Συγκατοίκηση. Το επόμενο σκαλοπάτι κάθε αληθινού έρωτα που σέβεται τον εαυτό του. Απαραίτητο για να δρομολογηθεί μια σχέση σε πιο σοβαρά μονοπάτια, πέρα των καφεδούμπων του Σαββάτου και του πίτσι-πιτσι στο κινητό ολημερίς κι ολονυχτίς.
Μη τρομάζεις μωράκι μου! Δε θʼ αρχίσω τις φιλοσοφικές ρητορείες που βαριέσαι μέχρι θανάτου και παρακαλάς να μη ξεπεράσουν το δεκάλεπτο. Σήμερα θα μιλήσουμε για εμάς. Άσε τα «ωχ!» ,σε άκουσα.
Η αλήθεια είναι, ότι παρ’όλο που σε βρίσκω ακόμα αφόρητα sexy όταν βγαίνεις από το μπάνιο με τη πετσέτα και σκέφτομαι πολύ βρώμικα όταν τη πετάς για να φορέσεις το σλιπάκι σου, υπάρχουν στιγμές που εύχομαι να ήμουν ο Μέρλιν και ο Harry Potter μαζί κι απλά να σ’ εξαφάνιζα από μπροστά μου.
Προτού τα πάρεις στο κρανίο κι αρχίσεις τα γαλλικά, σαν υπεύθυνο άτομο που αναλαμβάνει τις ευθύνες του, θα σου πω ότι φταίω.
Ξέρω πως στην αρχή, σε είχα εξοντώσει με ατελείωτη κρεβατομουρμούρα, προβάλλοντας την επιθυμία μου να περνάμε περισσότερο χρόνο μαζί.
Θύμωνα κι έκανα σαν υστερική όταν έβγαινες χωρίς εμένα, χρεώνοντάς σου ότι πήγαινες για γκομενοκαμάκωμα, ότι αδιαφορείς για μένα, ότι δεν αντιμετωπίζεις τη σχέση μας σοβαρά.
Εν συνεχεία, σε στόλιζα με όλα τα κοσμητικά επίθετα που ξέρει ο Μπάμπης ο νταλικέρης κι έπειτα σε υποχρέωνα να βασανίζεσαι επί δυο ώρες με τον θρήνο της κλαίουσας ιτιάς που δεν ήταν καθόλου λουλουδιασμένη, αφού σου έκοβε το sex ως τιμωρία για τις πράξεις σου.
Σε περιέφερα σαν τον επιτάφιο σ’ όλα τα μαγαζιά της Ερμού και σου τόνιζα πόσο σημαντική είναι η έρευνα αγοράς στην εξοικονόμηση χρημάτων, όταν ξεκινούσες να παραπονιέσαι ότι πονούν τα πόδια σου.
Κατηγορούσα τη παρέα σου ως ένα μάτσο ηλιθίων που αποτελούσαν κακή επιρροή, καθώς δεν έδειχναν τη παραμικρή κατανόηση στην ύπαρξη σχέσεως στη ζωή σου.
Παραδέχομαι επίσης πως δε σε άφηνα να πλυθείς σόλο, γιατί θεωρούσα το κοινό σαπούνισμα ως την υπέρτατη ρομαντική συνήθεια ανάμεσα σ’ ένα ζευγάρι.
Δικαιολογημένα θα μου πεις «Μωρή, εγώ εξαιτίας σου άλλαξα. Μου ζητάς τα ρέστα τώρα;»
Ναι, άλλαξες και το εκτιμώ αφάνταστα. Αλλά βρε μπουρμπουλιθρινάκι μου, μήπως το παράκανες λίγο;
Έχουμε αποκοπεί από τα εγκόσμια και ζούμε σαν τις λεχώνες μέσα σ’ ένα σπίτι.
Οι φίλοι σου έχουν να σε δουν από το τελευταίο πρωτάθλημα του Παναθηναϊκού και τ’ όνομα σου το θυμούνται ακόμα λόγω Facebook.
Σε καλούν για μπύρες όταν χωρίζουν ή βρίσκουν γκόμενα κι αντί να πας να τα πείτε σαν άντρες, κάθεσαι στον υπολογιστή και μοιράζεις poke παρηγοριάς ή συγχαρητηρίων.
Μου δίνει ικανοποίηση που έχουμε λυθεί σα χαρακτήρες και νιώθουμε πιο οικεία. Νομίζω όμως πως μ’ ενοχλεί η συνήθεια σου να μπουκάρεις με την εφημερίδα όταν θέλω να ξυρίσω τα ιδιαίτερα μου. Κι όχι ρε μωρό μου, δεν το βρίσκω καθόλου ρομαντικό ν’ αμολάς κλανιές μπροστά μου.
Μέχρι και ο βασιλιάς έχει προσωπικό απόρρητο στην τουαλέτα, εγώ γιατί όχι;
Γκρινιάζεις με οτιδήποτε αγοράζω και μου κάνεις κατήχηση για την αρετή της αποταμίευσης, με αποτέλεσμα να έχω καταργήσει το shopping therapy, προκειμένου να γλιτώσω έναν ακόμη καβγά.
