Μαζί δυο άτακτα παιδιά

Πολλοί λένε πως ο αληθινός έρωτας σου ξεδιπλώνει την καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου, εγώ θα πω ότι σου φανερώνει τον πιο ελεύθερο εαυτό σου. Ο αληθινός έρωτας δεν περιορίζει, δεν κατευθύνει, δε μεταβάλλει, αλλά αποδέχεται τον καλό και τον κακό σου εαυτό, όλες τις πραγματικές σου πτυχές και τις αλήθειες σου.

Σίγουρα, αυτόν που σε αγαπάει θα τον βρεις δίπλα σου στις καλές στιγμές, η διαφορά κρύβεται στις άλλες, στις λιγότερο λαμπερές, στις άτακτες στιγμές, σε ‘κείνες που θα παραδοθείς στις κακές σου συνήθειες, που θα κάνεις λάθη, θα κάνεις ζαβολιές και σύμβουλο θα ‘χεις τον μικρό διαβολάκο στον ώμο σου. Εκεί, ο άνθρωπός σου θα σταθεί συνεργός κι όχι χωροφύλακας. Όταν μεθάς, όταν καπνίζεις, όταν θέλεις να βγεις φωνάζοντας στους δρόμους, όταν θέλεις να πάρεις το αμάξι ξημερώματα και να βρεθείς σε άλλη πόλη, τότε αναρωτήσου: τον έχεις δίπλα σου ή απέναντί σου;

Καλή κι η σοβαρότητα, αλλά αν δεν μπορείτε μαζί να ‘στε δύο άτακτα παιδιά που χαίρονται την ελευθερία τους, σε ποια ακριβώς αλήθεια θα χτίσετε το «μαζί»; Μη φοβάσαι να αφεθείς, να του πεις τι πραγματικά επιθυμείς, ακόμα κι όσα δεν πίστευες ότι θα έλεγες ποτέ σε κάποιον άλλον. Άσ’ τον να σε ζήσει στο 100%, να δει όλες τις αδυναμίες σου, όλα τα ελαττώματά σου. Αν φύγει, δε σε αγάπησε ποτέ, αλλά αν μείνει ξέρεις ότι έχεις βρει ό,τι έψαχνες.

Κακά τα ψέματα, ζούμε σε μία κοινωνία που προσποιείται, που κυνηγάει το τέλειο αντί για το αληθινό, που προβάλλει τον καλό εαυτό μα ποτέ τον ολόκληρο, κι οι «ερωτευμένοι» καταλήγουν να γίνουν δύο άγνωστοι με μία κοινή ζωή. Κι ερωτώ: Τι θα ήμασταν χωρίς τον κακό μας εαυτό; Χωρίς τις κακές μας συνήθειες; Θα ήμασταν περισσότερο ευτυχισμένοι; Περισσότερο ερωτευμένοι; Ή μήπως θα χανόταν τόσο το νόημα του καλού μας εαυτού όσο και της σχέσης; Γιατί, σε έναν κόσμο που όλοι είναι τέλειοι, δε θα είχε καμία αξία το με ποιον επιλέγουμε να είμαστε.

Το αληθινό νόημα του έρωτα κρύβεται στις αδυναμίες. Όταν ένας άνθρωπος στις φανερώσει κι εσύ τις αγαπήσεις, τότε ξέρεις η αγάπη τι σημαίνει. Αν προσπαθήσεις να αλλάξεις την κακή του πλευρά, σημαίνει πως δεν τον αποδέχτηκες (άρα ούτε κι αγάπησες) ποτέ.

Ναι! Θέλει ειλικρίνεια, θέλει θάρρος και πάνω από όλα θέλει εσύ ο ίδιος να ‘χεις ανακαλύψει κι αποδεχτεί τις ατέλειές σου, ώστε να μπορέσεις να τις προβάλλεις και να τις παραδεχθείς σε κάποιον άλλον. Αλλά ο άνθρωπος που τα ‘χει όλα αυτά, δεν έχει καμία απόρριψη να φοβηθεί, μόνο οι ψεύτικοι άνθρωποι θα φύγουν μόλις τον δουν.

Μετά από χρόνια, είναι αυτές οι στιγμές που μένουν στην καρδιά, αυτές οι στιγμές είναι τα άνθη μιας αληθινής σχέσης. Οι στιγμές που φέρθηκες ανώριμα, που ήσουν άτακτος, που αφέθηκες στο αλκοόλ και τα τσιγάρα, που ήσουν ελεύθερος κι έζησες το λάθος σου, κι όλα αυτά έχοντας έναν άνθρωπο δίπλα σου που βλέποντας τον πιο ατελή σου εαυτό, σε θεωρεί ακόμα τέλειο.

Υ.Γ. Αν όλος ο κόσμος καταλάβαινε πόσες ατέλειες έχει και ξεκινούσε να τις αποδεχόταν, χωρίς να προσποιείται, τότε η αγάπη δε θα πονούσε πια.