Συνήθως στη ζωή σου δε ζητάς πολλά πράγματα, ένα σπίτι, μια συντροφιά, δύο φίλους σου καλούς, ένα καλό μπουκάλι κρασί και την αλήθεια. Αυτή είναι που κρατά σταθερά κι ενωμένα τα υπόλοιπα, μόνο αυτή γνωρίζει το μυστικό που φέρνει τα άλλα κοντά και μαζί με αυτά και την ευτυχία.
Είναι ένα όπλο η αλήθεια, ένα όπλο ισχυρό. Άμυνας για τον ευτυχισμένο απέναντι σε κάθε μιζέρια και κακοτοπιά του κόσμου αυτού κι επίθεσης του κάθε ισχυρού απέναντι σε καθετί που θέλει να κατακτήσει. Ένα χαρακτηριστικό, λοιπόν, της πίστης και της αφοσίωσης σε ένα άτομο αντίθετο της δυσπιστίας. Την ίδια δύναμη που έχει η αλήθεια για να χτίζει ζωές, σχέσεις ερωτικές κι όχι μόνο, καταστάσεις ευνοϊκές κι όνειρα, την ίδια έχει και το ψέμα για να τα καταστρέψει.
Δεν νοείται ένωση οποιασδήποτε λογής όταν το ψέμα διακατέχει την ατμόσφαιρα. Κανείς δεν κατάφερε κάτι όμορφο με τα ψέματα κι αν ναι, η δική του καρδιά το ξέρει. Διότι οι ερινύες είναι ύπουλες, ύπουλες κι εκδικητικές. Σου τρώνε την ψυχή αργά και βασανιστικά από μέσα. Τύψεις, πόνος κι ένα συνεχόμενο άγχος σε διαπερνά. Άγχος μήπως κάποιος καταλάβει τα ψέματα σου και σε ξεμπροστιάσει. Μήπως εναντιωθεί με το άτομό σου και καταστρέψει όσα εσύ με ψέμα αργά και σταθερά έχτιζες.
Είναι πράγμα δύσκολο το ψέμα και θέλει στομάχι γερό για να το αντέξεις. Χαρακτήρα σκληρό και δίχως συναίσθημα.
Υπάρχουν όμως φορές που και η αλήθεια πρέπει να μένει κρυφή. Στιγμές όπου ο απόηχος της πρόκειται να αφήσει τέτοια σημάδια που θα χαράξουν βαθιά εγωισμούς, χαρακτήρες, παιδικότητες κι όνειρα. Τότε που προτιμάς να κάνεις το σωστό για τον άλλον και για εσένα ταυτόχρονα. Να σώσεις δύο ζωές, δύο οικογένειες, δύο καταστάσεις, δύο ψυχές αθώες και δύο εγωισμούς.
Είναι ευχή και κατάρα ταυτόχρονα να γνωρίζεις την αλήθεια και να μην μπορείς να την πεις. Να ξέρεις πως κάποιος δικό σου υποφέρει ή πρόκειται να υποφέρει, πως πλεκτάνες στήνονται πίσω από την πλάτη του ή ότι ο άνθρωπος που αγαπά τον κοροϊδεύει. Έτσι επιλέγεις να κρατήσεις μέσα σου όσα ξέρεις. Να μην πεις πουθενά την αλήθεια γιατί έτσι θα προστατεύσεις αυτόν που αγαπάς, είτε φίλος είτε δεσμός.
Είναι, όμως, πραγματικά αυτή η σωστότερη λύση; Είναι αυτό που πιστεύεις εσύ ή αυτός ή κάποιος άλλος. Τον άμεσα ενδιαφερόμενο ποτέ δε ρώτησε κανείς. Κι αν είσαι εσύ; Αναρωτήθηκες ποτέ, εσύ που ξέρεις την αλήθεια και την κρατάς για εσένα, πώς θα ένιωθες αν βρισκόσουν στην άγνοια; Αν γνώριζες ότι κάποιος που αγαπάς κινδυνεύει, ότι παίζονται βρώμικα παιχνίδια πίσω από την πλάτη σου, ότι φίλοι ετοιμάζονται να θάψουν το δικό σου μέλλον στο βωμό της δικής τους. Ίσως πάλι κάποιος να σου έκρυψε την αλήθεια γιατί είναι ταπεινός και δε θέλει να σου δείξει πως σε βοηθάει και σε υποστηρίζει, ίσως πάλι να σε αγαπά και να μη θέλει να σου το πει γιατί φοβάται μην πληγωθείς.
Εσύ πάντοτε ένα πράγμα να θυμάσαι, να κοιτάς τα μάτια. Στο βλέμμα φαίνονται όλα. Και η κάβλα κι η προστυχιά κι η μαγκιά εκεί. Εκεί κι η θλίψη κι η χαρά κι η αυτοαπείνωση. Εκεί να ποντάρεις. Μόνο έτσι θα καταλάβεις την αλήθεια γιατί το βλέμμα δύσκολα θα βρει τρόπο να σου κρυφτεί.
Συντάκτης: Θεοδόσιος Ραβανός
