Αλλιώς τα περιμέναμε κι αλλιώς μας βγήκαν!

Έλα, φίλε, απόψε να σε κεράσω δυο ποτά και να πιούμε στην υγειά όλων εκείνων των «αλλιώς τα περίμενα κι αλλιώς μου ήρθαν». Όχι, όμως, εκείνων που μας προσγείωσαν άτσαλα, μας απογοήτευσαν και μας άφησαν πληγές και κενά, όχι. Για τα άλλα, εκείνα τα ευχάριστα απρόσμενα που μας έσκασαν απ’ τον πουθενά και μας ξάφνιασαν με τον πιο ευχάριστο τρόπο, θα πιούμε!

Θυμάσαι πόσες φορές είπες «αποκλείεται να βγει σε καλό» και «δεν υπάρχει περίπτωση να συμβεί» για κάτι που ήθελες αλλά φοβόσουν και, δήθεν, γνώριζες πως η κατάληξη δε θα ‘ναι καλή, ματαιώνοντας τις προσδοκίες σου, αφού το φινάλε θα ‘ταν εγγυημένα άδοξο; Για πόσες καταστάσεις ορκιζόσουν στον εαυτό σου και στους γύρω σου ότι δε θα ‘χουν αίσιο τέλος κι έβαζες μάλιστα και την υπογραφή σου -τόση σιγουριά πια;

Κι εμφανίζεται, ξαφνικά, μια εντελώς διαφορετική προοπτική, μακριά από εκείνο το απαισιόδοξο που περίμενες, φέρνοντας μια απρόσμενα ευχάριστη έκβαση, που σου αλλάζει τελείως τα όσα –λανθασμένα– πίστευες τόσο καιρό. Πολύ απλά γιατί δε χρειάζεται να σκεφτόμαστε πάντα το χειρότερο σενάριο, ούτε να ‘μαστε τόσο αρνητικοί με το καθετί που πρόκειται να συμβεί, τάχα για να μας προστατεύσουμε, αποθαρρύνοντάς μας.

Κι αυτή είναι μια στάση μας που εκδηλώνουμε παντού, απ’ τα πιο μικρά ως τα πιο μεγάλα. Πόσες φόρες φλερτάραμε έντονα με τη σκέψη να ακυρώσουμε εξόδους, τα βράδια, γιατί βαριόμασταν και δεν είχαμε όρεξη για κόσμο, μουσική και φασαρία; Και πόσες από αυτές τις φορές βγήκαμε σχεδόν με το ζόρι, από πιέσεις της παρέας μας, και γυρίσαμε σπίτι ξημερώματα, μεθυσμένοι και μες στην τρελή χαρά, κατατάσσοντάς τις νύχτες αυτές στα καλύτερά μας ξενύχτια, σε εκείνα που θα θυμόμαστε για πολύ καιρό;

Ή εκείνες οι διακοπές με τα φιλαράκια σου που ξεκινάς να τις διοργανώνεις με τόσο ενθουσιασμό και καθώς πλησιάζουν οι μέρες της αναχώρησης, αρχίζει το ένα να σου ξινίζει και το άλλο να σου βρομάει. Γιατί, τελικά, θα ‘ρθει κι εκείνη η αχώνευτη ξαδέλφη του τάδε και θα αναγκαστείς να ακούς τη φωνή της πέντε μέρες ή γιατί θα χρειαστεί να μοιράζεσαι το μονό σου κρεβάτι με εκείνον τον ένα που ροχαλίζει ασταμάτητα. Στην απογείωση του αεροπλάνου ξεκινάς εσύ το μουρμουρητό για το πόσο χάλια πρόκειται να περάσετε, και στον δρόμο της επιστροφής έχεις ήδη ξεκινήσει να νοσταλγείς τις «χειρότερες διακοπές ever», που τελικά αποδείχτηκαν οι μέχρι στιγμής «ωραιότερες διακοπές της ζωής σου», όπως δηλώνεις, κι εκείνη η ξαδέλφη απ’ τα καλύτερα τυπάκια.

