Σύμφωνα με τον πατέρα της ψυχανάλυσης Σίγκμουντ Φρόιντ, αλλά και όσους τον ακολούθησαν, οι σκέψεις και οι συμπεριφορές των ανθρώπων σε σχέση με το σεξ, είναι το κλειδί για να ξεκλειδώσουμε σημαντικές πληροφορίες που αφορούν την ανθρώπινη ιδιοσυγκρασία.
Πόσο μάλλον τα λόγια που ξεστομίζουμε κατά τη διάρκεια της κορύφωσης του δράματος.
Υπάρχουν αυτοί που δεν μιλάνε επουδενί –ίσως γιατί φοβούνται να αποκαλύψουν στον άλλο τον πρόστυχο εσωτερικό τους μονόλογο- και αρκούνται σε επιφωνήματα τύπου αχ, βαχ, και φυσικά στην πλούσια γλώσσα του σώματος. Ωστόσο η πλειοψηφία των εραστών διαθέτει πολλά πτυχία στις ξένες γλώσσες αποκτηθέντα από τις ικανότητές τους στον προφορικό λόγο.
Αρκετοί είναι εκείνοι που την κρίσιμη ώρα μιλούν μόνο για να δώσουν οδηγίες χρήσης στον παρτενέρ τους. Οι συμβουλές αυτές μπορεί να περιλαμβάνουν τον τόπο: εδώ, εδώ, εκεί, εκεί, ή και τον χρόνο: τώρα, πιο αργά, πιο γρήγορα, δεν προλαβαίνωωωωωω…
Άλλοτε μπορεί να είναι ακόμα πιο λεπτομερείς του ύψους: σήκωσέ με, απογείωσέ με ή και του βάθους: πιο χαμηλά Λόλα, μαζί σου πέφτω χαμηλά.
Κάποιες φορές, πάνω στο αχαλίνωτο πάθος αυτός ο τύπος ανθρώπων μπερδεύει το κρεβάτι με το πάρκινγκ κι εκεί που πιστεύεις ότι τα κάνεις όλα τέλεια και μπήκε το νερό στο αυλάκι φωνάζει επιδεικτικά: πιο αριστερά, πιο δεξιά, γύρνα από την άλλη, πάρ’το όλο ευθεία.
Τότε, η αλήθεια είναι πως δεν σου μένουν πολλές επιλογές από το να σηκώσεις χειρόφρενο και να βγεις από το «όχημα».
Για άλλους το σεξ αποτελεί μία κάποιου είδους τιμωρία, που παίρνει σάρκα και οστά μέσα από τη λαϊκή ρήση «ψωλή μου, ραβδί μου».
Στις περιπτώσεις αυτές ο φετιχιστής που κρύβεις μέσα σου θα πάρει τον ρόλο είτε του θύτη είτε του θύματος και φυσικά θα πει και τις ανάλογες ατάκες, καθ’ότι άλλα τα μάτια του λαγού και άλλα της κουκουβάγιας.
Ο τιμωρός που συνήθως είναι αρσενικού γένους την κρίσιμη ώρα θα εκστομίσει ύβρεις: μωρή καργιόλα, πουτάνα, άρρωστη, κλπ, και απειλές με ορολογία μοδίστρας: θα σε σκίσω, θα σε ξεσκίσω.
Η τιμωρημένη δεν έχει και πολλές επιλογές ως προς τα λόγια της και έτσι αρκείται στο να εκφράζει ακαριαία όσα νιώθει: Αχ, Ωχ, Βαχ, Άουτς, Πονάω (σκέτο), Πονάω αλλά μ’ αρέσει, Σούζυ τζούζει!
Φυσικά για όσες διεκδικούν το Όσκαρ πρώτου γυναικείου ρόλου στο σαδομαζοχιστικό σεξ υπάρχουν και άλλα λόγια στο σενάριο που απαιτούν όμως, άριστες υποκριτικές ικανότητες.
Στις περιπτώσεις αυτές το θύμα, μπορεί απλώς να συμφωνεί με τον τιμωρό, δείχνοντας απόλυτη υποταγή και παράλληλα εκθειάζοντάς τον με τη μοναδική και πιασάρικη έκφραση: «μάλιστα αφέντη», ή όπως λέει και ο Ζαμπέτας: «μάλιστα κύριε, μάλιστα κύριε». Αν θέλει δε, μπορεί και να εμπλουτίσει την ιστορία βάζοντας στο θύτη και άλλες ακραίες ιδέες όπως: «δέσε με, χτύπα με, σύρε με πίσω από το αυτοκίνητο, πέτα με στα βράχια».
