Όταν έμαθα πριν πολλά χρόνια ότι στα αεροπλάνα δεν υπάρχει θέση με τον αριθμό 13, ενθουσιάστηκα.
Έκλεινα αεροπορικό εισιτήριο για το εξωτερικό.
Πρώτη μου φορά σε αεροπλάνο και προληπτική μέχρι το κόκκαλο δεν μου ήταν και τόσο ευχάριστο να κάθομαι στον αριθμό 13.
Προλήψεις. Μεγάλο κεφάλαιο για ανθρώπους της κατηγορίας αυτής.
«Μα καλά, εν έτη 2014 πιστεύεις σε τέτοιες ανοησίες;» θα με ρωτήσεις.
Ναι, πιστεύω, θα σου απαντήσω χωρίς ίχνος ντροπής.
Υπάρχουν δύο κατηγοριών προλήψεις.
Στην πρώτη κατηγορία είναι αυτές που είναι γνωστές στο ευρύ κοινό και κατά κάποιο τρόπο κοινά αποδεκτές.
Υπάρχουν δύο υποκατηγορίες.
Πρώτη υποκατηγορία (για κακό): μαύρη γάτα, σπασμένος καθρέφτης, Τρίτη και 13, πέρασμα κάτω από σκάλα, κόψιμο νυχιών το βράδυ, τίναγμα τραπεζομάντηλου, επίσης, βράδυ και πολλά άλλα.
Δεύτερη υποκατηγορία (για καλό): βασιλικός στην είσοδο, γάμος με βροχή, βούισμα δεξιού αυτιού, πετάρισμα αριστερού ματιού κι άλλα.
Οι κατάλογοι είναι ατελείωτοι.
Στη δεύτερη κατηγορία είναι οι προσωπικές προλήψεις.
Αυτές έχουν ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον, γιατί αν τις κρίνεις με τη λογική το πιο πιθανό είναι να σε οδηγήσουν στην τρέλα.
Τι είναι οι προσωπικές προλήψεις;
Θα τις καταλάβετε καλύτερα αν σας μιλήσω για τις δικές μου.
Έχουμε και λέμε.
Δεν φοράμε ποτέ ρούχο, κόσμημα, παπούτσι, εσώρουχο που το θεωρούμε γκαντέμικο όταν έχουμε να κάνουμε κάτι σημαντικό.
Αντιθέτως δεν βγάζουμε από πάνω μας κάτι που νομίζουμε οτι είναι γούρικο.
Δεν είπα να φοράμε κάθε μέρα το ίδιο φόρεμα. Ένα βραχιόλι όμως;
Τοποθετούμε το τηλέφωνο σε μία τυχερή ζώνη του σπιτιού αν θέλουμε να χτυπήσει.
Το έχεις το ρημάδι κολλημένο πάνω σου και σε έχουν πάρει όλοι εκτός από αυτόν που πρέπει.
Τι κάνουμε; Θυμηθείτε που το είχατε την τελευταία φορά που σας πήρε.
Το τοποθετούμε εκεί και ως δια μαγείας μας παίρνει. Τυχαίο;
Δεν κρατάμε ποτέ μαραμένα λουλούδια, ούτε καν αποξηραμένα. Δεν υπάρχει λόγος.
Στην κατηγορία αυτή είναι και η προληπτική διάθεση απέναντι σε πρόσωπα.
«Αφού είδα τη γρουσούζα τη Μαρία πώς να πάει καλά η μέρα μου;».
Δε θα σας πω άλλα, γιατί νιώθω ήδη πολύ εκτεθειμένη.
Οι προσωπικές προλήψεις είναι διαφορετικές στον καθένα.
Οι περισσότεροι, λίγο ή πολύ, πιστεύουν στην καλή και στην κακή τύχη.
Πολλοί δεν παραδέχονται ότι είναι προληπτικοί γιατί το θεωρούν παλιομοδίτικο και μάλλον ντροπιαστικό.
Κι ας μην άλλαζαν στιλό σε όλη την εξεταστική κι ας έχουν τυχερούς αριθμούς.
Το θέμα είναι να υπάρχει μέτρο.
Το να γίνει κανείς σκλάβος των προλήψεων του δεν είναι θεμιτό.
Ο απόλυτα προληπτικός άνθρωπος είναι ένας εξαρτημένος άνθρωπος.
Εξαρτημένος από αντικείμενα, ημερομηνίες, αριθμούς, ακόμη και ανθρώπους.
Υπάρχουν φορές που εμείς οι ίδιοι προκαλούμε την τύχη μας με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.
Δεν μπορεί να φταίει η ροζ κάλτσα αν εσύ δεν πρόσεξες το σπασμένο πλακάκι στο πεζοδρόμιο και έπεσες και στραμπούλιξες το πόδι σου.
Ούτε το κόκκινο φουστάνι φταίει αν ο Τάκης δε θέλησε να σε ξαναπάρει τηλέφωνο.
Οι προλήψεις πολλές φορές χρησιμοποιούνται απλώς για να δώσουν τις απαντήσεις, σε όσα δε μπορεί η λογική.
Για να γίνει, ουσιαστικά, μετατόπιση των ευθυνών σε κάτι άλλο.
Είναι πιο εύκολο έτσι.
Κι αυτά τα λέω εγώ που αν υπήρχε σύλλογος προληπτικών θα έθετα υποψηφιότητα για πρόεδρος.
Συντάκτης: Σταυρούλα Φωτιάδου
