Στην εποχή του διαδικτύου και των αμέτρητων σχέσεων εξ’αποστάσεως, που συντηρούνται μέσω εκείνου, σε αυτούς τους καιρούς των δεκάδων σελίδων γνωριμίας και του εύκολου σεξ, ο έρωτας παίρνει άλλες διαστάσεις.
Στο πλαίσιο της θεματολογίας μας και της μόνιμης αναβλητικότητάς μου από το διάβασμα, αποφάσισα να κάνω μια έρευνα επί του θέματος.
Κατέβασα λοιπόν στο κινητό μου τηλέφωνο, γνωστό application για γνωριμίες, στ’οποίο σου εμφανίζει άντρες, ανά περιοχή. Σε ευρεία ακτίνα χιλιομέτρων μάλιστα.
Περνούν λοιπόν, από μπροστά σου, σαν χρωματολόγιο, δεκάδες άντρες τους οποίους μπορείς να επιλέξεις.
Αν κάποιος σου αρέσει και αρέσεις και εσύ σε εκείνον, σου εμφανίζει ένα μήνυμα σχεδόν βεγγαλικό και σε ενημερώνει χαρωπά «It’s a match» !!
Αυτό ήταν, μπορείς πλέον να επικοινωνήσεις μαζί του, μέσω μηνυμάτων.
Διάλεξα καθαρά στην τύχη, αρκετά άτομα.
Κατέληξα να ξυπνήσω Δευτεριάτικα με γύρω στα σαράντα προσωπικά μηνύματα.
Δεκαπέντε προσκλήσεις για φαγητό.
Δέκα για ποτό.
Μία για φαγητό στο σπίιτ, με την προσωπική του σπεσιαλιτέ.
Μία για εξόρμηση για σκι στην Ελβετία.
Δεν απάντησα σε κανένα μήνυμα, δε με ενδιέφερε.
Προσπαθώ όμως να απαντήσω στους δικούς μου προβληματισμούς, γύρω απ’τον έρωτα.
Γράφοντας σας από τη Μεγάλη Βρετανία, μία χώρα όπου το επάγγελμα της πορνείας βρίσκεται σε κρίση, εξαιτίας της ευκολίας του να βρεις σεξ της μίας νύχτας, πραγματικά απορώ τι ψάχνουν όσοι σπαταλούν το χρόνο τους σε τέτοια site και application.
Αν όντως έψαχναν εύκολο σεξ, γιατί δεν το γύρεψαν σε ένα club;
Αν όμως έψαχναν για σχέση, πώς μπορούσαν να ποντάρουν τόσο εύκολα, σε άγνωστες που κάθονται πίσω από μία οθόνη κινητού, με μία κούπα καφέ στο χέρι και μαλλί λαδωμένο;
Απ’οσο γνωρίζω, ο έρωτας δεν μπορεί να σου περάσει απ’το μυαλό, χωρίς να κοιτάξεις τον άλλο στα μάτια, χωρίς να νιώσεις την αγκαλιά του να σε καίει, χωρίς έστω να σε ακουμπήσει η αύρα του.
Είδα ανθρώπους συγκαταβατικούς, κρυμμένους πίσω από μια συσκευή, να ποντάρουν τις λιγοστές τους πιθανότητες σε άγνωστες ή και φανταστικές γυναίκες.
Άτομα που έχασαν το νόημα του «Ζω», που έθαψαν τον ενθουσιασμό του φλερτ στα μπαρ και κατέφυγαν στις εύκολες λύσεις.
Μπορεί ο έρωτας να χτίζεται και έτσι.
Όπως τους παλιούς καιρούς, που πρώτα γνώριζες τον σύζυγο και μετά ή τον ερωτευόσουν ή απλά συνήθιζες να κοιμάσαι πλάι του.
Ναι, οι ιστοσελίδες γνωριμιών αν και τόσο υπερσύγχρονες, παραπέμπουν σε παλιές εποχές, συγκατάβασης και αποδοχής του μέτριου.
Επενδύεις ευκαιρίες σε άτομα, χωρίς να γνωρίζεις σε ποιες συχνότητες εκπέμπουν.
Έχω ακούσει αρκετές περιπτώσεις ζευγαριών που παντρεύτηκαν μετά από γνωριμία σε chat rooms.
Για τους τολμηρούς και ονειροπόλους που πιστεύουν ότι κάποια άτομα είναι γραφτό να τα βρεις μπροστά σου, το συστήνω ανεπιφύλακτα.
Για τους υπόλοιπους που ψάχνουν αγνό έρωτα χωρίς όρους, προτείνω να ξεχυθούν έξω και να ερωτευτούν χωρίς ενδοιασμούς.
Πιστεύω ακόμη στον έρωτα με την πρώτη ματιά, στα βλέμματα που διασταυρώνονται και στις πεταλούδες στο στομάχι από την πρώτη γνωριμία.
Μία ψηφιακή φωτογραφία δεν αρκεί.
Πρέπει να πάρεις τζούρα από τ’άρωμα του άλλου, καθώς θα σ’ακουμπάει δήθεν τυχαία στην πλάτη.
Είναι αυτές οι γλυκόπικρες εμπειρίες που θα σε πονέσουν αλλά θα έχεις πάντα να θυμάσαι, από εκείνο, το πρώτο βράδυ που τον είδες.
Πείτε με αμετανόητα ρομαντική, παλιομοδίτισσα ή προκατειλημμένη, αλλά φέτος δε θα πάω Ελβετία.
Και ας μη μου ξαναδοθεί η ευκαιρία.
Συντάκτης: Χαρά Αναξαγόρα
