Τα μάθατε; Φήμες λένε ότι κάποιος έφαγε χωρίς να φωτογραφίσει πρώτα το πιάτο του για να το ανεβάσει σε social media. Τραγικό; Μα τι θράσος μπορεί να έχει αυτός ο άνθρωπος; Γι’ αυτό λοιπόν και τον αναζητά απεγνωσμένα η δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος.
Λέτε το γεύμα του να μην ήταν gourmet και να ντράπηκε; Γιατί όταν ο άλλος « Νιώθει ετοιμοπόλεμος» μπροστά από ένα πιάτο φιλέτο ταρτάρ αλά pandespani, πού πας εσύ ρε καραμήτρο με τη μεσοπεθαμένη τυρόπιτα στο χέρι;
Ναι, αυτό πρέπει να είναι. Μόνο έτσι εξηγείται. Γιατί, εκτός των άλλων, έχουμε τρομερή φαγούρα για το τι πρόκειται να σαβουριάσει ο καθένας. Τόσο, που τις ώρες αιχμής που τα μαχαιροπίρουνα παίρνουν φωτιά, κολλάμε τη μούρη μας στην οθόνη του υπολογιστή και περιμένουμε καρτερικά τη στιγμή που θα ξεπετιούνται στην αρχική μας σελίδα παϊδάκια, μπριζόλες, πατάτες τηγανιτές, χάμπουργκερ και γύροι. Άντε και που και που και κανένα λαδερό, έτσι για να σπάει η μονοτονία και η ξηροφαγία. Λες και δεν έχουμε ξαναδεί ή ξαναγευτεί κάτι παρόμοιο, θα μείνουμε με το στόμα ανοιχτό και τα σάλια μας θα τρέχουν σαν τον καταρράκτη του Νιαγάρα!
Αλήθεια, ας μας θυμίσουν κάποιοι τι ακριβώς μας κόφτει αν το menu τους περιλαμβάνει γεμιστά, κεφτέδες με ζμί, όπως λέμε στα μέρη μου, ή τορτελίνια γεμιστά με κατσικίσιο τυρί, κρέμα κολοκύθας και καβουρδισμένο βούτυρο; Δεν πα να φάνε και μυρμήγκια με μερέντα και φύλλα δυόσμου; Πολύ που μας νοιάζει.
Βρε λέτε να έχει μπει και το τι τρώμε ως τεκμήριο στη φορολογία και να δηλώνεται κάπως έτσι;
Ανεβάζεις ψαρονέφρι με κλιματσίδες και σος κρασιού; Είσαι πλούσιος.
Ανεβάζεις μακαρόνια με κιμά; Ανήκεις στη μεσαία τάξη.
Ανεβάζεις σκέτα μακαρόνια; Είσαι στο όριο της φτώχειας.
Ανεβάζεις ξεραμένο κουλούρι που του έχουν φύγει τα σουσάμια; Είσαι κάτω από το όριο της φτώχειας.
Ανεβάζεις το πιάτο άδειο; Ανήκεις στην κατηγορία « Δεν έχω στον ήλιο μοίρα» και πλέον ανήκεις στο αφορολόγητο. Σ’ αυτήν την περίπτωση ίσως να έχεις και μια μικρή επιστροφή.
Δεν ανεβάζεις απολύτως τίποτα; Κάποιο λάκκο έχει η φάβα.
Όλο αυτό λοιπόν, πραγματικά μας ξεπερνάει! Πόσο μάλλον όταν οι φουλ σε θερμίδες εικόνες συνοδεύονται από απίστευτου κάλους λεζάντες. Τι εννοώ;
Ανεβάζει η άλλη τούρτα σοκολατίνα γίγας, με την ένδειξη « Νιώθει ενοχές» και γράφει « Για τη λιγούρα». Δηλαδή κάτσε ρε κοπελιά, αν έχεις υπογλυκαιμία τι θα ανεβάσεις; Ολόκληρο το εργοστάσιο σοκολατοποιίας του Τσάρλι;
Βέβαια κάποιοι, όχι μόνο φωτογραφίζουν το πιάτο τους χωρίς να υπάρχει αύριο, αλλά φροντίζουν να βρίσκεται και η αρχοντομουτσουνάρα τους ανάμεσα από την πίτσα και τη σαλάτα του Καίσαρα που πρόκειται να καταβροχθίσουν, ποζάροντας με στιλ και χαμόγελο λες και πήραν έδρα στο Χάρβαρντ. Τα like μας και τα θερμά μας συγχαρητήρια λοιπόν, που κατάφεραν να καλύψουν μια φυσική ανάγκη τους! Είμαστε δίπλα τους και τους στηρίζουμε σε κάθε στιγμή! Ακόμη και όταν θα μας ενημερώνουν για την εξέλιξη του πράγματος. Την απεικόνιση της κατάληξης του πίτσο-καίσαρα αφού ακολουθήσει τη διαδρομή του γαστρεντερικού συστήματος. Φυσικά για να είναι ολοκληρωμένο το επίτευγμα, δε θα πρέπει να παραληφθεί και το check-in στο κατάλληλο μέρος με την ένδειξη «Νιώθει ανακούφιση».
Σας έφτιαξα, ε;
Όλη αυτή η παρωδία μοιάζει να έχει τον ατελείωτο και εμείς οι λιτοδίαιτοι και ταπεινοί χρήστες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης εκλιπαρούμε τους μερακλήδες καλοφαγάδες διαδικτυακούς φίλους μας, για ένα και μόνο πράγμα.
Όχι άλλο κάρβουνο!
Επιμέλεια Κειμένου Ειρήνης Τρίγκα: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Ειρήνη Τρίγκα
