο σου, άντε να θυμάσαι δυο-τρία νούμερα, στην καλύτερη περίπτωση τα τέσσερα τελευταία.
Και να ταν μόνο αυτό!
Με τα «μη» και «όχι» της παιδικής μας ηλικίας, νομίζουμε ότι θα πάθουμε ηλεκτροπληξία αν πάμε να αγγίξουμε κανά μαλλάκι, μαγουλάκι.
Προσοχή, προσοχή, σε απόσταση λιγότερη των δύο μέτρων υπάρχει κίνδυνος βαρομετρικού χαμηλού!
Και λέω εγώ τώρα , τι θα γινόταν αν αυτό το «μη» γινόταν «και γιατί, όχι;»
Τι έχεις να χάσεις;
Tην αξιοπρέπεια ή τον αριστερό σου αντίχειρα (αριστερόχειρας talking);
Μας πότισαν που μας πότισαν με τόση ανασφάλεια, πόσο ακόμη θα φουσκώνεις το μπαλόνι, θα σκάσει και τότε να δεις θα τρέχεις και δε θα φτάνεις.
Κατάργηση των δικαιωμάτων αφής και μινιμαλιστική έκφραση συναισθημάτων!
Και βέβαια όλες αυτές ψυχολογικοαρλούμπες του τύπου «κοίτα να προστατεύσεις τον εαυτό σου, μη δίνεσαι»
Που όταν τις ακούω βγαίνει η μαινάδα από μέσα μου.
Τί μην δίνεσαι ρε φίλε;
Στο χέρι σου είναι;
Και άντε και φοράς τ’ολόσωμο προφυλακτικό σου, τι κατάλαβες;
Κάτσε στη γωνίτσα σου και περίμενε ανάσταση ζωντανών!
Γι‘ αυτό σας λέω , επιστροφή στα μαξιλάρια!
Λειτουργικά, ορθοπεδικά, τη δουλίτσα τους, την κάνουν.
Μια, δυο, τρεις, δέκα φορές προβίτσα και βουρ στο ψητό.
Μη μασάτε, τι διάολο τις έχουμε τις πέντε αισθήσεις;
Άντε βάλτε σε λειτουργία και την έκτη, αλλά do something!
Καλές και οι σιωπές και οι αναμονές και η πίστωση χρόνου, αλλά οι ανθρώπινες σχέσεις είναι σαν τον ιστό της αράχνης, ακόμα και αν τον κόψεις στη γωνίτσα του, θα συνεχίσει να απλώνεται.
Είναι νομοτελειακό, τέλος.
Αυτά για αρχή.
Θα συνεχίσω να πυροβολώ με το άσφαιρο μαξιλαράκι μου, έτσι για το ταρακούνημα της συνείδησης, λίγο stretching του εγκεφάλου δε βλάπτει.
Κάτω το stess-ing, πάμε για stretching!
Συντάκτης: Ξένια Μπολομύτη