Σου έλυσα μόλις την απορία για το βρακί σωβρακοφανέλα και το μπουστάκι hello kitty που φοράω συνεχώς. Μόνο αυτά μου έμειναν στη γκαρνταρόμπα!
Έπειτα είναι η συναισθηματική πίεση που μου ασκείς. Ζηλεύεις και βλέπεις παντού απαγωγείς που στόχο έχουν τη δική μου αρπαγή.
Εντάξει είμαι ωραία δε λέω, αλλά δεν είμαι και η γυναίκα-καμίνι. Για να λέμε και του στραβού το δίκιο, ο κώλος μου έχει μεγαλώσει δυο νούμερα από τότε που με γνώρισες. Αλλά εσύ ούτε γυμναστήριο δε μ’ αφήνεις να πάω, γιατί πιστεύεις ότι θα κλεφτώ με κάποιον σφίχτη και θα σ’ εγκαταλείψω. Έτσι πνίγομαι στις ανασφάλειες των χοντρών μου οπισθίων κι αντί για μαγιό, ψάχνω για παρεό- τεντόπανο να κρυφτώ.
Ύστερα ο παράγοντας σεξουαλική ζωή. Στην έρημο βρέχει πιο πολύ απ’ ότι στο κρεβάτι μας. Η φαντασία και η όρεξη έχουν χαθεί, με τη πράξη συντελείται σα ξεβούλωμα σιφονιού.
Εδώ που φτάσαμε θα στη πω την αμαρτία μου. Κάποιες νύχτες που πηγαίνω στο περίπτερο, με φλερτάρει η σκέψη να μη ξαναγυρίσω. Θέλω να πάρω τα τσιγάρα και να τρέξω σαν τη Lassie, με τη χαίτη ν’ ανεμίζει και τη γλώσσα έξω από τη χαρά της ελευθερίας.
Δεν το κάνω όμως. Πρώτον, γιατί στα 100 μ θα μου έχεις λείψει και δεύτερον γιατί η μάνα μου είναι τρελή. Θα φιγουράρω στο Amber Alert με τη πραγματική μου ηλικία και τη λυκειακή φωτογραφία που ήμουν σαν τη κόρη του Μόγλη: φρύδι Αμαζόνιος και οι σιδηροδρομικές γραμμές του ΟΣΕ κολλημένες στο στόμα μου.
Κατάλαβέ με. Έχω ανάγκη λίγο χρόνο και χώρο. Είναι θέμα ισορροπιών και ψυχικής ηρεμίας.
Θέλω να πάω για ψώνια με τις φίλες μου, να πιω έναν καφέ μαζί τους και να κουτσομπολέψω, χωρίς να ανησυχώ ότι στο σπίτι θα ξεσπάσει εμφύλιος πόλεμος.
Μου είναι απαραίτητη μια ώρα χαλάρωσης κατά τη διάρκεια της οποίας θα διαβάσω ένα βιβλίο με ησυχία, θα κακομάθω τον εαυτό μου με κομμωτήριο ή περιποίηση προσώπου.
Το ίδιο ζητάω από σένα. Πάρε τον προσωπικό σου χρόνο και κάνε πράγματα που σʼ ευχαριστούν και σε γεμίζουν. Δεν θα υπάρξει γκρίνια από μεριάς μου και το βράδυ θα κοιμηθούμε αγκαλιά όπως πάντα.
Μη πιστέψεις ότι δε σʼ αγαπώ ή σε βαρέθηκα. Έχω διαλέξει να είμαι μαζί σου κι αν γυρνούσα τον χρόνο πίσω, εσένα θα διάλεγα πάλι.
Οι μεγάλες σχέσεις για να συνεχίσουν να μετράνε μέρες, θέλουν το οξυγόνο τους ώστε να ξαναγεννούν τον έρωτα τους. Αλλιώς γίνονται συμβάσεις συνύπαρξης κενές και κούφιες. Πιστεύεις ότι μας αξίζει αυτό;
Ο σεβασμός και η εμπιστοσύνη μεταξύ μας, είναι το συμβόλαιο που θα μας κρατήσει αχώριστους μέχρι τέλους.
Η φωτιά δε φουντώνει όταν τα ξύλα στοιβάζονται το ένα πάνω στο άλλο. Πρέπει να έχουν αέρα ανάμεσα τους ώστε να καούν και να ζεστάνουν το δωμάτιο.
Ας δώσουμε λίγο χώρο να ανασάνει ο έρωτας μας και να γίνει ολοκαύτωμα όπως τον πρώτο καιρό της σχέσης μας. Δε θέλω να σκοτώσουμε το παραμύθι που ζούμε με τα ίδια μας τα χέρια. Τι λες; Το δοκιμάζουμε;
Υ.Γ : Φαγητό έχει στον φούρνο. Σε λατρεύω!
Συντάκτης: Έλενα Φλώρου
