Πάλι τσακώθηκα για σένα.
Πάλι τα ίδια μου είπανε. Κανείς τους δεν καταλαβαίνει. Κανείς. Δεν θέλω να μου μιλάνε για σένα. Τόσο δύσκολο είναι να το καταλάβουν; Τους το είπα απ’ την αρχή.
Δε θέλω να μου δηλητηριάζουν αυτά που νιώθω.
Πάντα άκουγα τη γνώμη των άλλων. Και μεταξύ μας δεν την άκουγα μόνο. Την ακολουθούσα πιστά. Τη ντυνόμουνα με τέτοια ευκολία που στο τέλος ξέχασα ποια ήμουν. Αδύναμη προσωπικότητα δε με λες. Αλλά να, δεν άντεχα να δυσανασχετούν. Ποτέ δε χώνεψα τη μουρμούρα και την προσπάθεια του άλλου να σε πείσει πως η δική του άποψη είναι η σωστή. Πήγαινα με τα νερά τους για να μ’ αφήνουν στην ησυχία μου.
Κι αν με ρωτάς, δε μετανιώνω. Το θεωρώ άνανδρο να μετανιώνεις για τις επιλογές σου. Επιλογή μου ήταν να τους αφήνω να αποφασίζουν για εμένα. Το έκανα, το είδα, έμαθα και προχωρώ. Επιλογή μου είναι να πάψω να τους ακούω και να κάνω του κεφαλιού μου. Επιλογή μου είσαι κι εσύ και θα κάνω ό,τι περνάει απ’ το χέρι μου για να σε υπερασπιστώ.
Νόμιζα πως πρέπει να αρέσω σε όλους. Να τους ευχαριστώ, να τους κακομαθαίνω, για να ζουν αυτοί καλά κι εγώ καλύτερα. Και μάλλον τα κατάφερα γιατί τους αρέσω πολύ εγώ και καθόλου εσύ πλάι μου. Λες και τους ρώτησα. Λες και νοιάζει κανέναν η άποψή τους. Εμένα με ρώτησε ποτέ κανείς για ό,τι κάνει στη ζωή του; Όχι. Μου δείχνανε τα γεγονότα κι εγώ τα χώνευα, είτε μου άρεσαν είτε όχι. Ξέρεις γιατί; Γιατί δεν μπορείς να αλλάξεις κάτι που έγινε.
Έτσι σε παρουσίασα κι εγώ. Σαν γεγονός. Δεν ήθελα αποδοχή ή επιδοκιμασία. Να χαρούν με τη χαρά μου ήθελα και να βγάλουν το σκασμό. Όμως όχι. Αυτοί είχαν άλλα σχέδια. Θέλανε να μαζέψουν γνώμες, να αναλύσουν χαρακτήρες και ιστορικό μήπως κι έπεφτε η πολυαγαπημένη τους σε λάθος χέρια. Τι σημαίνει «λάθος χέρια»; Λάθος είναι μόνο τα χέρια που δεν περιμένεις να σε αγγίξουν. Τα δικά σου είναι σωστά, ολόσωστα, και τα θέλω εκεί που πρέπει να είναι: πάνω μου. Γιατί δεν τους φτάνει αυτό;
Όλο κάτι για αγάπη και προστασία λένε. Ότι νοιάζονται, λένε. Να προσέχω γιατί θα φάω τα μούτρα μου, λένε. Ανόητοι άνθρωποι. Όποιος ερωτευμένος δεν έφαγε τα μούτρα του, δεν υπήρξε ποτέ ερωτευμένος, λέω εγώ. Προτιμώ να τρέχω μαζί σου με κίνδυνο να χτυπήσω, παρά να μένω αδρανής στην ασφάλεια του τίποτα.
Φαντάζομαι πως δεν είσαι άγγελος, ούτε διάβολος. Έχεις τρωτά σημεία, όπως όλοι μας. Έχεις πρώην που ήθελες με πάθος και παρελθόν που αγνοώ. Συνήθειες που βλάπτουν και παραξενιές που θα δοκιμάσουν τις αντοχές μου. Τα φαντάζομαι όλα αυτά αλλά δε θέλω να τα ξέρω. Δε θέλω να τα μάθω πριν να έρθει η ώρα τους, ούτε να μου τα φανερώσουν διάφοροι καλοθελητές.
Δε θέλω να κλέψουν κάτι απ’ το παιχνίδι της αποκάλυψής σου. Θέλω να σε ανακαλύψω. Να παίξω τίμια ακόμη κι αν εσύ παίζεις βρώμικα. Θέλω να κερδίσω ή να χάσω μόνη μου. Χωρίς σκονάκια. Χωρίς βοήθεια.
Εγώ κι εσύ παίζουμε σ’ αυτόν τον αγώνα. Αν είμαστε αντίπαλοι ή σύμμαχοι θα φανεί στο τέλος.
Μόνο να είμαστε οι δυο μας.
Συντάκτης: Κατερίνα Χήναρη
