Μία νέα ιστορία ξεκίνησε. Μία καινούργια σχέση, πολλά υποσχόμενη, με έναν όμορφο άνθρωπο και μια εκρηκτική χημεία. Όλα βαίνουν καλώς, με τα συναισθήματα να θολώνουν το μυαλό και τον πόθο να εκτινάσσεται στα ύψη. Και το παραμύθι εξελίσσεται ως είθισται!
Μικροπροβλήματα κι ευτράπελα διαταράσσουν τη γαλήνη έως ότου επέλθει το πολυπόθητο happy ending για τους δύο πρωταγωνιστές μας. Ή κι όχι! Όπως και να ‘χει κάθε παραμύθι που σέβεται τον εαυτό του περιλαμβάνει και τουλάχιστον έναν κακό, είτε αυτός είναι ο λύκος είτε η γριά μάγισσα. Ο κακός αυτός δημιουργεί εντάσεις και προβλήματα που θέτουν σε κίνδυνο τα δύο αυτά άτομα, μέχρις ότου η αγάπη να τους σώσει.
Στην περίπτωση των σχέσεων ο δράκος της υπόθεσης είναι ο πρώην σύντροφος του νυν συντρόφου. Αυτός που στην αρχή της σχέσης ψάχνουμε να ξεθάψουμε κάθε του ατέλεια κι ελάττωμα. Αυτός που ζηλεύουμε παρανοϊκά αλλά αρνούμαστε να το παραδεχτούμε και το παίζουμε άνετοι και πολιτισμένοι!
Γελάει ο κόσμος όμως με αυτά τα πράγματα κι είναι κι αναμενόμενο! Φυσικά και δεν είμαστε άνετοι, φυσικά και ζηλεύουμε και φυσικά αν ήταν στο χέρι μας θα τον κλειδώναμε στα ορυχεία της Μόρντορ. Ακούγεται μικρόψυχο κι άσχημο, δεν παύει όμως να είναι κι η αλήθεια.
Είναι το άτομο που έκανε το σύντροφό μας ευτυχισμένο πριν από εμάς, η ανάμνηση του δε θα σβηστεί ποτέ και κάθε συνάντηση θα προκαλεί συμπτώματα εγκεφαλικού. Μπορεί πρακτικά πρόβλημα να μη μας δημιουργήσει ποτέ σεβόμενος τον εαυτό του, παρ’ όλα αυτά η ύπαρξή του και μόνο μας ταράζει.
Αυτό όμως που δε γνωρίζουμε είναι ότι ο πρώην ζηλεύει εμάς τους νυν πολύ περισσότερο. Είμαστε αυτοί που κλέψανε κάτι δικό του ακόμη κι αν αυτός δεν το ήθελε πια, δεν έχει καμία σημασία. Ο κανόνας είναι ο εξής: κάθε πρώην σύντροφος μισεί τον κάθε νυν σύντροφο.
Κι αυτό γιατί η ιδιοκτησία του έχει περάσει πλέον σε ξένα χέρια που πολύ πιθανόν να τον διαγράψουν μια για πάντα απ’ τους τίτλους. Οι άνθρωποι δεν ανήκουν σε κανέναν. Δεκτό, όμως όταν έχεις λατρέψει κάποιον είναι βέβαιο πως θα δεις τον επόμενο σαν κλέφτη. Κλέφτη των στιγμών σου. Μπορεί να μην υπάρχει πλέον έρωτας, υπάρχει όμως ο φόβος πως οι όμορφες αναμνήσεις θα αντικατασταθούν από πολύ καλύτερες με άλλον πρωταγωνιστή. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να ξεθάβεται και κάθε δική μας ατέλεια ή πιθανό παράπτωμα.
Οι συμπεριφορές είναι παρόμοιες και στην πραγματικότητα είναι κι ανούσιες. Ο πρώην από το χάρτη δεν πρόκειται να διαγραφεί. Υπήρξε στη ζωή του συντρόφου μας, του γέννησε συναισθήματα κι αυτό δεν αλλάζει όσο κι αν τον υποβαθμίσουμε. Παράλληλα, ο πρώην θα μας μισεί μέχρι να βρεθεί ο επόμενος κατάλληλος. Ή τουλάχιστον μέχρι να βρει κάτι πιο εποικοδομητικό να ασχολείται.
Σε κάθε περίπτωση ουσιαστικοί λόγοι για υστερίες δεν υπάρχουν. Εκτός βέβαια κι αν ένας από τους δύο παρεμβάλει στη ζωή του άλλου. Αυτό είναι πραγματικό πρόβλημα και χρίζει άμεσης αντιμετώπισης.
Το ορθότερο είναι να απέχουμε όσο το δυνατόν περισσότερο από τέτοια μπλεξίματα που σε καμία περίπτωση δε θα βγουν σε καλό. Ας φροντίσουμε μάλιστα να υπάρξει όντως αίσιο τέλος στη σχέση μας, μη και γίνουμε εμείς οι πρώην που οι νέοι δε θα μας φτάνουν ούτε στο μικρό μας το δαχτυλάκι! Κάτι που θα μας προκαλέσει εντονότερο πόνο κι ανησυχία.
Επιμέλεια Κειμένου Ιωάννας Καραφώτη: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Ιωάννα Καραφώτη
