Γυναικεία φιλία, υπάρχει ή δεν υπάρχει; Ιδού η απορία.
Μια φιλία που δοκιμάζεται χρόνια τώρα από τις απανταχού γυναίκες και παλεύει με την ζήλια και τον ανταγωνισμό που συχνά μας βγαίνουν πηγαία. Κάπως έτσι έχουμε δώσει σήμερα την ευκαιρία στους άνδρες να γελάνε με την ύπαρξή της, ενώ εμείς παλεύουμε να αποδείξουμε την αξία της.
Υπάρχει, λοιπόν, και το ξέρω και ‘γώ κι εσύ αν έχεις αυτή την πραγματική κολλητή που δεν μπορείς να διανοηθείς να την χάσεις.
Πιστεύω, όμως και σε κάτι άλλο που ίσως να μην σου έχει περάσει από το μυαλό ποτέ μέχρι τώρα. Για να υπάρξει μια δυνατή φιλία πρέπει σε κάποια φάση της ο ένας να έχει ερωτευτεί τον άλλον.
Η έννοια του έρωτα είναι ευρύτερη και δεν μπορείς να την βάλεις σε καλούπια. Ο έρωτας δεν είναι καθαρά σεξουαλικός, ούτε καθαρά εγκεφαλικός.
Είναι αυτό το αγνό συναίσθημα που νοιώθεις για κάποιον, ο θαυμασμός για το πρόσωπό του, το σφίξιμο στο στομάχι σου και το χαμόγελο στα χείλη σου. Μπορεί να αναπτυχθεί ανά πάσα ώρα και στιγμή, από απλές χειρονομίες είτε από λόγια, από πλήρη οικειότητα, είτε υπό την ελευθερία της ανωνυμίας.
Όταν, όμως μιλάμε για έρωτα φιλικό και ιδιαίτερα μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου ένα ταμπού σκοτεινιάζει την όλη εικόνα, αυτό της ομοφυλοφιλίας.
Μάθαμε πλέον να δηλώνουμε πως δεν είμαστε ομοφοβικοί, αλλά αν κάποιες κινήσεις της κολλητής μας φανούν πιο φιλικές απ’ όσο επιτρέπουν τα στάνταρ μας, θα μας κυκλώσουν περίεργα συναισθήματα. Δεν είναι ψέμα πως η φίλη σου μπορεί να σε δει σεξουαλικά κάποια στιγμή, αλλά αυτό δεν την κάνει αυτομάτως λεσβία.
Έχουμε να κάνουμε εδώ με ένα περίπλοκο κεφάλαιο της ψυχολογίας, την γυναικεία σεξουαλικότητα. Αυτή που ο Φρόιντ ανέλυσε και δημιούργησε κίνημα αντιδράσεων απ’ όλες τις γυναίκες.
Ο ίδιος είπε πως το πρώτο άτομο που ερωτεύεται μια γυναίκα, δεν είναι ο πατέρας της, όπως συνηθίζουμε να λέμε, αλλά η μητέρα –γνωστό ως προ- οιδιπόδειο σύμπλεγμα.
Μετά τα τέσσερα με πέντε έτη της γυναίκας ξεκινά η μητρική φιγούρα να ξεθωριάζει και να αμφισβητείται, γι’ αυτό προσηλώνεται στην πατρική (οιδιπόδειο σύμπλεγμα). Με αυτό τον τρόπο, όταν μια γυναίκα βρίσκεται στη φάση της ανακάλυψης της σεξουαλικής της ταυτότητας, πρέπει δοκιμάσει διάφορα για να καταλάβει απόλυτα ποια είναι.
Αθώα αγγίγματα, βράδια που θα κοιμηθείτε αγκαλιά μετά από ατέλειωτο χορό και κάνα φιλί που μπορείτε να δώσετε πάνω στο μεθύσι σας.
Όλα αυτά μπορούν να σε βάλουν σε σκέψεις. «Μήπως μου την πέφτει η Μαρία και δεν το έχω καταλάβει; Αν είναι λεσβία εγώ πως θα πρέπει να αντιδράσω;»
Όλο μπερδεύεις το μυαλό σου και η στάση σου ξεκινάει να αλλάζει απέναντί της ακόμη και αν δεν το καταλαβαίνεις, παίρνεις μια απόσταση ασφαλείας μέχρι να καταλάβεις τι τρέχει. Είναι αυτή η μεγάλη οικειότητα που έχετε μεταξύ σας που σε κάνει να πιστεύεις πως μια μέρα θα σου ριχτεί και δε θα ξέρεις τι να κάνεις.
Η συνειδητοποίηση την ομοφυλοφιλίας δεν είναι κάτι που πάνω στην τρέλα σου θα καταλάβεις και θα είσαι ανοιχτός να το συζητήσεις. Είναι θέμα δύσκολο και όχι παίξε γέλασε.
Αν μια κοπέλα συνειδητοποιήσει πως όντως είναι λεσβία, θα είναι πολύ δύσκολο να το μοιραστεί, ειδικά με τις φίλες της. Οι άνδρες είναι πιο ανοιχτοί στα θέματα γυναικείας ομοφυλοφιλίας, γιατί ως γνωστόν φτιάχνονται με αυτά.
Όταν μια γυναίκα, όμως, απλά δοκιμάζει, τρώει διάφορα κομμάτια της πίτας, για να δει ποιο της αρέσει περισσότερο είναι στη φάση εξερεύνησης του εαυτού της.
Η πολυπλοκότητα του μυαλού μας κάνει να μπερδεύουμε εκτός από τους ίδιους μας τους εαυτούς και τις καταστάσεις. Πρέπει να δοκιμάσουμε για να είμαστε σίγουροι για το τι θέλουμε, να εξερευνήσουμε, να φθάσουμε στο βάθος της επιθυμίας μας για να μάθουμε τι πραγματικά μας ταίριαζε εξ αρχής.
Η σεξουαλικότητα είναι πιο περίπλοκη από αυτό που αυτό που μπορεί να έχεις στο μυαλό σου. Κατακτάται πλήρως μέσα από τις εμπειρίες, όπως και τα περισσότερα πράγματα.
Η μόνη διαφορά είναι τα ταμπού που μας έχουν με τα χρόνια περάσει. Αν φιλήσεις μια γυναίκα ίσως φοβάσαι πως μπορεί αυτόματα να θεωρηθείς λεσβία και αυτό σε ένα μικροαστικό μυαλό θεωρείται τεράστιο θέμα.
Μάθαμε να συμβιβαζόμαστε με τα πρέπει της κοινωνίας μας και να περπατάμε μέσα σε συγκεκριμένες περιοχές.
Βάζουμε όρια στα πάντα και δεν μπορούμε να τα ξεπεράσουμε ούτε λίγο.
Βλέπουμε τα πράγματα γύρω μας μέσα από την κλειδαρότρυπα του εικοστού πρώτου αιώνα που όσο και να δηλώνει προοδευτικός, δεν ξεπέρασε ακόμη τις προκαταλήψεις του.
Συντάκτης: Δανάη Νάκου
