Η έλξη δεν έχει φύλο

Θυμήσου τους έρωτές σου… Πόσο ξεχωριστοί ήταν, πόσο διέφεραν ο ένας απ’ τον άλλο, τι ήταν αυτό, που σε κέρδισε σε καθέναν απ’ αυτούς. Τι είναι αυτό που μας τραβάει, τελικά, ώστε να ερωτευτούμε κάποιον; Και τι μας σταματάει; Στην πρώτη ερώτηση η απάντηση, σίγουρα, δεν είναι μονολεκτική, στη δεύτερη είναι ξεκάθαρα μία: τίποτα. Τίποτα δεν μπορεί να εμποδίσει την έλξη σου για κάποιον άνθρωπο, καμιά φορά ούτε καν το ίδιο του το φύλο.

Σκέψου να γνωρίσεις κάποιον που πληροί όλα σου τα κριτήρια για μια επιτυχημένη σχέση. Να σε ικανοποιεί εμφανισιακά, να ταιριάζουν τα χνώτα σας, οι χαρακτήρες σας να κουμπώνουν, να σε φτιάχνει κι εγκεφαλικά και σεξουαλικά και σε όλους τους τομείς. Τι συμβαίνει στην περίπτωση, όμως, που ενώ εσύ αυτοπροσδιορίζεσαι ως straight, το άτομο που σε εντυπωσίασε ανήκει στο ίδιο φύλο με εσένα;

Το να ερωτευτείς ή έστω να επιθυμήσεις να πειραματιστείς με έναν άνθρωπο του ίδιου φύλου, κάποια στιγμή στη ζωή σου, σίγουρα δε σε καθιστά ούτε ομοφυλόφιλο ούτε καν αμφιφυλόφιλο. Έτυχε απλά ο άνθρωπος αυτός να ταιριάζει απόλυτα με εσένα, και πόσο εύκολο είναι να βρεις κάτι τέτοιο πλέον; Έχεις την τύχη να ερωτευτείς και να σε ερωτευτεί κάποιος, γιατί λοιπόν να αφήσεις ένα τόσο δυνατό συναίσθημα να πάει στράφι, λόγω μιας ακόμη κοινωνικής ταμπέλας κι απαγόρευσης;

Για αρχή, γιατί να βάλεις μια ετικέτα στον εαυτό σου; Εφόσον, γενικά στη ζωή σου οι προτιμήσεις σου περιορίζονται στο αντίθετο φύλο, μπορεί η μία φορά αυτή, που έκανες τη διαφορά, να σε ορίσει; Σίγουρα όχι. Εξάλλου, οι περισσότεροι άνθρωποι, που θα γνωρίσεις στη ζωή σου, συνήθως λίγο μετά την εφηβεία τους, έχουν πειραματιστεί σεξουαλικά με άτομα του ίδιου φύλου, χωρίς να ‘ναι ομοφυλόφιλοι. Όλοι έχουμε την περιέργεια, κάποιοι και την προδιάθεση αλλά και την ίντριγκα να μας τριβελίζει το μυαλό.

Θες να δοκιμάσεις το διαφορετικό. Αν πετύχει, καλώς, αν όχι, μπορείς με σιγουριά να πεις ότι μάλλον δε σε ελκύει το ίδιο φύλο. Άλλωστε, αυτό δε λένε; Δεν μπορείς να προσδιοριστείς με σιγουριά ως straight, αν πρώτα δε δοκιμάσεις και, τελικά, δε σ’ αρέσει. Πάρ’ το και σαν πείραμα, λοιπόν. Σαν ένα τεστ προς τον εαυτό σου.

Αν και για να φτάνεις στο σημείο να δοκιμάσεις με κάποιον, παρ’ όλο που δεν ανήκει στο φύλο ενδιαφέροντός σου, σημαίνει ότι γι’ αυτόν τον συγκεκριμένο άνθρωπο τολμάς. Δε βρίσκονται κάθε μέρα στη ζωή σου άνθρωποι που καταφέρνουν να σε βγάλουν απ’ τον γυάλινο κόσμο που ζεις, που θα σε κάνουν να ρισκάρεις και να θελήσεις να κολυμπήσεις πέρα απ’ τα ρηχά και τα σίγουρα κι ασφαλώς δεν υπάρχουν πολλοί που θα καταφέρουν να καταρρίψουν κάποια ταμπού απ’ το μυαλό σου.

Δε θα πειραματιζόσουν με τον οποιοδήποτε του ίδιου φύλου με εσένα, απλά για να το κάνεις, ιδιαίτερα αν θεωρείς τον εαυτό σου ετεροφυλόφιλο, σωστά; Δεν ξυπνάς ένα ωραίο πρωινό και λες «Ας δοκιμάσω πώς είναι να ‘σαι γκέι» και το κάνεις. Χρειάζεται το κατάλληλο πρόσωπο. Αυτό μόνο. Ούτε κατάλληλο μέρος ούτε κατάλληλο timing. Δε θα στο βγάλει ο καθένας, όπως δεν στο είχε βγάλει και κανείς πριν απ’ αυτόν τον άνθρωπο.

Πιθανότατα, λοιπόν, θα ερωτευόσουν –ή θα γοητευόσουν, έστω– αυτό το άτομο σε όποιο φύλο και να ανήκε. Κάτι άλλο σε τράβηξε πάνω του κι όπως φαίνεται ήταν πολύ πιο δυνατό απ’ όσα σε έκαναν να διστάζεις. Ο έρωτας δεν έχει φύλο και το φύλο δε συγκρατεί τον έρωτα. Έτσι, λοιπόν, και το φύλο του έρωτά σου δεν ορίζει εσένα –εκτός, βέβαια, αν έπειτα απ’ τη δοκιμή κατέληξες πως αυτό, γενικά, προτιμάς. Μόνο τότε είναι δεκτό να προσδιορίζεσαι (αν επιμένεις να σου φορέσεις ταμπέλα) ως ομοφυλόφιλος -ή αμφιφυλόφιλος. Συνεχίζοντας, όμως, έπειτα απ’ αυτό να γουστάρεις ακόμα το αντίθετο φύλο, η μία φορά αυτή οφείλεται στον άνθρωπο που είχες δίπλα σου, όχι στις προτιμήσεις σου.

Το έχουμε ξαναπεί, άλλωστε, δε διαλέγουμε ποιον θα ερωτευτούμε. Ο έρωτας ποτέ δε ρωτάει…