Ξέρεις πόσες φιλίες ξεκίνησαν με τις πρώτες ματιές να πετάνε σπίθες αντιπάθειας; Άνθρωποι που δεν ήθελαν να ανταλλάσσουν ούτε μια καλημέρα στους διαδρόμους της σχολής ή της δουλειάς και κάθε φορά που συναντιόντουσαν τα βλέμματά τους φώναζαν απαξίωση κι ειρωνεία, και τώρα τηλεφωνιούνται κάθε μέρα, μοιράζονται τα πάντα, πίνουν κρασί και γελούν μαζί μέχρι τα ξημερώματα, φτάνοντας μέχρι και να παντρεύουν ο ένας τον άλλο, αφού τους ενώνει πια μια αδελφική αγάπη.

Ακόμα κι ο έρωτας, ή μάλλον ειδικά αυτός, σε πιάνει εντελώς απροετοίμαστο και σ’ αιφνιδιάζει, ανατρέποντας όλα σου τα σίγουρα και διαψεύδοντάς σε πανηγυρικά. Γιατί ο άνθρωπός σου μπορεί να ‘ναι, τελικά, εκείνος ο «ναι καλά, σιγά μη βγω ραντεβού με αυτόν». Επειδή πιστεύουμε ότι δεν ταιριάζουμε κι έχουμε την υποψία ότι δε θα δουλέψει το πράγμα ανάμεσά μας, ή γιατί το πρόσωπο δεν είναι το στιλ μας και βιαζόμαστε να κρίνουμε πως ο τάδε δεν κάνει για μας. Έλα, όμως, που καμιά φορά τα φαινόμενα απατούν και τα πράγματα εξελίσσονται διαφορετικά, προς μεγάλη μας έκπληξη κι ακόμα μεγαλύτερή μας χαρά, φτάνοντας να ζούμε τον έρωτα εκεί που αρχικά ξινίζαμε τα μούτρα μας.

Γιατί, όμως, έχουμε την τάση να ‘μαστε προκατειλημμένοι για τα πάντα σχεδόν και να γκρινιάζουμε με το παραμικρό, ενίοτε χωρίς καν να δίνουμε την παραμικρή ευκαιρία για να δούμε πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα; Ίσως να φταίνε οι απαιτήσεις μας και τα στερεότυπα, τα όνειρα που είχαμε μικροί, οι λάθος επιλογές που κάναμε στο παρελθόν ή οι αναποδιές που μας έτυχαν.

Το θέμα είναι να ξεκινήσουμε να σκεφτόμαστε λίγο πιο θετικά, παρότι μπορεί μέχρι στιγμής να φανήκαμε κάπως άτυχοι ή να πληγωθήκαμε. Δε χρειάζεται να σκεφτόμαστε πάντα το κακό και να σιγοψιθυρίζουμε για την γκαντεμιά μας και τις αποτυχημένες επιλογές μας. Υπάρχουν τόσα όμορφα πράγματα εκεί έξω που μας περιμένουν να τα συναντήσουμε, κι ακόμη κι αν κάτι δεν έχει καλή εξέλιξη ή κατάληξη, θα ‘ναι ακόμη μια εμπειρία που ζήσαμε, ή ακόμη μια δοκιμασία που πέρασε απ’ τη ζωή μας, δίνοντάς μας μαθήματα και παθήματα.

Ας μην ξεχνάμε, λοιπόν, πως τα ωραιότερα πράγματα έρχονται εκεί που δεν τα περιμένουμε. Ας βάλουμε όλη τη θετική μας ενέργεια και το πιο λαμπερό μας χαμόγελο κι ας ξεκινήσουμε να αποδεχόμαστε εκείνα που πρόκειται να βρεθούν στον δρόμο της ζωής μας, με την ελπίδα να αποδειχθούν καλύτερα κι απ’ ό,τι τα ονειρευόμαστε.