Μια άλλη κατηγορία είναι αυτοί που κατά τη διάρκεια της πράξης είτε τρέφουν παντελή άγνοια του τι γίνεται, είτε αποζητούν επιβεβαίωση και όντες ακουστικοί τύποι θέλουν να σ’ακούνε να το λες. Έτσι, οι απορίες δίνουν και παίρνουν, και συνήθως έχουν να κάνουν με τη διαδικασία «Τι σου κάνω; Τι μου κάνεις; Σ’ αρέσει, ε; Σ’ αρέσει;» ενίοτε όμως κρύβουν άλλα ερωτήματα υπαρξιακού τύπου: «Πες μου τι είμαι εγώ; Είσαι το πουτανάκι μου;»
Στις περιπτώσεις που υπάρχει ένας έρωτας μεγάλος, ο διάλογος στο σεξ μπορεί να είναι γλυκανάλατος μεν αλλά τόσο απαραίτητος και ανεβαστικός με εκφράσεις τύπου «αγάπη μου, λατρεία μου, καμένη μπαταρία μου!»
Υπάρχουν κάποιοι που την ύστατη εκείνη στιγμή επικαλούνται τα θεία. Πρώτη διδάξασα η ηρωίδα του best seller «Πενήντα Αποχρώσεις του Γκρι» που αναφέρει κάθε δεύτερη σελίδα τη φράση «Ω Θεέ μου», επαναφέροντάς στο προσκήνιο του σεξ ένα λεξιλόγιο που μέχρι την κυκλοφορία του βιβλίου άνηκε μόνο σε καλόγριες και μοναχούς. Πλέον αν αρχίσεις την ώρα του οργασμού να επικαλείσαι τον Ιησού, τους 12 Απόστολους ακόμα και τη βασιλική μετά τρούλου κανείς δεν θα σε πει ντεμοντέ. Αντιθέτως θα καταλάβει αν μη τι άλλο ότι πέρα από θρησκόληπτος είσαι και… διαβασμένος.
Οι ενοχές παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στο σεξ. Προφανώς, η αιτία τους βρίσκεται είτε στο απαγορευμένο αυτής καθ’αυτής της πράξης όπως μας δίδαξαν από την παιδική ακόμα ηλικία, απαγορεύοντας το σεξ πριν το γάμο ως αμαρτία και τον αυνανισμό για ιατρικούς τάχα λόγους.
Στην εποχή μας, οι ενοχές καθορίζονται από καθαρά κοινωνικά κριτήρια καθότι είναι ανεπίτρεπτο το σεξ με τον συγκεκριμένο άνθρωπο αν είναι πολύ μικρότερος, πολύ μεγαλύτερος, πολύ παντρεμένος, πολύ φίλος… Στις συγκεκριμένες περιπτώσεις, τα λόγια που συνοδεύουν την αποτρόπαια τούτη πράξη εκφράζουν τις αναστολές με κάποια άρνηση: Όχι. Μη. Δεν. Και μουσικοχορευτικά… Α, πα,πα,πα,πα! Εγώ δεν κάνω τέτοια πράγματα!
Άλλοι πάλι ανεξαρτήτως εάν έχουν μελετήσει τις αρχαίες τραγωδίες του Οιδίποδα και της Ηλέκτρας, αναπαράγουν τα σύνδρομα που έχει αναλύσει εκτενώς ο Φρόιντ με φράσεις όπως: «Τι σου κάνω μάνα μου;» αλλά και «Παιδί μου ατελείωτο!»
Τέλος, υπάρχουν κάποιοι που προσδίδουν στο σεξ και μια μεταφυσική διάσταση που ενσωματώνει τον ίδιο το θάνατο με ατάκες όπως: «Τελειώνω. Σβήνω. Με πέθανες, με τελείωσες! Και στη hit προστακτική: Έεεελα να με τελειώσεις… Κάποιοι από αυτούς τους τελειωμένους το πάνε ακόμα πιο μακριά και δηλώνουν πως «ξαναγεννήθηκαν», προσδοκώντας από μια ερωτική πράξη ανάσταση νεκρών και ζωήν του μέλλοντος αιώνος αμήν!
Συντάκτης: Ράινα Μελισσηνού
